Grown ups (2010)

சிறு வயதிலிருந்து ஒன்றாய் பாஸ்கெட் பால் விளையாடிய ஐந்து நண்பர்கள். ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொருவிதமாய் இருந்தாலும் இவர்களை ஒன்றுபடுத்தி வழிநடத்தி வெற்றி பெற வைத்த கோச்சின் மேல் பெரிய மரியாதை உண்டு. 30 வருடங்களுக்கு பிறகு கோச் இறந்துவிட, நண்பர்கள் அனைவரும் ஆளுக்கொரு திசையாய் பிரிந்திருந்தாலும் கோச்சின் இறுதி சடங்குக்காக ஒன்று சேர, ப்ளான் செய்கிறார்கள். அவர்கள் ஒரு லேக் ஹவுஸை வாடகைக்கு எடுத்து தங்க முடிவெடுக்கிறார்கள்.
ஆடம் சாண்ட்லருக்கு, பாஷன் டிசைனிங் மனைவி சல்மா ஹயக். அவர்களுக்கு இரண்டு மகன்கள், ஒரு க்யூட் மகள். இன்னொரு கருப்பின நண்பனுக்கு கலப்பின மனைவி, மனைவி சம்பாதித்துக் கொண்டிருக்க, வீட்டோடு கணவனாய் குழந்தைகளை பார்த்துக் கொண்டு இருப்பவன்,மனைவி மூன்றாவது கர்ப்பம். அவனுடய தாயும் அவனுடனேயே இருந்து அவனை கரித்து கொண்டிருக்கிறாள். மூன்றாவமன் தான் ஒரு பெரிய பிஸினெஸ் செய்வதாய் சொல்லி தன் மனைவி குழந்தைகளுடன் வந்து சேர்கிறான். நான்காமவன் ஏற்கனவே மூன்று முறை விவாகரத்தாகி தன்னை விட 30 வயது மூத்த பெண்ணை திருமணம் செய்து கொண்டு வாழ்ந்து வருகிறான். ஐந்தாமவன் திருமணமே செய்து கொள்ளாமல் ஸ்த்ரிலோலனாய் அலைபவன்.
இவர்கள் எல்லோரும் பூயூனரலுக்கு வந்து முடித்துவிட்டு லேக் ஹவுஸில் செட்டிலாகிறார்கள். இதன் பிறகு என்ன தான் இவர்கள் வளர்ந்திருந்தாலும், வயதுக்கேற்ற மன வளர்ச்சியும், முதிர்ச்சியும் எவ்வாறு இவர்களின் வாழ்க்கையை நடத்துகிறது என்பதை  இவர்களுக்குள் நடக்கும் நிகழ்வுகளின் மூலம் புரிந்து கொள்கிறார்களா?, இவர்களிடம் சிறு வயதில் தோற்ற குழு மீண்டும் போட்டிக்கு அழைக்க, அதில் அவர்கள் வெற்றிப் பெறுகிறார்களா? இல்லையா? என்பதுதான் கதை.
வழக்கமான டெம்ப்ளேட் ஃபீல் குட் படம் மாதிரி தான் என்றாலும், சுவாரஸ்யமாய் சொல்லியிருக்கிறார்கள். என் கனவு தேவதை சல்மாஹய்கை பார்ப்பதற்காகவே படம் பார்க்கலாம். இந்த வயதில் என்ன பாடி? என்ன ஸ்டைல்..? ம்ஹும்.. நமக்கில்ல.. சொக்கா..  ஆடம் சாண்ட்லர், ஹய்கின் மகன்கள் வீடியோ கேமில்லாமல், போன் இல்லாமல், படும் அவஸ்தைகள் இக்கால குழந்தைகளின் மனபான்மையை அவர்களின் சோம்பேறித்தனத்தை, அப்பட்டமாய் காட்டுகிறது. அதிலும் உள் ரூமில் உள்ள ஆளை கூப்பிடுவதற்கு ‘டெக்ஸ்ட்” செய்வது, விடியோகேமை பார்த்து ஆடியபடியே பேசுவது என்பது போன்ற காட்சிகள் நிதர்சனம். அதே சிறுவர்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் லேக் வீட்டின் சுற்றுச் சூழலுக்கு போய் சகஜமாகி மற்ற சிறுவர்களுடன் சேர்ந்து வெளியே போய் விளையாட ஆரம்பித்து, இவர்களுக்குள்ளான கம்யூனிகேஷனுக்கு கப் போன் செய்து நூலில் தொடர்ப்பு ஏற்படுத்தி விளையாடுவதும், பின்பு அதையே பெரியவர்களும் தொடர்வது கவிதை.
ராப் ஷிண்ட்லரின் ஏழடி வாளிப்பு பெண், ஷிண்ட்லரின் இன்னொரு ஜெராக்சான பெண், வீட்டிற்கு வந்ததும், தன் பேச்சுலர் நண்பனை சந்தேகப்படுவது, 30 வயது மிகுந்த மனைவியிடம் காதல் வயப்பட்டு கொஞ்சுவதும், அம்பு காலில் குத்தி பட்ட காலிலே படும் என்பது போல மீண்டும் மீண்டும் தெரிந்தே அதில் எட்டி உதைத்து அடிப்பட்டுக் கொள்வது, அவரது பெண்கள் கார் ரிப்பேர் செய்யும் போது மற்றவர்கள் ரெண்டு பேர் பார்த்தால் மற்ற ரெண்டுபேர் சைடு வாக்கில் திரும்பிக் கொண்டு, லெப்ட் ரைட் சொல்லி சைட் அடிக்கம் காட்சி, நாலு வயதாகியும், தாயிடம் வந்து தாய்பால் அருந்தும் சிறுவன்,  என்று பட நெடுக நகைச்சுவை தூவிக் கொண்டே செல்கிறார்கள். பல சமயங்களில் அமெரிக்க சிட்காம் போல தொடர்ந்து பேசிக் கொண்டே  காமெடி செய்வது,  செண்டிமெண்ட், குடும்ப உறவுகள் வ்லுப்படுத்துதல் போன்ற அல்லேலுயா பிரசங்கங்கள் வந்தாலும், இயல்பான நகைச்சுவையால்.. படம் தப்புகிறது.

GROWN UPS – STILL HAVE TO….

கேபிள் சங்கர்