சிறு முதலீட்டு படங்களுக்கு தியேட்டர் கொடுப்பதில்லையா?

கடந்த ரெண்டு நாட்களாய் இணையத்தில் தியேட்டர் கிடைக்காததால் சிறு படங்களை வெளியிட முடியவில்லை என்றும், சமீபத்தில் வெளியான சிறு முதலீட்டு படம் ஒன்றை, பெரிய விநியோகஸ்தர்கள், தியேட்டர்காரர்கள் திரையிட மறுப்பதாகவும், சிலர் வேண்டுமென்றே தடையேற்படுத்த நினைப்பதாகவும் ஆளாளுக்கு படத்தைப் பற்றியோ, இந்த தொழிலைப் பற்றியோ தெரியாமல் புலம்பிக் கொண்டிருக்க, படத்தின் இயக்குனர் குழுவினர், யூடூயூப் விடியோவில் அழுதெல்லாம் படத்திற்கு கும்பல்  சேர்க்க முயற்சித்தார்கள். பட் நோ யூஸ்.

சரி நிஜமாகவே சிறு முதலீட்டு படங்களுக்கு தியேட்டர்கள் கிடைக்கவில்லையா? மேற்சொன்ன படத்திற்கு பெரிய திரைப்பட நிறுவனங்கள் வேண்டுமென்றே தடையேற்படுத்தியதா? என்று கேட்டால் முதலுக்கு ஆம் என்றும், இரண்டாவதுக்கு அவர்களுக்கு வேறு வேலையில்லையா என்பேன். தியேட்டர் கிடைப்பதில் என்ன ப்ரச்சனை? சென்ற ஆட்சியில் தான் சன் டிவி, தயாநிதி, உதயநிதி போன்றவர்கள் அரசின் ஆதரவோடு தியேட்டர்களை ஆக்கிரமித்திருந்தார்கள். இந்த ஆட்சியில் என்ன? என்று கேட்பவர்களுக்கு சென்ற ஆட்சியிலும் சரி, இந்த ஆட்சியிலும் சரி தியேட்டர் கிடைக்காதவர்கள் சொன்ன பொய்யான கூப்பாடு என்றே சொல்ல வேண்டும். சொல்லப் போனால் பெரிய பட்ஜெட் படங்களே தியேட்டர் கிடைக்காமல் திண்டாடிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள். ஆம் சென்ற தீபாவளி அன்று மொத்தமே இரண்டு படங்கள் தான் வெளியாயின. இதே சில வருடங்களுக்கு முன் குறைந்த பட்சம் நான்கிலிருந்து ஐந்து படங்கள் திபாவளி போன்ற திருநாட்களில் வெளிவரும். ஆனால் இன்றைய கால கட்டத்தில் அது சாத்தியமில்லாமல் போய்விட்டது. அத்ற்கு காரணம் பெருகிப் போன படங்கள் என்றும் சொல்லலாம். குறைந்த பட்சம் வாரத்திற்கு மூன்று படங்களாவது வெளியாகிறது. தமிழ் நாட்டில் இருப்பதோ எண்ணி ஆயிரத்தி சொச்சம் திரையரங்குகளே.. இதில் புதிய படங்கள் வெளியிட தகுதியானது சுமார் அறநூறிலிருந்து எழு நூறு வரையிலான தியேட்டர்தான். மற்ற தியேட்டர்கள் இரண்டாம் நிலை தியேட்டர்களே.

சினிமாவைத் தவிர வேறு பொழுது போக்கே இல்லாத நாட்களில், சென்னை மாநகரில் சுமார் நான்கிலிருந்து ஐந்து திரையரங்குகளிலும், செங்கல்பட்டு ஏரியாவில் சுமார் எட்டிலிருந்து பத்து தியேட்டர் வரையில் மட்டுமே புதிய படங்கள் திரையிடப்படும். அதன் பிறகு ஷிப்டிங் எனும் முறையில் மற்ற ஏரியாக்களில் வெளியிடுவதற்காக விலை பேசப்பட்டு விற்கப்படும்.  ஆனால் இன்றைய வீடியோ, இண்டர்நெட் பைரஸி காலத்தில்  அத்தனை நாள் எல்லாம் ஒரு சூப்பர் ஹிட் படம் கூட தாங்காது. எனவே அவர்கள் ஒரு யுக்தியை கடைபிடிக்க ஆரம்பித்தார்கள். படம் ஆரம்பத்திலிருந்து, ஆர்டிஸ்ட், டெக்னீஷியன் என்று பெரிய ஆட்களாய் பிக்ஸ் செய்துவிட்டு, தொடர் விளம்பரங்கள் மூலமாய் படத்தைப் பற்றிய ஒர் எதிர்பார்ப்பை ஏற்படுத்திவிட்டு, ஒரே சமயத்தில் சென்னையில் இருபது தியேட்டர்களிலும், செங்கல்பட்டு  ஏரியாவில் சுமார் இருபது தியேட்டர்களிலுமாய் வெளியிட்டு, குறைந்த தயாரிப்பு காலத்தில்  படத்தின் வசூலை அடைய ஆரம்பித்தனர்.

ஒரே சமயத்தில் பல தியேட்டர்களில் போட்டு படத்தின் வசூலை எடுப்பது என்பது உலகின் எல்லா மூலையிலும் நடக்கும் சாதாரண சமாச்சாரம். தமிழகத்தில் மட்டுமல்ல உலகின் எல்லா மூலையிலும் சிறு முதலீட்டு படங்களுக்கு அதற்கான வரவேற்பு கிடைப்பது குதிரைக் கொம்புதான். பல சிறு முதலீட்டு படங்களை பெரிய நெட்வொர்க் விநியோகஸ்தர்கள் வாங்கி வெளியிடும் போதுதான் மக்களை சென்றடைய முடிகிறது. சிறு முதலீட்டு படங்களுக்கான ப்ரச்சனை நம் மாநிலத்தில் மட்டுமல்ல இந்தியாவில் எல்லா மாநிலங்களிலும் இதே நிலைதான். நம்மூரிலாவது பரவாயில்லை சதவிகித அடிப்படையில் படங்களை வெளியிட முடியும். பக்கத்து ஆந்திராவில் சிறு முதலீட்டு படங்களை வெளியிட வாடகைக்கு எடுத்துதான் படம் போடவே முடியும்.

சரி மேட்டருக்கு வருவோம். சமீபத்திய பஞ்சாயத்து படக்குழுவினர் படத்தை தூக்கி விட்டார்கள். அராஜகம், பெரிய நிறுவனங்களின் சதி என்று குய்யோ முறையோ என்று கத்தியது பாவமாய் இருந்தாலும். முதலில் ஒன்றை தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் யாரும் இங்கே புண்ணியத்துக்காக வேலை செய்யவில்லை. இது ஒரு வியாபாரம். லாபம் இல்லாத தொழிலில் யாரும் ஆர்வம் காட்ட மாட்டார்கள். அது போலத்தான் இந்த சின்னப் படங்களின் நிலையும்.

சமீப காலமாய் பெரிய அளவில்,பெரிய நடிகர்கள் நடித்த படங்களுக்கே தினம் ஒரு விளம்பரம், தொடர் டிவி விளம்பரம் என்று நாலாப் பக்கமும், சூப்பர்ஹிட், மெஹா ஹிட் என்று கூவிக் கூவி விளம்பரம், ப்ரஸ்மீட்  எல்லாம் போட்டுத்தான் முதல் நான்கு நாட்களுக்குள் கல்லா கட்ட வேண்டிய நிலையில். ஒரு கோடியில் தயாரிக்கப்படும் ஒரு படத்திற்கு ஐம்பது லட்சம் கூட விளம்பரங்களுக்காக செலவு செய்யப்படாத படங்கள் எப்படி மக்களிடையே போய்ச் சேரும்?. சரி நல்ல படம் எடுத்திருக்கிறோம் அது ரீச் ஆக லேட் ஆகத்தான் செய்யும் அது வரை காத்திருக்கத்தான் வேண்டும் என்று சொல்வார்கள். ஆனால் அது வரை தியேட்டர்காரர்கள் வருமானமில்லாமல் இருக்க முடியுமா? ஒரு திரையரங்கிற்கு வருமானமே படம் பார்க்க வரும் ஆடியன்ஸ்தான். அவர்கள் நிறைய பேர் வந்தால்தான் அவர்களுடய வியாபாரம். அதுவும் சதவிகித அடிப்படையில் தான் இன்றைய பெரும்பாலான படங்கள் ஓட்டப்படுவதால் ஒரு நாள் தியேட்டரின் ஹோல்ட் ஓவருக்கு குறைந்தால் அவர்கள் வேறு படங்களைப் போட வேண்டிய கட்டாயம் நிச்சயம் வந்துவிடும். அதாவது ஒரு நாளைக்கு தியேட்டர் நட்த்த ஆகும் செலவுக்கான பணம் எப்போது வராமல் போகிறதோ அடுத்த நாளே பட்த்தை தூக்கிவிடுவார்கள். இதற்கு மேலும் ஹோல்ட் ஓவர் என்றால் என்ன என்பதை சினிமா வியாபாரம் வாங்கி படித்து கொள்ளுங்கள்.

ரிலீசின் போது போஸ்டரும், ரெண்டு நாள் டிவி விளம்பரமும், தந்தி,கரனில் விளம்பரமும் கொடுத்துவிட்டால் பப்ளிசிட்டி கொடுத்தாகிவிட்டது. இதுக்கே பத்து லட்சம் ஆகிவிட்டது நல்ல படம் நிச்சயம் ஓடும் என்று ரிலீஸ் செய்தால் வேலைக்காகாது. ஏனென்றால் முதல் நாள் முதல் காட்சியில் தமிழகம் எங்கும் இம்மாதிரி எடுக்கப்பட்ட சிறு முதலீட்டு படங்களுக்கான ஆடியன்ஸ் எவ்வளவு தெரியுமா குறைந்த பட்சம் 13 பேரிலிருந்து மேக்ஸிம்ம் 50 பேர். ஒரு டிக்கெட் விலை 80 ரூபாய் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள். அதில் முப்பது சதவிகிதம் வரி போக மீதமிருக்கும் பணத்தில் திரையரங்கு உரிமையாளருக்கும், விநியோகஸ்தருக்கோ, அல்லது தயாரிப்பாளருக்கோ ஆளுக்கு ஐம்பது சதவிகிதம் பிரிக்கப்படும். ஒரு டிக்கெட்டுக்கு இருபது சொச்ச ரூபாய் கணக்கில் மொத்தம் ஐம்பது டிக்கெட்டுக்கு ஆயிரத்தி சொச்சம் ஒரு காட்சிக்கு என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள் நான்கு காட்சிக்கு இதே ஐம்பது பேர் வந்தாலும் மொத்தம் நாலாயிரம் ரூபாய்தான் வரும். ஆனால் நான்கு காட்சிகளுக்கான மின்சாரம், வேலையாட்களின் சம்பளம் போன்றவற்றின் செலவு கணக்குபடி பார்த்தால் இன்றைய காலகட்ட்த்தில் குறைந்த பட்சம் எட்டாயிரம் ரூபாய் இல்லாமல் முடியாது. அப்படி எட்டாயிரம் ரூபாய் கூட வருமானம் வராத ஒரு திரைப்படத்திற்கு பதிலாய் உடனடியாய் வேறு படத்தை போட வேண்டிய கட்டாயத்தில் திரையரங்கு உரிமையாளர்கள் இருக்கிறார்கள்.

இன்னொரு குற்றச்சாட்டு எங்கள் படத்தை தூக்கிவிட்டு ஆங்கிலப்படத்தை போட்டிருக்கிறார்கள். தமிழ் படங்களை அழிக்கிறார்கள் என்ற கூப்பாடு. அதுவும் நிஜமல்ல. சமயங்களில் அம்மாதிரி படங்களுக்கும் கூட்டம் வராமல் அடுத்த ரெண்டாவது நாளில் வேறொரு பிட்டு படத்தை போட்டு தியேட்டர் நடத்தி வருவதும் நடப்புக்குரியதே.

சமீபத்தில் ஒரு தியேட்டரில் “சசி காத்திருக்கிறாள்” என்கிற செக்ஸ் பட்த்தை வெளியிட்ட தியேட்டருக்கு நான் சென்றிருந்த போது சுமார் இருநூற்று சொச்ச ஆடியன்ஸ் பட்த்தின் மூன்றாவது நாள் காலைக் காட்சிக்கு கூடியிருந்தார்கள்.  நன்றாக கவனியுங்கள். இம்மாதிரியன படங்களுக்கு வெறும் பேப்பர் விளம்பரம் மற்றும் போஸ்டர் விளம்பரம் மட்டுமேதான். ஆனால் அதே நேரத்தில் வெளியான கொஞ்சம் வெய்யில் கொஞ்சம் மழை என்கிற படத்திற்கு உதயம் காம்ப்ளெக்ஸில் வெறும் முப்பதுபேர் தான். இப்போது சொல்லுங்கள். எந்தப் பட்த்தை தியேட்டர்காரர்கள் ஓட்டுவார்கள்.

ஒரு விஷயத்தை மட்டும் புரிந்து கொள்ளுங்கள். ஒரு சிறு முதலீட்டு படம் குறைந்த ஆடியன்ஸுடன் முதல் காட்சியை ஆரம்பித்து, படம் நன்றாக இருந்து அடுத்தடுத்த காட்சிகளில் மிக சொற்பமான ஆடியன்ஸ் வரவு ஏறிய படத்தை  நிச்சயம் எந்த தியேட்டர்காரர்களும் எடுக்க மாட்டார்கள். ஏனென்றால் நிச்சயம் நல்ல படம் என்ற ரிப்போர்ட் இருந்தால் ஆடியன்ஸ் ஏறுவார்கள் என்று அவர்களுக்கு தெரியும். சின்ன படங்களுக்கு மட்டும் இல்லை சமீபத்தில் வெளியான முகம் தெரிந்த நடிகர்களான சேரன், ப்ரசன்னா, யுடிவி போன்ற பெரிய நெட்வொர்கில் வெளிவந்த முரண், வாகை சூட வா போன்ற படங்களுக்கு நல்ல தியேட்டர்களில்  இடம் கிடைத்தும், மார்கெட்டிங் இருந்தும், சில நாட்களில் எடுக்கப்பட்டது. அவர்கள் நினைத்திருந்தால் யுடிவி படத்தை ஓட்ட வைத்திருக்க முடியும். அனால் முடியாது. மக்களில்லாம திரையரங்கை நடத்துவது சாத்தியமில்லாத ஒன்று. இன்று நல்ல படமோ, மொக்கை படமோ ஒரு பெரிய பட்ஜெட் பட்த்திற்கு முதல் நாள் அலைமோதும் ஆன்லைன் புக்கிங்கிற்கு ரெடியாய் இருக்கும் மக்களில் எத்தனை பேர் சிறு முதலீட்டு படங்களுக்கு தியேட்டரில் போய் பார்த்திருக்கிறீர்கள்?

இன்னொரு குற்றச்சாட்டு தியேட்டர்களை தங்கள் கட்டுப்பாட்டில் வைத்துக் கொண்டு கூட்டமேயில்லாத பெரிய படங்களை ஓட்டுகிறார்கள் என்பதுதான். இதற்கு காரணம் ஆடியன்ஸ் தான். சமீபத்தில் நாங்கள் வெளியிட்ட “அரும்பு மீசை குறும்புப் பார்வை” என்கிற பட்த்தை சுமார் அறுபதுக்கும் மேற்பட்ட திரையரங்குகளில் வெளியிட்டோம். முதல் மூன்று நாட்களிலேயே பாதிக்கும் மேற்பட்ட திரையரங்குகளில் தூக்கப்பட்டது. காரணம் வசூல் இல்லாமை, விளம்பரம் இல்லாமை, பட்த்தின் தரமில்லாமை. கோவையில் ஒரு முக்கிய காம்ப்ளெக்ஸில் ஒரு தியேட்டரைக் கேட்ட போது அவர்கள் வேங்கை ஓடுகிறது அடுத்த வாரமொரு பெரியபடம் வருது அதுவரைக்கும் இதுவே போகட்டும் என்றார். ஏன் இம்மாதிரி சின்ன படங்களுக்கு அந்த ஒரு வாரம் கொடுக்கலாமே என்ற போது அவர் சொன்னது “சார்.. வேங்கை ஓடலைதான் ஆனால் ஆவரேஜா ஒரு நூறு டிக்கெட் போயிரும். ஆனா சின்ன படங்களுக்கான முத நா ஆடியன்ஸ் பத்து பேரை வச்சிட்டு அடுத்த வாரம் வரைக்கும் தெனம் படத்தை தேடுற கொடுமையை உங்களுக்கு எப்படி புரிய வைக்கிறது.  பெரிய படங்களின் தொடர் விளம்பரத்தினால் அதை பார்ப்பதற்கு ஓரளவுக்கான ஆடியன்ஸ் இருக்கிறார்கள். ஆனால் யாருக்கும் தெரியாமல் பத்து போஸ்டரை அடித்துவிட்டு, பட்த்தை ரிலீஸ் செய்துவிட்டோம் என்று சொல்லி தியேட்டர் கிடைக்கவில்லை என்று சொல்வதை விட, அதற்கான மார்கெட்டிங்கை சரியாக செய்தால் நிச்சயம் நல்ல படம் ஓடும். சதவிகித அடிப்படையில் போடாமல் தமிழ்நாடெங்கும் வாடகை கொடுத்து படம் வெளியிட குறைந்த பட்சம் ஒரு கோடி வேண்டும். அப்படி வாடகை கொடுத்து பட்த்தை விநியோகம் செய்தால் ஒரு வாரத்திற்கு ஆள் வருகிறார்களோ இல்லையோ பட்த்தை தூக்க மாட்டார்கள். சதவிகித அடிப்படையில் போட்டால் வருமானம் இல்லாத திரைப்படத்தை எடுக்கவே செய்வார்கள். தியேட்டரில் டேட் எடுத்து பட்த்தை வெளியிட ஒரு நல்ல மார்கெட்டிங் நெட்வொர்க் வேண்டும். எங்களால் “அரும்புமீசை குறும்புபார்வை” போன்ற படங்களை அறுபதுக்கும் மேற்பட்ட திரையரங்குகளில் வெளியிட வைக்க முடியும். இன்னும் சில படங்களை வெளியிட்ததான் போகிறோம். ஆனால் அதற்கான ஆடியன்ஸை கூட்டிக் கொண்டு வருவது படம் தயாரிக்கும் தயாரிப்பாளரின் கடமை.  

---

Post a Comment