செங்காத்து பூமியிலே..

மண்ணுக்குள் வைரம், கிழக்கு சீமையிலே, கருத்தம்மா, தமிழ்செல்வன் முலமாய் கதை வசனகர்தாவாக அறியப்பட்ட  ரத்னகுமாரின் இயக்கத்தில் வெளிவந்திருக்கும் படம். நடுவில் எஸ்.ஜே.சூர்யா, மீரா ஜாஸ்மீன் போன்ற பல ஹீரோயின்களை வைத்து தாணுவிற்கு ஒரு படம் இயக்கியதாய் ஞாபகம். இளையராஜா இந்தப்படத்தை பார்த்துவிட்டு பெரிதாய் பாராட்டியதாகவும், அவரே வெளியிட முயற்சி செய்ததாகவும் சொல்லப்பட்ட படம். அதுவே ஒரு டெரரை கொடுத்தது. ஏனென்றால் ராஜா சிலாகித்து பாராட்டினால் அப்படங்கள் பெரிதாய் வெளங்கியதில்லை என்பது ட்ராக் ரெக்கார்ட்.


சிம்பிளான, வழக்கமான கதைதான். பவன், செந்தில் இருவரும் மச்சான்கள். பவனு செந்திலின் தங்கையையும், செந்தில் பவனின் தங்கையையும் காதலித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.   செந்திலின் அப்பா நல்லவர், சாமியாடி, அமைதியானவர். பவனின் அப்பா சந்தையில் குத்தகைதாரர். பணத்தாசை பிடித்தவர், நெகட்டிவ் ஆசாமி. ஒரு ப்ரச்சனையில் பவன் ஒருவனை கொலை செய்துவிடுகிறார். அதை பார்த்த ஒரே சாட்சி செந்திலின் அப்பா. சாமியாடியாய், ஊருக்கு நல்லவராய் இருக்கும் அவர் சாட்சிதான் முக்கியமாய் இருக்க, பொய் சொல்ல முடியாமல் உண்மையை சொல்லி விடுகிறார். அதனால் பவனின் அப்பா தூக்கில் தொங்கிவிடுகிறார். அப்பாவின் காரியத்தை செய்ய ஜெயிலிருந்து வரும் பவன், செந்திலின் அப்பாவை வெட்டிக் கொன்றுவிடுகிறார். செந்தில் பவனை கருவறுக்க காத்திருக்கிறார். அவர் பழி வாங்கினாரா? செந்தில், பவனின் காதல் என்னவாயிற்று? என்பதுதான் கதை.

பவனின் நடிப்பு நன்றாகவே இருக்கிறது. கதைக்கும் அவர் சரியாக சூட் ஆகிறார். காதல் காட்சிகளில் மட்டும் கொஞ்சம் ரோபோத்தனமான ரியாக்‌ஷன்கள். மிர்ச்சி செந்திலை இதற்கு முன் முழுக்க, முழுக்க கிராமத்து கேரக்டரில் பார்த்ததில்லை. அதுவுமில்லாமல், அவர் என்னதான் வீராவேசமாய் அருவாளைத் தூக்கிக் கொண்டு அலைந்தாலும், பாடி லேங்க்வேஜ் சுத்தம். கவுண்டமணி ஒரு படத்தில  பொண்டாட்டிய வெட்ட அருவாளை தூக்கிட்டு பயந்து  ஓடிவருவாரு அந்த மாதிரி இருக்கு. செந்திலின் அப்பாவாக அழகன் தமிழ்மணி. அவரின் முகத்துக்கு இந்த கேரக்டர் நச்சென பொருந்துகிறது. பெரிதாய் நடிக்காமலேயே பெயர் வாங்கிவிடுகிறார். படத்தில் இருக்கும் ஒரே ஒரு ரிலாக்ஸேஷன் சிங்கம்புலி மட்டுமே. படு சீரியசான கதையில் ஆங்காகே கிச்சுகிச்சு மூட்டுகிறார்.
வெய்யில் பிரியங்காவும், சுனு லட்சுமி என்கிற புதுமுகமும் தான் கதாநாயகிகள். ப்ரியங்காதான் மெயின் ஹீரோயின்.  இருவரும் பிழியப் பிழிய அழுகிறார்கள். ப்ரியங்கா மாதிரியான அழகு கதாநாயகிகளை அழுக்காக்கியிருக்கிறார்கள். ஆரம்பக் காட்சிகளிலும், “ஓரம்போ” பாடலிலும் இருக்கும் இளமையும், கிளுகிளுப்பும் அதற்கு பிறகு மிஸ்ஸிங்.

இசைஞானி இளையராஜாவின் இசையாம். ஒன்றும் பெரிதாய் சொல்லிக் கொள் ஏதுமில்லை. எல்லாமே எங்கேயோ, எப்போதோ கேட்டதாகவே இருக்கிறது. க்ளைமாக்ஸில் வரும் சோகப்பாட்டும் சேதுவிலிருந்து ஏகப்பட்ட படங்களில் கேட்டதுதான். பின்னணியிசையில் ஆங்காங்கே ராஜா தெரிவதை தவிர வேறொன்றுமில்லை.
கதை, திரைக்கதை, வசனமெழுதி, இயக்கியவர் ரத்னகுமார். ரொம்பவே அரத பழசான கதை தான் முதல் மைனஸ். அதற்கு அப்புறம் கதையில் வரும் கேரக்டர்கள். சட்டுபுட்டுன்னு கதை சொல்லி முடிக்காம, ஆளாளுக்கு ஆழாக்கு அழுதுட்டுத்தான் பேசுறாய்ங்க. பல சமயங்களில் ஹீரோயின் முகத்தில் வேர்வையும் கிளிசரின் கண்ணிருமாய் சேர்ந்து முல்லை பெரியாறு அணையில் தேக்கி வைத்த தண்ணீரோ என்று தோன்றுமளவுக்கு இருக்கிறது என்றால் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள். ஆங்காங்கே வரும் வசனங்களில் இயக்குனர், வசனகர்த்தாவாக தெரிகிறார். திரும்பத் திரும்ப கிராமம், ஊரு, பழிவாங்கல் என்று அடுத்த காட்சி என்ன வரும் என்பதை சுலபமாய் கணித்துவிடக்கூடிய ஒன்றாயிருப்பதால் சுவாரஸ்யம் கம்மியாகி, சீக்கிரம் யாராவது ஒருத்தரை வெட்டிட்டு சாவுங்கப்பா என்று சொல்ல வைத்துவிடுகிறார்.

செங்காத்து பூமியிலே - அழுவாச்சி

சங்கர் நாராயண் @கேபிள் சங்கர்