Acid Factory - Film Review

ஒருவன் திடீரென கண்முழித்து பார்க்கிறான். தான் ஒரு பாழடைந்த பேக்டரியில் இருப்பதை உணர்கிறான். தன்னை பற்றி ஏதும் அவனுக்கு தெரியவில்லை. சுற்றும் முற்றும் பார்த்தால் ஒருவன் கைவிலங்கிட்டு அந்தரத்தில் தொங்கிக் கொண்டிருக்க, இன்னொருவன் ஒரு சேரில் கட்டப்பட்டு, மயக்கமாக இருக்க, இன்னொருவன் தரையில் மயங்கி இருக்கிறான். ஒவ்வொருவராக மயக்கம் தெளிந்து எழுந்திருக்கையில் யாருக்கும் அவர்களை பற்றிய ஞாபகங்கள் இல்லை. தாங்கள் யார் எதற்காக வந்தோம், தங்களது பெயர் என்ன என்பது கூட தெரியாமல் இருக்க, அப்போது ஒரு போன் வருகிறது அங்கிருக்கும் ஒருவனை கொல்ல வேண்டும் என்று நான்கு ஐந்து பேர்களின் பெயரை ஒருவன் குறிப்பிட, குத்துமதிப்பாக அவனுடன் பேசி, இவர்களுள் யார், யாரை கொல்ல போகிறார்கள் என்று பயத்தினூடே, அலைய, திடீரென இன்னொருவன் வர, அவனை தொடர்ந்து ஒரு பெண்ணும் அங்கே தோன்ற, அவளுக்கும் அதே பிரச்சனை தான் யார் என்பதுதான். அவர்களூடய ஞாபக மறதிக்கு காரணம் அவர்கள் இருக்கும் ஆசிட் பாக்டரியில் உள்ள பெண்டேன் என்கிற ஆசிட்டினால் என்பதை அறிகிறார்கள்.

இதற்கு நடுவில் கதையின் போக்கில் முன்னும் பின்னும் ஓடுகிறது அதில் படத்தில் காட்டப்படும் கதாபாத்திரங்கள் எல்லோருமே ஒன்றாக இருக்கிறார்கள். கொள்ளையடிக்கிறார்கள். ஐந்துவாரஙக்ளுக்கு முன்பு என்று ஆரம்பித்து, சொல்லப்படும் கதையில், இங்கே ஆசிட் பாக்டரியில் மாட்டியிருக்கும் ஒவ்வொரு கேரக்டரும் ஒவ்வொரு வார கழித்து நிகழும் நிகழ்வுகளில் வர, கதையின் முடிச்சு மேலும் இறுகுகிறது. இவர்களுக்கெல்லாம் தலைவனாய் ஒருவன் வெளியே வேறு ஒரு பெண்ணிடமிருந்து அவளது கணவனை கடத்தி வைத்துள்ளதாய் தெரிவித்து, பணத்தை கொண்டுவர சொல்ல, அவளின் உதவியுடன் போலீஸ் தலைவனை பிடிக்க முயல, பணத்தை மிக திறமையாய் கடத்துகிறான் தலைவன்.

நேரம் போகப் போக ஒவ்வொருவருக்காய் ஞாபகம் வர ஆரம்பிக்க, பிரச்சனை வலுக்கிறது. ஒரு வழியாய் தலைவன் அங்கே வர, கடத்தி வரப்பட்ட பணத்தை பங்கு பிரிக்க பிரசச்னை வருகிறது. ஏனென்றால் அந்த கும்பலில் ஒருவன் போலீஸ் ஆள் என்பதால் அது யார் என்ற ப்ரச்சனை வர.. மேலும் சண்டைகளும் சச்சரவுகளும் வெடிகக், க்ளைமாக்ஸ்

கொஞ்சம் அசந்தால் கூட அடுத்த சீன் புரியாமல் போவதற்கான வாய்ப்பு அதிகம் உள்ளதால் மிகவும் கவனமாய் பார்க்க வேண்டும் அவ்வளவு நுணுக்கமான திரைக்கதை.
அதுமட்டுமிலலாமல் சரியான நடிகர்களை தேர்வு செய்திருப்பதை பாராட்டாமல் இருக்க முடியவில்லை. பழைய் வில்லன் நடிகர் டேனி, தியாமிர்ஸா, இர்பான்கான், மனோஜ்பாஜ்பாய், என்று ஒரே நடிகர்கள் அணிவகுப்புத்தான்.

படத்தின் மிக சிறப்பான விஷயங்கள், ஒளிப்பதிவு, எடிட்டிங், ஒலி, மற்றும் ஆக்‌ஷன் காட்சிகள், ஒலிப்பதிவுக்கு ரசூல் பூக்குட்டி,

எவ்வளவுதான் இண்ட்ரஸ்டான திரைக்கதையாக இருந்தாலும் சில காட்சிகளில் இருக்கும் வேகம், வேறு சில காட்சிகளில் இல்லாமல் தொய்யத்தான் செய்கிறது. அது மட்டுமில்லாமல் போலீஸ் ஆபிஸராய் வரும் குல்ஷன்குரோவர் அவ்வப்போது வில்லனை திட்டிவதும், திட்டியே பாராட்டுவதும் என்று இருந்தாலும் பெரிதாய் ஒன்றும் செய்யாமல் வெறும் வெத்து வேட்டாய் இருப்பது ஒரே காமெடி.


இர்பான் கானுக்கு இதெல்லாம் ஜுஜுபி கேரகடர் ஊதி விட்டு கொண்டே போகிறார். வழக்கமான சஞ்செய்குப்தா ஸ்டைல் த்ரில்லர் படம்தான். இயக்குனர் சுபான் வர்மா அதை ஸ்டைலிஷாக கொடுத்திருக்கிறார்.

Acid Factory – வித்யாசமான த்ரில்லர் விரும்பிகளுக்கு

டிஸ்கி:
இந்த விமர்சனத்தை படித்ததும், ஹாலிவுட் சைக்கலாஜிகல் த்ரில்லரான “Unknown” மற்றும் “Saw” ஞாபகம் வந்தால் கம்பெனி பொறுப்பேற்காது..

---

Post a Comment