மதுபானக்கடையின் அவலங்கள்

இன்றைய டிஜிட்டல் யுகத்தில் ஒரு சினிமாவை தயாரிக்கப் படும் பிரயத்தனங்களை விட அதை வெளிக் கொண்டு வருவதற்கு பிரம்ம பிரயத்தனம் செய்ய வேண்டும். அதுவும் மதுபானக்கடை போன்ற படங்கள் வெளிவர எல்லா குட்டிக்கரணங்களும் அடித்தே ஆக வேண்டும் எனும் போது ஏண்டா படம் தயாரித்தோம் என்று யோசிக்கத் தோன்றும்.

கோவையைச் சேர்ந்த கமலகண்ணனும் அவரது அண்ணனும் விளம்பரப்படங்கள் எடுத்துக் கொண்டிருந்தவர்கள். அங்கே ஒரு சினிமா க்ளப் ஒன்றை நடத்தி நல்ல சினிமாக்களை பார்த்த பாதிப்பின் காரணமாய் நாமு ஒரு படமெடுக்கலாம் என்று முடிவெடுத்து, தங்கள் சொந்த காசில் ஒரு 7டி கேமராவை வாங்கி, ஒரு கல்யாண மண்டபத்தை வாடகைக்கு எடுத்து, அதை டாஸ்மாக் பாராக்கி, நடிகர்களை தேர்வு செய்து அவர்களுக்கு பயிற்சி கொடுத்து,  வழக்கமாக படப்பிடிப்புகளிடையே வரும் ப்ரச்சனைகள் அனைத்து சந்தித்து படத்தை முடித்துவிட்டார்கள். இந்த சிரமங்கள் எல்லாம் தெரிந்துதான் எடுத்தார்கள். அதனால் சிம்பதி தேவையில்லை. ஆனால் அதற்கு பிறகு நடந்த கூத்துதான் அவர்கள் எதிர்பாராதது.

சென்சார் சர்டிபிகேட் வாங்க படத்தை அதிகாரிகளுக்கு போட்டுக்காட்டிய போது, அவர்கள் சொன்ன பதில் அநியாயம். இந்தபடம் பொதுமக்கள் பார்வைக்கே செல்லக்கூடிய வகையில் இல்லை என்று சொல்லி சர்டிபிகேட் தர மறுத்திருக்கிறார்கள். இது முதல் அதிர்ச்சி. தமிழ் சினிமாவில் எவ்வளவோ வக்கிரங்களும், ஆபாச நடனங்களும், வசனங்களும் பெரிய நடிகர்கள், தயாரிப்பாளர் படங்களில் அதுவும் “யு” சர்டிபிகேட் கொடுத்து, வரிவிலக்கோடு அனுமதித்த இந்த குழுவின் இந்த பதிலால் ஆடிப் போகாமல் என்ன செய்ய முடியும் ஒரு தயாரிப்பாளர்/ இயக்குனரால்?

ஊரெல்லாம் டாஸ்மாக் பாரை அனுமதித்துவிட்டு, அதில் நடக்கும் காட்சிகளை காட்டக்கூடாது என்றால் எஸ்.எம்.எஸுக்கு எப்படி யு சர்டிபிகேட் கொடுத்தார்கள்?. மக்கள் பார்க்கத்தகுந்த படங்களுக்கான விதிகள் என்ன? என்று கேட்டதற்கு வேறு வழியில்லாமல் “ஏ” சர்டிபிகேட் கொடுத்து விட்டார்கள் அதுவும் பெரும் போராட்டத்திற்கு அப்புறம். சரி சர்டிபிகேட் வாங்கியாகிவிட்டது.  தமிழ் சினிமாவின் விநியோகஸ்தர்களுக்காக காட்சிகள் போடப்பட்டது.  ஒரு மாதிரியான மிக்ஸ்ட் ஒப்பீனியன் தான் அவர்களிடம் வந்தது.  அதனால் உடனடியாய் வியாபாரம் ஆகவில்லை.

ஒரு திரைப்படத்தின் முக்கியமான வருமானம் அப்படத்தின் சாட்டிலைட் டிவி ஒளிப்பரப்பு உரிமை மூலமாய்த்தான் வரும். அதற்கு பிறகுதான் எப்.எம்.எஸ். போன்ற வெளிநாட்டி ஒளிபரப்பு, மற்றும் திரையரங்க வெளியீட்டு உரிமை மூலம் வரும் பணம். ஆனால் இந்த படத்தை சாட்டிலைட்டிலும் விற்க முடியவில்லை. ஏனென்றால் “ஏ” சர்டிபிகேட் கொடுக்கப்பட்ட படங்களை இந்திய சாட்டிலைட் சேனல்களில் ஒளிபரப்பக்கூடாது என்று சட்டம். அப்படியே ஒளிபரப்பினாலும் இரவு பதினோரு மணிக்கு மேல் தான் ஒளிபரப்ப வேண்டும் என்ற சட்டம் இருக்கிற்து. இதனால் தான் சமீபத்தில் “டர்ட்டி பிக்சர்’ எனும் படத்தின் ஒளிபரப்பு தடுக்கப்பட்டது. சரி.. அப்போது “ ஏ” சர்டிபிகேட் படங்கள் எல்லாம் ஒளிபரப்ப கூடாது என்றால் பல படங்கள் ஒளிபரப்பு ஆகியிருக்கிறதே என்று கேட்பீர்கள். அதற்கு தனி சென்சார் இருக்கிறது. இம்மாதிரி “ஏ” மற்றும் “யு/ஏ” சர்டிபிகேட் பெற்ற படங்களை டிவிக்காக மறு சென்சார் செய்து “யூ/ஏ’ வோ அல்லது “யூ” சர்டிபிகேட் வாங்கப்பட்டு விற்கப்பட்ட படங்கள் மட்டுமே விலைக்கு வாங்கப்படும். இந்தப்படம் முழுக்க முழுக்க பாரிலேயே எடுக்கப்பட்டதால் யூ/ஏ வாங்கினாலும் எல்லா கட்டுகளுக்கு பிறகு ஏதுவும் மிஞ்சாது என்ற முடிவில் இப்படத்தின் சாட்டிலைட் உரிமத்தை யாரும் வாங்க முன்வரவேயில்லை. எனவே இந்தப்படம் போட்ட முதலீட்டை எடுக்க வேண்டுமென்றால் தியேட்டரில் வெளியிட்டு அதன் மூலம் மட்டுமே எடுக்க முடியும்.

நான் பொறுப்பில் இருக்கும் விநியோகக் கம்பெனியும் சாட்டிலைட் உரிமம் கிடைக்காது என்பதால் பின்வாங்கிக் கொள்ள, அவர்களே சொந்த செலவில் படத்தை வெளியிட முடிவு செய்து தேதி அறிவித்தார்கள்.  அப்போதும் ப்ரச்சனை... சென்னையின் முக்கிய மல்ட்டிப்ளெக்ஸ் திரையரங்குகள் எல்லோரும் இப்படத்தின் பெயருக்காகவே தங்கள் தியேட்டரில் வெளியிட மாட்டோம் என்று சொல்லியிருக்கிறார்கள். இவர்கள் தியேட்டரில் தான் “Hang over" 'Cocktail'  போன்ற படங்கள் வெளியாகி ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது.  ஆங்கிலத்தில் சொன்னால் அது ஸ்டைல் தமிழில் சொன்னால் அது அசிங்கம். என்ன கொடுமையடா.. இது.

மதுபானக்கடை படத்தை பற்றி உயர்த்திச் சொல்லவோ,இல்லை விளம்பரப்படுத்தவோ, இப்படியெல்லாம் கஷ்டப்பட்டு படமெடுக்கிறார்கள் என்று சிம்பதி தேடவோ, அதனால் இப்படத்திற்கு ஆதரவு கொடுங்கள் என்று சொல்லவோ அல்ல. இம்மாதிரி புது முயற்சி செய்ய வரும் இளைஞர்களின் ஆர்வத்தை முளையிலேயே நசுக்கிக் கொண்டிருக்கும் இந்த சிஸ்டைத்தைப் பற்றி என் ஆதங்கத்தை பகிரவே இக்கட்டுரை. 

---

Post a Comment