நடு நிசி (பகல்) கதைகள்
சென்ற வாரம் நண்பன் பெஸ்கியின் வீட்டு கிரகப்பிரவேசம். அதற்காக நானும் கே.ஆர்.பியும் சென்று கொண்டிருந்தோம். மீனம்பாக்கம் தாண்டியவுடன் சிக்னலைத் தாண்டி ஒர் இடத்தில் ரேபான் போட்ட ஓர் டிராபிக் கான்ஸ்டபிள் திடீரென புகுந்து வழி மறித்தார் அங்கே இருந்த மக்கள் கிராஸ் செய்வதற்காக,
நாங்களும் நிறுத்தினோம். கொஞ்சம் அவரின் அருகில். ரேபானுள் வழியாய் என்னைப் பார்த்தவர் என்ன நினைத்தாரோ தெரியவில்லை. அங்கேயிருந்த பெண் காவலரைப் பார்த்து “ உங்க டீடெயில் கொடுத்துட்டு போங்க’ என்றார். “ஏன்?” என்று கேட்டதற்கு சும்மாதான் என்றார். வழக்கம் போல வந்த பெண் போலீஸிடம் “என் போன் நம்பர் தவிர எல்லா டீடெயிலும் கொடுப்பேன்”. என்றதும் வாழக்கம் போல அவரும் ஏன் என்று கேட்க என் பர்சனல் டீடெயிலை கொடுக்க, அல்லது கொடுக்க கட்டாயப்படுத்த உங்களுக்கு ரைட்ஸ் இல்லை என்றேன். அதை புரிந்து கொள்ளாமல் “பாருங்க சார்.. நமக்கு ரைட்ஸ் இல்லையாம்” என்று பொத்தாம் பொதுவாய் அங்கிருந்த ட்ராபிக் சார்ஜெண்டிடம் முறையிட, “சார்.. நான் உங்களுக்கு என் வண்டி பேப்பர், டீடெயில்ஸ், இன்சூரன்ஸ், என் லைசென்ஸ் எல்லாமே கொடுக்க கடமைப்பட்டிருக்கிறேன். ஆனால் என் பார்சனல் தொடர்பு விஷயங்களை உங்களுக்கு தர தேவையில்லை” என்று விளக்கிக் கொண்டிருக்கும் போதே, ரேபான் கான்ஸ்டபிள் என் வண்டியிலிருந்து சாவியை எடுத்தார். சட்டென கோபம் வந்து “ அவர் கையிலிருந்து என் சாவியை புடுங்கினேன். அவர் என்னிடமிருந்து இந்த ரியாக்ஷனை எதிர்பார்க்கவில்லை. “என் வண்டியிலிருந்து என் அனுமதியில்லாமல் சாவியை எல்லாம் எடுக்க கூடாது” என்றேன். “நீ ஏன் வண்டியை நிறுத்தலை?” என்று மிரட்ட ஆரம்பிக்க “நான் நிறுத்தாமத்தான் நீ இவ்வளவு நேரம் பேசுறியா? மிரட்டிப் பாக்குறியா? மிரட்டு கேஸ் போடேன் நான் எங்க போய் என்ன பண்றதுன்னு தெரியும்” என்றவுடன் சார்ஜெண்ட் விடுங்க விடுங்க என்று அவரிடம் சைகை செய்ய, “நான் சாவியை எடுக்கவேயில்ல.. நீங்கதான் என் கிட்டேயிருந்த் புடுங்கினீங்க?” என்றார் முட்டாள் தனமாய். நான் சிரித்துக் கொண்டே.. கிளம்பினேன். கிளம்பும் போது அந்த கான்ஸ்டபிள் அம்மணியிடம் என் விலாசத்தை எழுதச் சொல்லி எழுதிய லட்சணத்தை பார்த்தால் “அய்யோடா.. என்ன கொடுமைடா சாமி” கோழி கிறுக்கல் பரவாயில்லை.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
