தமிழ் சினிமாவின் கேளிக்கைகள் - சினிமா வியாபாரம்.

சினிமா என்பதே கேளிக்கைதானே? தனியாக என்ன தமிழ் சினிமா கேளிக்கைகள் என்று சிலர் கேட்கலாம். சினிமாவை பார்பவர்களாகிய நமக்கு வேண்டுமானல் சினிமா கேளிக்கையாக இருக்கலாம். ஆனால் அதை தயாரிப்பவர்களுக்கு, இயக்குபவர்களுக்கு, அதையே தன் வாழ்வாதாரமாய் வைத்துக் கொண்டிருப்பவர்களுக்கு அது வெறும் கேளிக்கையல்ல வாழ்க்கை.

நிறைய பேருக்கு வாழ்க்கையாய் இருக்கும் இந்த சினிமாவை வாழ வைக்கும் முயற்சியாய் கடந்த ஆட்சியில் தமிழில் பெயர் வைக்கும் எல்லா படங்களுக்கும் வரிவிலக்கு என்று அறிவிக்கப்பட்டது. தமிழ் சினிமா சமுதாயமே தலைவரை தலையில் தூக்கி வைத்து ஆடியது. விழா எடுத்தது. கொண்டாடி குதூகலித்தது. ஆனால் படம் பார்க்கும் ரசிகனுக்கு மட்டும் ஒன்றும் புரியவில்லை. இந்த வரி விலக்கால் நமக்கென்ன நன்மை என்று யோசித்தபடியே அந்த பாராட்டுவிழாவை தொலைக்காட்சியில் வேடிக்கைப் பார்த்தபடி அவர்கள் மேலும் சம்பாதிக்க வழி வகுத்தான்.

முந்தைய காலத்தில் எல்லாம் ஒரு சினிமாவிற்கு வரி விலக்கு கொடுக்கிறார்கள் என்றால் அன்றைய டிக்கெட் விலையில் வரி போக மீதம் மட்டுமே மக்களிடம் வசூலிப்பார்கள். குறைந்த விலையில் அனுமதிக் கட்டணம் இருப்பதால் பெரும்பான்மையான மக்கள் தியேட்டர்களை நோக்கி படையெடுக்க வைக்க செய்யப்பட்ட முயற்சி. உதாரணத்திற்கு காந்தி திரைப்படம் வெளியான போது நம் தேசத் தலைவர்களைப் பற்றிய படம் ஆதலால் அதற்கு வரி விலக்கு அளிக்கப்பட்டது. வரிவிலக்கு என்பதால் பத்து ரூபாய் டிக்கெட்டுக்கு வரியில்லாமல் ஏழுரை ரூபாய்க்கு விற்றார்கள். ஆனால் இன்றைய வரி விலக்கென்பது யாருக்கு? படம் பார்க்கும் ரசிகனுக்கா? என்று கேட்டால் நிச்சயம் இல்லை என்பேன்.

ஆனால் சென்ற ஆட்சியில் கொடுக்கப்பட்ட வரிவிலக்கு தயாரிப்பாளர்களுக்கும், விநியோகஸ்தர்களுக்கும், தியேட்டர்கார்ர்களுக்கும் தான் லாபம். அவர்களுக்குத்தான் வரி விலக்கு. படம் பார்க்கும் மக்களுக்கு பத்து பைசா பிரயோஜனமில்லை. விலை குறைவதற்கு பதிலாய் தியேட்டர்களில் விலை அதிகமாக்கப் பட்ட்து. அரசு என்னவோ விலை குறைப்பு செய்வதாய் அறிக்கை விட்டு அரசாணை பிறப்பித்திருந்தாலும், அதைப் பற்றியெல்லாம் யாரும் கவலைப் பட்டதாகவே தெரியவில்லை. ஆளாளுக்கு ஒரு ரேட் என்று வைத்துக் கொண்டார்கள். அதிலும் தன் குடும்ப வாரிசுகளின் படங்கள் தான் பெரிய படங்களாய் வெளிவந்து வசூலை அள்ளிக் கொண்டிருந்த நேரத்தில் யார் அதிகவிலைக்கு விற்கப்படும் டிக்கெட்டுகளைப் பற்றி கவலைப் படுவார்கள்?.

என்னதான் அரசு ஒன்றை திரை உள்ள அரங்கில் ஐம்பது ரூபாய்க்கு மேல் டிக்கெட் விற்க்கூடாது என்று சட்டம் இருந்தாலும் அதை கேட்க வேண்டிய துறை நம் அரசின் வணிக வரி துறை. ஆனால் அவர்களோ வாரம் இவ்வளவு என்று ஃபிக்ஸ் செய்யப்பட்ட தொகையை தொடர்ந்து நீ வரி கட்டும் படம் போட்டாலும் சரி.. போடாவிட்டாலும் சரி எனக்கு கொடுத்தாக வேண்டும் என்று வாங்கிக் கொண்டிருக்கும் போது அவர்கள் எப்படி நடை முறை படுத்துவார்கள்?. இந்த வார வசூலை தவிர ஸ்பெஷல் ஸ்குவாடுக்கென்று  கண் துடைப்புக்காக நாலு மாசத்திற்கு ஒரு முறை கேஸ் ஒன்றை போட்டுவிட்டு, மாதா மாதம் வழக்கமாய் வாங்கும் கப்பத்தை வாங்கிக் கொண்டுதானிருக்கிறார்கள். அரசின் வரி விலக்கினால் மக்களுக்கு எந்த விதமான பிரயோஜனமும் இல்லாத நேரத்தில் இந்த வரி விலக்கெதற்கு? அட்லீஸ்ட் ஏதோ ஒரு கணக்கு காட்டி ஒவ்வொரு தியேட்டர் அதிபர்கள் கட்டும் வரியாவது அரசிற்கு மிஞ்சுமே என்றுதான் நான் யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

ஆனால் இந்த வரி விலக்கின் மூலம் ஒரு சில நன்மைகளும் இருக்க்த்தான் செய்த்து. குறிப்பாக சிறு முதலீட்டு படங்கள். சிறு முதலீட்டு படங்களுக்கு இந்த வரி விலக்கின் மூலம் ஏற்பட்ட நன்மை என்னவென்றால் கிடைக்கும் கொஞ்சம் நஞ்ச வசூலை வரி பிடித்தமில்லாமல் தயாரிப்பாளர்க்ளுக்கு சென்றடைவது என்பது மட்டுமே தான். மற்றபடி தமிழ் சினிமா ரசிகர்களுக்கு எந்தவிதமான உபயோகமும் இல்லாத இந்த வரி விலக்கு எதற்கு என்ற கேள்வி என்னுள் எழுந்து கொண்டுதானிருந்தது.

புதிய ஆட்சி மலர்ந்தவுடன் தமிழ் திரையுலகமே மாறிவிடும் என்ற ஒரு மாய எதிர்பார்ப்பு திரையுலக மக்களிடம் மட்டுமில்லாமல் மக்களிடமும் இருந்த்து. ஆனால் அதெல்லாம் ஏதுவும் நடக்காது என்கிற வகையில் சென்ற ஆட்சியில் இருந்த்தை விட பத்து பத்து ரூபாயை அதிகப்படுத்தினார்கள் தியேட்டர் அதிபர்கள். அதை இந்த அரசு யாரைக் கேட்டு ஏற்றினீர்கள் என்று கேட்கவுமில்லை, கண்டு கொள்ளவுமில்லை.  ஆனால் தியேட்டர் அதிபர்கள் மட்டும் அரசின் அனுமதியோடு அனுமதிக் கட்டணத்தை குறைக்க் வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை வைப்போம் என்று அறிவித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அதற்கு காரணமில்லாமல் இல்லை. குறைக்கிறேன் பேர்விழி என்று தியேட்டர்களில் ஒரு நாளைக்கு அதிகபட்சமாய் ஐந்து காட்சிகள் மட்டுமே நட்த்திக் கொள்ள முடியும் என்கிற சட்ட்த்தை எடுத்துவிட்டு, எவ்வள்வு காட்சிகள் வேண்டுமோ அத்துனை காட்சிகள் நட்த்திக் கொள்ள அனுமதியும், ஒவ்வொரு படங்களுக்கும் ஒவ்வொரு விலை என்று வைத்துக் கொள்ளும் வழிமுறையை மீண்டும் ஆரம்பிக்க வேண்டி வைத்த கோரிக்கைதான்.

ஆட்சி மலர்ந்து தமிழில் பெயர் வைத்தால் வரி விலக்கு என்கிற சட்ட்த்தை அமல் படுத்தாமல் இருந்த அரசு. தீடீரென ஒரு அறிவிப்பை செய்த்து. அதாவது வெறும் தமிழில் பெயர் வைத்தால் மட்டுமே போதாது. அது குழந்தைகள் முதல் பெரியவர்கள் வரை  பார்க்கும் “யு” சர்டிபிகேட் படமாக இருக்க வேண்டும். தமிழ் கலாச்சாரத்தை குறிப்பிடும் படமாய் இருக்க வேண்டும். மிகுந்த தேவையை தவிர ஆங்கில வார்த்தையை கலந்து பேசாத படமாய் இருத்தல் வேண்டும் என்பது போன்ற வேலைக்காகாத சட்டங்களைப் போட்டு இவையனைத்தும் இருந்தால் தான் வரிவிலக்கு என்றது. இதே இம்மாதிரியான சட்டங்களை சென்ற் ஆட்சி போட்டிருந்தால் எல்லாரும் ஆளுக்கு ஒர் அறிக்கையை விட்டிருப்பார்கள். ஆனால் ஏனோ யாரும் குரல் கொடுக்கவில்லை.

ஆட்சி மாற்றத்தின் காரணமாய் சன், மற்றும் நிதி குடும்ப படங்கள் தயாரிப்பதிலிருந்து விலகி விடுவார்கள் என்ற கணிப்பை, மங்காத்தாவின் மூலம் சன் கல்லா கட்டியதிலிருந்து அது இனி நடக்காத காரியம் என்று அரசுக்கு தெரிந்துவிட்டது. தன் பட விநியோகத்தை புத்திசாலித்தனமாய் தற்போதைய அரசு ஆதரவு நிலைப்பாட்டை எடுத்திருக்கும் ராதிகாவின் ராடன் நிறுவனம் மூலம் விநியோகித்திருப்பதால் ஏதும் செய்ய முடியவில்லை.

எப்படியிருந்தாலும் அவர்களின் தொழிலை முடக்க முடியாது என்கிற போது எந்தவித்த்திலும் தங்களுக்கோ, அரசுக்கோ உதவாத சினிமா துறையின் மேல் எதற்கு கரிசனம் என்று யோசித்த்து. அதற்கான பலன் தான் நூறு சதவிகித வரி ஏற்றம். அதாவது இதற்கு முன்னால் தமிழில் பெயர் வைத்த படங்களுக்கு வரி விலக்கு என்பதால் வரி கிடையாது. அதே நேரத்தில் மற்ற மொழி, மற்றும் டப்பிங் படங்களுக்கு 15 சதவிகித வரி வசூலித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

ஆனால் இப்போது தமிழக அரசின் வரி விலக்கு கொள்கைகளுக்கு உட்பட்ட படங்களைத்தவிர மற்ற படங்களுக்கு ஏற்கனவே அரசின் விதிகளுக்கு உட்பட்ட விலையில் முப்பது சதவிகிதம் வரி செலுத்த வேண்டுமென்று சட்டம் இயற்றிவிட்ட்து அரசு. சாதாரணமாய் இம்மாதிரியான வரி விதிப்பு ஏற்பட்டால் உடனடியாய் மக்களின் தலையில் விலையேற்றி விடுவார்கள் தியேட்டர்கார்ர்களும் விநியோகஸ்தர்களூம். ஆனால் அரசு இவர்களுக்கு அதிக பட்ச விலை என்ற் ஒன்றிக்கு மேல் விலை ஏற்றக் கூடாது என்ற கட்டாயத்தோடு சட்டம் இயற்றிவிட்ட்தால் வேறு வழியேயில்லாமல் திரு திருவென முழித்துக் கொண்டிருக்கின்றனர் தியேட்டர் அதிபர்களும், விநியோகஸ்தர்களூம்.

ஏற்கனவே இவர்கள் வரி கட்டும் லடசணம் எப்ப்டி என்பதை பற்றி சொல்ல வேண்டுமானால் ஒரு பெரிய புத்தகமே எழுத வேண்டும் அவ்வளவு விதமாய் வரி ஏய்ப்பு செய்வார்கள். அப்படியிருக்க இவர்கள் இப்போது மட்டும் வரியை சரியாய் கட்டிவிடுவார்கள் என்று கேட்டீர்களானால் மாட்டார்கள் என்றுதான் சொல்வேன். இன்னும் அதிக பணம் வணிகவரி அதிகாரிகளுக்கு லஞ்சமாய் போகப் போகிறது. ஏற்கனவே தமிழ் நாட்டில் சென்னையை தவிர டூபாக்கூர் தியேட்ட்ர்கள் எல்லாம் அதிக பட்ச டிக்கெட்டே ஐம்பது ரூபாய் தான் இருக்க வேண்டும் என்கிற அரசாணையை மீறி நூறுக்கும் இருநூற்றி ஐம்பதுக்கு இண்டர்நெட்டில் டிக்கெட் போட்டு விற்றுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அப்படியிருக்க அரசு இதை கண்டுக் கொள்ளாமல் இருந்தால் விரைவில் சின்ன படங்களூக்கான வாய்ப்பே இல்லாமல் தமிழ் சினிமா அதள பாதாளத்தை நோக்கி போகும் என்பது சந்தேகமே இல்லை.
சங்கர் நாராயண் @கேபிள் சங்கர்
காட்சிப்பிழை இதழுக்காக.

---

Post a Comment