பதினாறு

மிர்ச்சி சிவா, இளமையான டிசைன்கள், யுவன் சங்கர் ராஜாவின் இசை, அம்சமான டைட்டில் என்றதும் ஏதோ இளமை துள்ளிக் குதிக்கும் கதையாக இருக்கும் என்றெண்ணி துள்ளிக் குதித்து படம் பார்க்கப் போகிறவர்களா நீங்கள்? அப்போது இந்த விமர்சனம் உங்களுக்குத்தான். பாவி மக்கா சாச்சுபுட்டாய்ங்கடா.. சாச்சுபுட்டாய்ங்க
…
ஏதோ படம் பழைய பாலு மகேந்திரா படமாட்டு, மலையாள சாமியார் குட்டிப் பையன் அப்படியே ரிவர்ஸு ஷாட்டுன்னு கலக்கப் போறாய்ங்கன்னு பாத்தா.. திருமவும் பருத்தி வீரெய்ன் படத்தை எடுத்திருக்காய்ங்க.. அதே போல குட்டிப்பய, பல்லு உடைஞ்ச பொண்ணு, ஒண்ணு மண்ணா திரியறது, பேக்ரவுண்டுல பாட்டுப் பாட வளர்றதுன்னு ஏற்கனவே நூறு தடவை பார்த்த படத்தைப் பார்த்த மாரி ஒரு ஃபீலிங் வந்திருச்சு. பொறவு என்ன.. அப்பனாத்தாள நீ என்னாங்குறா மாரி பேசிட்டு அந்த புள்ள திரியறதும், கெஞ்சினா மிஞ்சறதும், மிஞ்சினா கெஞ்சறதுமா போய்ட்டிருக்க.. ஏன் தாயி  அப்பிடி பண்ணுறன்னு கேட்டா.. ரெண்டு வயசானப்போ அவனோட ஆத்தாக்காரி, இனிமே திண்டாலும் கொண்டாலும் உன் கையிலதான்னு பிடிச்சிக் கொடுத்திருச்சாம். அது தன் மேல வச்ச நம்பிக்கையைக் காப்பாத்த அந்த புள்ளை இந்த சவலைப் புள்ளையைதேன் கட்டிகிடுவேன்னு சொல்லுதாம்.. ஓ…..லக்க.. வருது வாயில..நல்லா..
இன்னும் எம்புட்டு நாளைக்கு இதே கதைய மறுக்கா, மறுக்கா எடுத்திட்டிருப்பாய்ங்க.. இதுக்கெல்லாம் காரணம் இந்த அமீரு பயதான். ஆரு எடுக்கச் சொன்னா.. பருத்திவீரன்டு அந்த ஒத்தப் படத்தை எடுத்துப்புட்டு ராசா நீ சொவமா இருக்க, ஆனால் அடுத்தடுத்து வர பச்ச புள்ளைய்ங்க காதல.. நம்மால தாங்க முடியலைங்க.. பல்லு மொளைக்குறதுக்கு முன்னாலேயே காதல் வந்திருச்சின்னு சொல்வாய்ங்க போலருக்கு.
இத்தையெல்லாம் விட ரொம்ப கஷ்டமான விசயம்.. ஆளாளுக்கு பலைய பதனாறு வயசு பாரதிராசா பட காந்திமதி கணக்கா.. ஒவ்வொரு இடத்திலேயும் ஒரு கிழவி பலமொளி சொல்லி பேசுது.. படத்தில வர்ற ஆத்தாக்காரி சாமி கிட்ட கேக்குறாமாரி நானும் கேக்குறேன்.. “ ஏ சீலக்காரி.. உனக்கு நாங்க படற கஷ்டம் தெரியலையா? எப்பலேர்ந்து எங்களை இந்த மருதை படத்துங்களேர்ந்து எங்க கண்லேர்ந்து காங்காம போகப் போறியோ.? மாரியாத்தா..”னு வேண்டிக்கிடணும் போலருக்கு.

இந்த சினிமாவுல மட்டும் ஒரே ஒருக்கா கட்டிபிடிச்சிட்டா எப்படித்தான் கற்பு கெட்டுப்போய் கருத்தருக்கிறாளுகளோன்னு தெரியலை.. சாமி.. இதுக்கு நீதான் ஒரு வழி செய்யணும். பயபுள்ள எதுவும் தெரியாம அவ முந்தானையை பிடிச்சிட்டு திரிஞ்சாலும், சரியா.. வேலை செஞ்சி சாதிச்சிப்புட்டான்.. ஆம்பள சிங்கமுல்ல.. இம்ம்பூட்டு கதையையும் ஃப்ளாஷு பேக்குல சொல்லிப்புட்டு, அந்த ஹீரோ பயபுள்ள நம்ம மிர்ச்சி சிவாவோட லவ்வர் அப்பந்தேன்னு சொல்றாய்ங்க.. அதுக்கப்புறம் ஒரு பொண்ணை காட்டுறாய்ங்க.. இம்பூட்டு நேரம் நாம் பார்த்திருந்த பொண்ணை ஒரு வத்திப் போன அயிட்டம் கணக்கா லோஹிப்புல பொடவ கட்டி கஸ்தூரிய காட்டுற போது அப்படியே நாண்டுகிட்டு சாகலாமான்னு தோணுது. அப்பனா நடிச்சிருக்கிற அபிசேக்கு பாவம் எதுவும் செய்ய முடியாம அப்பப்ப, கண்ணாடி கழட்டிபேசுறாரு. பத்தாப்பு மட்டுமே படிச்சி அமெரிக்ககாரவுக மாரி பேசுறதெல்லாம் ஓவரு.. அவரு பொண்டாட்டியா நம்ம வெளம்பரத்துல நடிக்கிற அம்மா நடிக்குது.. பாவம் அவிய்ங்க..
படத்தில நல்லாருக்கிற ஒரு நாலு விஷயம். அந்த ப்ளாஷ்பேக் குட்டி பொண்ணு நடிப்பும், இந்த மாரி ஸ்ட்ராங்கான நடிப்பை ஒரு புது மொவத்துகிட்ட பாத்து நாளாச்சு. நம்ம பால்பாண்டியோட நடிப்பு, அருளின் கேமராவும், எடிட்டிங்கும், யுவன் சங்கர் ராஜாவின் மீசிக், பின்னணியிசை மட்டும் இல்லேன்னா…அம்புட்டுதேன். ஒண்ணு மட்டும் புரிய மாட்டேங்குது.. என்னாத்துக்கு இந்த படத்துக்கு பேப்பர் காரவுகளெல்லாம் எழுந்து நின்னு கைத்தட்டினாங்களாம்..? ஒரு வேளை ரெண்டு மணி நேரத்தில படத்த முடிச்சி அனுப்பினதினாலயா..?

பதினாறு – ஏய் சீலைக்காரி உம்புள்ளைய்ங்களை  நீ தாண்டி காப்பாத்தணும்.

கேபிள் சங்கர்