கொத்து பரோட்டா - 21/12/15

வெள்ளம் வந்து போய் வாரம் தாண்டியாகிவிட்டது.ஆங்காங்கே நிவாரணப் பணி என்று பேனருடன் முக்கியமாய் அம்மாவின் ஆணைப்படி, அவரது முகம் போட்ட பேனருடன் வளைய வருகிறார்கள். நிவாரணப் பொருட்கள் கொண்டு வந்து கொடுப்பவர்களிடம் கிட்டத்தட்ட பிடுங்கிக் கொண்டு ஒன்றுக்கு ரெண்டாய் வாங்கி வைத்துக் கொள்ளும் மனோபாவம் அதிகமாகிவிட்டது. பல இடங்களில் தகராறு ஏற்பட்டு, விட்டால் போதுமென்ற எஸ்ஸாகிய குழுக்கள் அதிகம். இதனால் நிஜமாய் தேவையானவர்களுக்கு நிவாரணம் கிடைக்காமல் போகிற வாய்ப்பு அதிகமாகியிருக்கிறது. சென்னை முழுவதும் எங்கும் மீண்டும் புதிய ரோடுக்களை போடுவதற்கான அறிகுறிகள் ஏதும் காணப்படவில்லை. சென்னை ஆற்காடு சாலை முழுவதும் பகல் நேரத்தில் ஊட்டி, கொடைக்கானல் பனிக்கிடையே பயணிக்கும் எஃபெக்ட்டில் புகை மூட்டத்தில் பயணிக்க வேண்டியிருக்கிறது. மழைக்காலத்தில் தண்ணீருக்குள் பள்ளமிருந்து விழுந்தவர்கள், இப்போது தூசு மூட்டத்தில் விழுகிறார்கள் அவ்வளவே. அப்படியே வாட்ஸப்பில் நான் ஆணையிடுகிறேன் ரோடெல்லாம் சரியா போடுங்கன்னு சொல்லுங்களேன் ப்ளீஸ்.

வெள்ளம்.....

வெள்ளம் எனக்கொன்றும் புதியதில்லை. என்பதுகளில் ஒருமுறை என் வீட்டின் தரைத்தளம் முழுவதும், மெல்ல கசிவாய்ஆரம்பித்து, சளசளவென வீடு முழுதும் ஈரவாசனையோடு பரவி, எங்கும், எங்கும் தண்ணீராய் ஆக்கிரமித்தை கண் முன்னால் பார்த்திருக்கிறேன். வெள்ள ஆக்கிரமிப்பால் என் உறவினர் வீட்டில் தங்க வைக்கப்பட்டேன். இரவு முழுவதும் அழுது கொண்டேயிருந்தேன். ஜுரம் வந்து ”தண்ணிவருது.. தண்ணிவருது” என புலம்பியிருக்கிறேன். 

எண்டர் கவிதைகள் -27

கிளர்ந்தெழுந்து

அடங்கிவிட்ட காமம்

கொடுக்கும் அவ்வளவுதானா?

என்கிற உணர்வு

ருசிக்குமிருக்கிறது. 

கேபிள் சங்கர்

ஃபுட் வாக்

ஃபுட் வாக்

மாலை நேரம். ஸ்நேக்ஸ் டைம். உதவி இயக்குனர்களுடன் பேசி கொண்டிருந்தேன். என் அலுவலகத்தின் அருகில் இருக்கு ஒரு தள்ளுவண்டிக் கடையில் கிடைக்கும் மிளகாய் பஜ்ஜியையும், அதற்கு பக்கத்து டாஸ்மாக் ஒயின் ஷாப்பில் கிடைக்கும் மசால் வடையையும் வாங்கி வரச் சொன்னேன். உதவியாளர் புதியதாய் சேர்ந்தவர் ஒரு மாதிரி என்னைப் பார்த்துவிட்டு, கிளம்பினார். சூடான ஒரு டீயுடன், லேசான சுளீர் மிளகாய் பஜ்ஜியும், மொறு மொறு மசால் வடையும் கொடுத்த சந்தோஷம் அவர்கள் முகத்தில் தெரிய ஆரம்பித்தது. வாங்கி வந்த உதவியாளர் “எப்படி சார் இப்படி தேடித் தேடி கண்டுபிடிச்சி வச்சிருக்கீங்க. அட்டகாசம்” என்று சிலாகித்தபடி இன்னொரு வடையையும், பஜ்ஜியையும் கையில் எடுத்துக் கொண்டார். ”நாம சீன் பிடிக்கிறதுக்காக தேடியலையறோமில்லை அது போலத்தான்” என்றேன். ஒரு நாளைக்கு குறைந்த பட்சம் நாலு பேராவது ஏரியா பேர் சொல்லி அங்க நல்ல சாப்பாட்டுக்கடை எதுனாச்சும் சொல்லுங்க என போன் பண்ணாத நாளே இல்லையென்று சொல்ல முடியும்.

கொத்து பரோட்டா - 23/11/15

ஏற்கனவே சென்னை மிதந்து இப்போதுதான் வடிய ஆரம்பித்திருக்கிறது. இப்போது திரும்பவும் அவ்வப்போது நாலு கிலோமீட்டருக்கு ஒரு இடத்தில் கொட்டித் தீர்க்கிறது. இதற்கிடையில் அங்க ஏரி உடைஞ்சிருச்சு, இங்க ரோடெல்லாம் வெள்ளம், செம்பரம்பாக்கத்தை மறுக்கா திறந்துட்டாங்கன்னு எல்லாம் வாட்ஸப்பில் புரளி பரப்பி வருகிறார்கள். நண்பர்களோடு வெள்ள நிவாரணப் பணிகள் பற்றி பேசிக் கொண்டிருந்த போது, தானே புயலில் செயல்பட்ட அளவில் பாதி செய்திருந்தால் கூட சென்னைக்கு விடிந்திருக்குமென்றார்கள். அதானே என தோன்றியது.

கொத்து பரோட்டா -16/11/15

பேய் மழை பெய்துகொண்டிருக்கிறது. கடந்த ஒரு வாரமாய் நான் கே.கே.நகரிலிருந்து விருகம்பாக்கம் வரை மட்டுமே அதுவும் காரில் சென்று கொண்டிருக்கிறேன். அதுவும் ட்ராபிக் இல்லாத மதிய நேரமாய் பார்த்து. டி.நகர் பக்கமெல்லாம் போக வர தைரியமில்லை. பாதி நேரம் இருக்கும் சப்வேயெல்லாம் தண்ணீர் ரொம்பி நீச்சல் குளமாய் காட்சியளிக்கிறது. நடுவில் மழையில்லாத ஒரு நள்ளிரவில் என் தாய் மாமா அகால மரணமடைந்தார். மாஸிவ் அட்டாக். பழவந்தாங்கல், தில்லை கங்கா நகர் சப்வே எல்லாம் தண்ணீர் இல்லாமல் இருந்தது. அவர் செய்த புண்ணியம். மழைக்காலத்திற்காக எந்தவிதமான முன்னேற்பாடும் செய்யாத ஒர் அரசாங்கம். இருக்கும் வரை நமக்கென்ன என்று ப்ளாஸ்டிக் மற்றும் கழிவுகளால் சாக்கடைகளை அடைத்த பொது மக்கள் என மாற்றி மாற்றி குற்றம் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். நீ செய்ய வேண்டியதுதானே என்று கேட்டால் நான் ஒருத்தன் செய்து சரியாகிவிடுமா? சமூகம் மாறணும் என்கிறார்கள். நாம் சமூகத்தின் ஒர் அங்கம் என்பதை மறந்துவிட்டு. 

கொத்து பரோட்டா -09/11/15

மால் உள்ள இடத்தில் பக்கத்தில் பார்க்கிங் திறப்பதுதான் தற்போது லாபகரமான பிஸினெஸ். ஏனென்றால் மால்கள் அடிக்கும் கொள்ளை அப்படி. பீனிக்ஸ் மாலுக்கு எதிரே ஒரு பைக் பார்க்கிங்.  இன்னொன்று பக்கத்தில் 200 அடி ரோட்டில். விருகம்பாக்கம் ஐநாக்ஸுக்கு அதன் பக்கத்தில் உள்ள சின்ன தெருவில் பைக் பார்க்கிங் இருக்கிறது. பிவிஆருக்கு எதிரே பைக் மற்றும் கார் பார்க்கிங் கூட உள்ளது.  என்ன காருக்கு கொஞ்சம் சீக்கிரம் போய் இடம் பிடிக்கணும் என்கிறார்கள். மற்றபடி வெறும் பத்து ரூபாய்க்கு காலை முதல் மாலை வரை கூட பார்க் செய்து கொள்ளலாம். ஆட்டோக்களின் கொள்ளையால் கால் டாக்ஸி வளர்ந்தது. அது போல மால்களின் கொள்ளையாய் தற்போது புதிய பார்க்கிங் இடங்கள். இதுவும் கடந்து போகாமல் இருக்கட்டும்.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

கொத்து பரோட்டா -02/11/15

வரி விலக்கு அளிக்கப்படும் தொகை பொது மக்களுக்கே அன்றி தயாரிப்பளர்கள், விநியோகஸ்தர்களுக்கு கிடையாது என்பதை கோர்ட் தெளிவாக சொல்லியிருப்பது வரவேற்க்க தக்க விஷயம். என்ன இதே போல சில மாதங்களுக்கு முன் கோர்ட் இதோ போன்ற தீர்ப்பை சொன்ன போது சென்னையில் தேவி திரையரங்கம் மட்டும் வரி விலக்கு பெற்ற திரைப்படங்களுக்கு வரியில்லாம டிக்கெட் விற்க, அதற்கு மற்ற திரையரங்க உரிமையாளர்களிடமிருந்தும், விநியோகஸ்தர்களிடமிருந்தும், எதிர்ப்பு வர, மீண்டும் 120 ரூபாய்க்கே விற்க ஆர்மபித்தார்கள். கோர்ட்டின் தீர்ப்பை செயல்படுத்துவதில் நம் அரசிற்கு இருக்கும் அக்கறை அந்த அளவுக்குத்தான்.  அரசே கவலைப்படாத போது எப்படி தொழில் செய்கிறவர்கள் கவலைப்படப் போகிறார்கள் மதிக்கப் போகிறார்கள்? பார்ப்போம் இதற்கு என்ன பதில் வருகிறதென்று. ஒரு வகையில் டாக்ஸ்ஃப்ரீ இல்லாமல் இருந்தால் சிறு முதலீட்டு தயாரிப்பாளர்களுக்கு ஒரு நான்கைந்து லட்சம் வெட்டிச் செலவு மிச்சம்.

கொத்து பரோட்டா - 26/10/15

சாப்பாட்டுப் சிறப்பிதழ் வெளிவர இருக்கிறது. சாப்பாடுன்னு முடிவானதுக்கு அப்புறம் நீங்க எழுதலைன்னை எப்படி? ஒரு கட்டுரை அனுப்புங்க என்றார் பிரியா கல்யாணராமன். இணையத்தில் ஆரம்பித்து, விகடன், கல்கி, இணைய இதழ்கள், தமிழ் இந்துவென பத்திரிக்கைகளிலும் எழுத ஆரம்பித்து வருடங்கள் ஆனாலும், குமுதத்திற்காக உத்தம வில்லனுக்காக எழுதிய சிறு பத்தி தவிர எழுதியதில்லை. முதல் முறையாய் ஒரு கட்டுரை. அதுவும் சாப்பாடு குறித்த என் அனுபவத்தை குறித்து. குமுதத்தில் எழுதுவது என்பது பிக் பட்ஜெட் கமர்ஷியல் படத்திற்கு ஈடான விஷயம். அவர்களுடய வாசகர் வட்டம் அவ்வளவு விரிவானது. படிச்சிட்டு சொல்லுங்க.

கொத்து பரோட்டா - 19/10/15

துவரம் பருப்பு பிரச்சனையிலிருந்து ஆயிரம் பிரச்சனைகள் ஊரிலிருக்க, மீடியாவில் ஒரு மாதமாய் நடிகர் சங்க பிரச்சனையை மட்டுமே ஊதி டி.ஆர்.பி ஏற்றிக் கொண்டிருப்பதும். இது தேவையா? அது தேவையா?  என்று ஏதோ சமூக அக்கறையுடன் கேள்வி கேட்பது போது நடிகர்களையும், சினிமா துறை சார்ந்தவர்களையும் வைத்து நிகழ்ச்சி நடத்துவதும், தமிழ் நடிகர் சங்கம் என்று மாற்ற வேண்டும் என்பது போன்ற அபத்தங்களை மீடியா ஏற்றி விட்டுக் கொண்டிருக்கிறது. பேச வேண்டிய விஷயத்தை விட்டு, தேவையில்லாததை பற்றி பேசுவதில் உள்ள இவர்களது சமூக அக்கறையை பற்றி யோசித்தால் இன்னும் அபத்தமாகவும், அபாயகரமான விஷயமாகவும் இருக்கிறது. மீடியா நினைத்தால் எந்தவிதமான மாற்றத்தையும் கொண்டு வரக்கூடிய அஸ்திரம் தங்களிடம் இருக்கிறது என்று தெரிந்தும் அதை மொக்கை கிராபிக்ஸ் அம்புகளாய் பயன் படுத்திக் கொண்டிருப்பதை நினைத்தால்  பயமாய் இருக்கிறது. சரி இப்ப ஜெயிச்சாச்சு.. அப்புறம்.. வேற என்ன?

கொத்து பரோட்டா -12/10/15

நமக்கு நாமே என ஸ்டாலின் ஊர் ஊராய் சுற்றுவதை ஆன்லைனில் ஓட்டு ஓட்டு என ஓட்டுகின்றனர். கூட்டத்தின் நடுவே புகுந்து செல்பி எடுத்தவரை விலகிச் செல் என்று சைகை செய்யும் போது கன்னத்தில் கை பட்டால் ஓட்டுகிறார்கள். எனக்கென்னவோ.. அவ்வளவு கூட்டத்திற்கு நடுவே சொல்லாமல் கொள்ளாமல் யார் வந்து போட்டோ எடுத்தாலும்  தள்ளுங்க எனும் போது கை பட்டால் அடிப்பது போலத்தான் தோன்றுமென தோன்றுகிறது. ஊர் பட்ட ஊழல் பண்ணி விட்டு, மக்களிடம் போய் கேட்க என்ன தகுதியிருக்கிறது என்று கேட்டீர்களானால், அதற்கு தகுதி நமக்கே இல்லை என்று தான் சொல்ல வேண்டும். ஆதிமுகவில் முந்தைய ஆட்சியில் செய்யாத ஊழலா, இப்போது நடக்காததா? மாற்றி மாற்றி இவர்களையே தெரிந்தெடுத்தது நமது தவறு என்றே தான் தோன்றுகிறது. சரி. அதுக்கு பதிலாய் ப.ம.காவை செலக்ட் செய்யலாமென்றால். இருபது முப்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் சின்ன பணக்காரர்களாய் இருந்தவர்களின் சொத்து இப்போது கணக்கிட்டால் அது எங்கேயோ போகிறது. அவ்வப்போது ஆட்சியில் ஓர சீட்டில் உட்கார்ந்ததுக்கே இப்படியென்றால். முக்கிய சீட்டில் உட்கார வைத்தால்?. சரி விஜயகாந்த், என யோசித்தால் பல சமயம் சிரிப்புத்தான் வருகிறது. இணைய சிரிப்பொலி சேனலாய் இருக்கிறார். ஒரே குஷ்டமப்பா..

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Talvar

ஏழு வருடங்களுக்கு முன் இந்தியாவையே உலுக்கிய ஆருஷி, ஹேம்ராஜ் இரட்டை கொலை வழக்குதான் படத்தின் கதை. ஆருஷியின் பெற்றோர்களான ராஜேஷ் மற்றும் நுபுர் தல்வார் தான் மகளின் தகாத உறவின் காரணமாகவும், ஜாதிப் பெருமைக்காகவும் கொன்றதாக முடிவு செய்யப்பட்டு, இன்று ஜெயிலில் இருக்கிறார்கள். அக்காலத்தில் மீடியா தன் வசம் எடுத்து பரபரப்பாக பேசப்பட்ட வழக்கை திரைப்படமாக்கியிருக்கிறார்கள். விஷால் பரத்வாஜும், மேக்னா குல்சாரும்.

கொத்து பரோட்டா - 05/10/15

குற்றம் கடிதல் கலந்துரையாடல்

படம் பார்த்ததிலிருந்து இயக்குனரை சந்தித்து பாராட்ட வேண்டுமென்று இருந்தேன். ஏன் அதை ஒரு கூட்டமாய் நடந்தக்கூடாது என்று யோசித்த போது வேடியப்பனும் உடனே நடத்தணும் என்றார். அந்த பரபரப்பில் ஏற்பாடானதுதான் இந்த கலந்துரையாடல் கூட்டம். வழக்கம் போல அறை கொள்ளாத கூட்டம்.  குற்றம் கடிதல் படத்தை எப்படி ஆரம்பித்தோம் என்பதில் ஆரம்பித்து படத்தைப் பற்றிய பல சுவாரஸ்ய கேள்விகளுக்கு வந்திருந்தவர்கள் கேட்ட கேள்விகளுக்கு பதிலளித்தார் இயக்குனர் பிரம்மா. இயக்குனர் சசி, கேள்விகள் கேட்க ஆரம்பித்து வைத்தார். பின் நான் தொடர்ந்தேன். நாங்கள் அதிகம் பேசாதவர்கள் எங்களை பேசச் வைத்தது இக்கூட்டத்தின் உண்மையென்றார் பிரம்மா. வந்திருந்தவர்கள் அனைவரும் ஆளுக்கொரு விதமாய் பாராட்டி தள்ளினார்கள். விவாதித்தார்கள். பதில் பெற்றார்கள். மிகவும் சந்தோஷமாய் இருந்தது. இந்நிகழ்வை ஒருங்கிணைத்தது மூலம். நன்றி வேடியப்பன். நன்றி சசி சார்.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

குற்றம் கடிதல்

தேசிய விருதும் உலகபட விழாக்களிலும் அங்கீகாரமும், பரிசும் பெற்ற படம். ட்ரைலர், ஏற்கனவே பார்த்தவர்கள் சொன்னதை வைத்து பார்க்கும் ஆவல் அதிகமாகியிருக்க, சரியான தியேட்டர்களில் காட்சிகள் இல்லாமல் போரூர் கோபாலகிருஷ்ணாவில் பார்த்தேன். 

கொத்து பரோட்டா -21/09/15

வேளச்சேரி லூக்ஸ்
சத்யமிடமிருந்து வேளச்சேரி லூக்ஸ் ஜாஸ் சினிமாஸின் வசம் போய் விட்டது. ஆன்லைன் புக்கிங்கில் புக் செய்து  அரை மணி நேரம் கழித்து எஸ்.எம்.எஸ் வந்தது. எல்லாருக்கும் வயலட் கலரில் யூனிபார்ம் கொடுத்திருந்தார்கள். வழக்கமான சத்யம் சினிமாஸின் விளம்பரங்கள் இல்லை. அதே பட்டர் பாப்கார்னுடன், டாப் அப் செய்யும் பவுடர்கள் வைத்திருந்தது பல சத்யம் ரசிகர்கள் வயிற்றில் பாலை வார்த்தது. நிர்வாகம் கை மாறியிருப்பதை உணர முடியாத வகையில் சமாளிக்கிறார்கள். முன்பெல்லாம் சத்யமிடம் இருந்த வகையில் பத்து ரூபாய் டிக்கெட்டை கொடுக்க மாட்டார்கள் அல்லது காலையிலேயே கொடுப்பார்கள் என்று சொல்வார்கள். இவர்கள் அந்த வரிசையையும் 120 ரூபாய்க்கே ஆன்லைனிலேயே விற்கிறார்கள்.காரணம் எப்படி என்று சொல்லியா தெரிய வேண்டும். ஆல்ரெடி மாயாஜாலில் பத்து ருபாய் டிக்கெட்டை 120 ரூபாய்க்குத்தான் விற்கிறார்கள்.

கொத்து பரோட்டா - 14/09/15

சில்லு
2065ல் இந்தியாவில் பிறக்கும் குழந்தைகளுக்கு எல்லாம் உடலில் ஒரு சின்ன சிலிக்கன் சில்லை பொறுத்துகிறார்கள். அதில் ஒரு சில சில்லுகளில் ப்ரச்சனை. அப்பிரச்சனையுள்ள சில்லு கதை நாயகனின் உடலில். நாடெங்கும் உடலில் சில்லு பொறுத்தியதை எதிர்த்து கூட்டம் வருடங்களாய் போராட, நாயகனின் திருமணத்திற்கு முன்பு அவன் சாகப் போகிறானா? இல்லையா? என்பது தான் க்ளைமேக்ஸ். சயின்ஸ் பிக்‌ஷன் நாடகம். கொஞ்சம் கஷ்டமான விஷயம். அதிலும் செட், காஸ்ட்யூம் என படுதா போட்ட நாடகங்களை விட அதிக மெனக்கெடல்கள் செய்தாக வேண்டிய கட்டாயம். பின்னணியாகட்டும், உடை அலங்காரம், மேக்கப் என எல்லாவற்றையும் பார்த்து பார்த்து செய்திருக்கிறார்கள். நாடகத்தை எழுதியவர் எழுத்தாளர் இரா. முருகன். கொஞ்சம் சுஜாதாவின் சொர்க்கத்தீவு, என் இனிய இயந்திராவெல்லாம் உட்டாலக்கடி ஆகியிருக்கிறது என்றாலும், நாடகம் நெடுக சர்காஸ்டிக்கான வசனங்கள், கிண்டல் நகைச்சுவை நிறைந்த வசனங்கள் என வாத்தியாரை நினைவுப்படுத்திக் கொண்டேயிருந்தார்கள். முக்கியமாய் புருஷனும் பொண்டாட்டியும் பேசிக் கொள்ளும் அல்லது ஆர்க்யூ செய்யும் போது, பேச்சு வாக்கில் உனக்கு ஹைட்ரோசில் ப்ராப்ளமா? என்று கணவன் கேட்க, எனக்கெப்படிடா ஹைட்ரோசில் வரும் என்று மனைவி கேட்குமிடத்தில் புரிந்தவர்கள் நன்றாய் சிரித்தார்கள். அதே போல, எதிர்கால அரசியல் வாதிகள் பேசிக் கொள்ளும் காட்சி, இளம் பெண்கள் போர்னோ பார்ப்பது போன்று வரும் காட்சிகள், காதலர்கள் அணைத்துக் கொள்வது, சர்காஸ்டிக்கான டபுள் மீனிங் பேச்சு எல்லாம் சபா மேடை நாடகங்களில் நாலு கால் பாய்ச்சல். ஹுமனாய்டாய் நடித்தவர் உட்பட எல்லாருமே நன்றாக நடித்தார்கள். புதியவர்கள் என்ற குறையே இல்லை. அந்த வகையில் இயக்குனர் தீபா ராமானுஜத்தை பாராட்ட வேண்டும். நாடகத்தில் லெட் டவுன் என்று சொன்னால் அது இசையாய்த்தான் தோன்றுகிறது. மொத்த நாடகமும் ஒர் ஆர்ப்பாட்டமும்மில்லாமல், அமைதியாய், மிக அமைதியாய் போகிறது. அது பல சமயங்கள் தொய்வை ஏற்படுத்துகிறது என்பது என் எண்ணம். தீபா ராமானுஜத்தின் இயக்கமும், ஷரத்தா, கிரியா தேனாண்டாள் பிலிம்ஸின் தயாரிப்பும் சிறப்பு. இம்மாதிரி மேடை நாடகங்களை ஊக்கப்படுத்த, இவர்கள் முன்னெடுத்திருப்பது வரவேற்கதக்கது.  வருகிற வாரம் கார்த்திக் ராஜா இசையில் பட்டணத்தில் பூதம் எனும் நாடகத்தையும், தேனாண்டாள் பிலிம்ஸ் தான் வழங்கவிருக்கிறதாம். வாழ்த்துக்கள்.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

சாப்பாட்டுக்கடை - குமார் மெஸ் - சென்னை

வடபழனி லஷ்மண் ஸ்ருதி சிக்னலை க்ராஸ் செய்யும் போதெல்லாம் சென்னையில் வாழும் 80 சதவிகித மதுரைக்காரர்களும், சாப்பாட்டுப் பிரியர்களும், எப்படா கடை திறப்பீங்க?ன்னு எதிர்பார்த்த மதுரை புகழ் குமார் மெஸ் ஒரு வழியாய் ஆரம்பித்தே விட்டார்கள். ஆரம்பித்த நாளிலிருந்து கூட்டமான கூட்டம். க்யூ கட்டி நிற்கிறது என்றும். டோக்கன் போட்டெல்லாம் சினிமா பிரபலங்கள் காத்திருக்கிறார்கள் என்று பேச்சாய் இருந்தது.

சில்லு - ஒர் முன்னோட்டம்.

என்ன தான் நாம் சினிமாவை சிலாகித்தாலும், அது கொடுக்கும் பிரம்மாண்டத்தை வாய் பிளந்து பார்த்தாலும், எனக்கு நாடகம் என்பது அதை விட பாகாசூரத்தனமான பிரம்மாண்டம். ஏனென்றால் நாடகத்தில் ஒன்ஸ்மோரே கிடையாது. எதுவாக இருந்தாலும் ஸ்பாண்டினிட்டியோடு, வெளியாக வேண்டும். குட்டோ, பாராட்டோ அவ்வப்போதே கிடைக்குமிடம். என் தந்தையின் நாடக குழுவில் தொடர்ந்து நாடகங்கள் போடப்படும் போது அந்நாடகங்களில் ரிகர்சலை மிக ஆவலுடன் பார்ப்பேன். அதிலும் அரங்கேற்றத்திற்கு முதல் நாள் நாடகம் நடக்கும் மேடையிலேயே ஒரு காட்சி முழுக்க, முழுக்க ஒத்திகை பார்ப்பார்கள். அப்படி நாடகம் அரங்கம் கிடைக்காத பட்சத்தில் ஏதேனும் ஒரு திருமண மண்டபத்தில் முழு நாடகத்தையும், நடத்துவார்கள்.  

கொத்து பரோட்டா - 31/08/15

கேட்டால் கிடைக்கும்

கேட்டால் கிடைக்கும்
ஐநாக்ஸ் விருகம்பாக்கம் திரையரங்கில் எப்போது 10 ரூபாய் டிக்கெட்டுக்கள் கொடுப்பதில்லை. அப்படியே கொடுத்தாலும், உடன் பெப்ஸி மற்றும் கோக்குகள் சகிதம் 120 கொடுத்தால் தான் டிக்கெட் தருவேன் என்பார்கள். இதற்காக ஒரு முறை சண்டைப் போட்டு, பத்து ரூபாய்க்கே டிக்கெட் வாங்கிய அனுபவத்தை எழுதியிருந்தேன். இது பற்றி மேனேஜரிடம் புகார் செய்த போது, இப்போதுபுதிய டீம் வந்துவிட்டது. அம்மாதிரியெல்லாம் இல்லை என்றார்கள். நேற்றிரவு பாண்ட்தம் படம் பார்ப்பதற்காக மீண்டும் ஐநாக்ஸ் படையெடுத்தோம். பத்து ரூபாய் டிக்கெட் தான் இருப்பதாகவும், பேக்கேஜ் டிக்கெட் தான் தருவோம் என்றார்கள். விலை 120 ரூபாய். 10 ரூபாய்க்கு டிக்கெட் மீதிக்கு கோக். நான் எதற்காக அப்படி நீங்க விற்க வேண்டும் என்று கேட்டதற்கு அது பற்றி எனக்கு தெரியாது. பேக்கேஜாகத்தான் விற்போம். இல்லாவிட்டால் மேனேஜரிடம் பேசிக்கங்க. என்றார். பின்பக்க வழியாய் மேனேஜரை பார்க்க போன இடத்தில் இருந்த செக்யூரிட்டி, மேனேஜர் யாரும் இல்லை. பார்க்க முடியாது என்றார். நான் தொடர்ந்து அங்கு நட்க்கும் விஷயத்தைப் பற்றி பேச, உன்னைப் போல நூறு பேரு வர்றாங்க என்று தெனாவெட்டாய் பதில் சொன்னார். வீடியோ எடுத்துக்கங்க.. என்றார். அதற்குள் மேனேஜர் அஹமத், ட்யூட்டி மேனேஜர் செந்தில் ஆகியோர் ஆஜரானார்கள். நாங்க அப்படி விற்பதேயில்லை என்றவர்.. சற்று நேரத்தில் அவங்க பேக்கேஜ் சஜஸ்ட் பண்ணியிருப்பாங்க.. என்றார். உங்க வேலை டிக்கெட் விற்பதோடுபோகிறது. நீங்க யாரு நான் பெப்ஸி சாப்பிடுவதா கோக் சாப்பிடுவதா? என்று கட்டாயப்படுத்த என்று கேட்டால் அதற்கு பதில் இல்லை. வழக்கமான சால்ஜாப்பு.. அதன் பிறகு கீழே வ்ந்தால் எங்களுக்கு டிக்கெட் கொடுக்கப்பட்டது. 120ரூபாய் டிக்கெட். பத்து ரூபாய் டிக்கெட் கொடுப்பதை நிறுத்தியிருந்தார்கள். நான் அவர்களிடம் சொன்னது இன்னைக்கு பத்து ரூபா டிக்கெட்டுக்கு 110 ரூபா கோக் சாப்பிடணும்னு சொன்னீங்கன்னா.. நாளைக்கு டீக்கடையில பொறை வாங்கினாத்தான் டீ தருவேன் சொல்லக் கூடிய நிலை வரும். உங்களுக்காகத்தான் இந்த போராட்டமே.. என்றேன். வாசலில் இருந்த வாட்ச்மேனுக்கு புரிந்தது. சத்யம் போன்ற அரங்குகளில் பத்து ரூபாய் டிக்கெட் ஒன்று காலையிலேயே கொடுத்துவிடுவார்கள். அல்லது கொடுப்பதேயில்லை. சினிமாவுக்கு வரும் ரசிகர்களின் டவுசரை தொடர்ந்து இப்படி அவிழ்த்துக் கொண்டேயிருந்தால் ரசிகன் வீட்டை விட்டு வெளிவரப் போவதில்லை. இதனால் நஷ்டம் சினிமாவுக்குத்தான். அது மட்டுமில்லாமல் ஒரு வேளை டிக்கெட் விலை கட்டுப்படியாகவில்லையென்றால் அதை ஏற்றிக் கொள்ள அரசிடம் முறையிடுங்கள். இனி இம்மாதிரியான விஷயங்கள் யார் செய்தாலும், உடன் கேளுங்க.. கேளுங்க கேட்டுட்டே இருங்க.. Pl Do share and ASK

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

சாப்பாட்டுக்கடை - தூத்துக்குடி சிம்னி

சென்னையில் பரோட்டா கிடைக்குமிடங்கள் எது என்று கேட்டால் முக்குக்கு முக்கு கிடைக்குமென்ற டேட்டா கிடைக்கும். அதில் நல்ல தரமான பரோட்டா என்று கேட்டால் கொஞ்சம் யோசித்துத்தான் பதில் வரும். நிலைமை அப்படியிருக்க, விருதுநகர் சைட் போடப்படும் பொரித்த பரோட்டா சென்னையில் கிடைக்குமிடம் பற்றிக் கேட்டால் நிச்சயம் அதற்கான பதில் உடன் கிடைப்பதில்லை. அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாய் இருந்தாலும், பெரும்பாலும் அங்கே நல்ல தரமான பரோட்டாவாக இருப்பதில்லை. பரோட்டாவே உடம்புக்கு கேடு, இதுல எண்ணெயில பொரிச்சதா? என்று அலறியடித்துக் கொண்டு ஓடுகிறவர்கள் அதிகமிருக்க, அதை ரொம்ப நாளாக தேடிக் கொண்டிருந்தேன்.

கொத்து பரோட்டா -17/08/15

10 எண்றதுக்குள்ளே

சமீபத்தில் பார்த்த அட்டகாசமான டீசர்.

வாழ்த்துக்கள் விஜய் மில்டன். போன வாரம் ஆபீஸுல பாத்த போது கூட காட்டவேயில்லை .. இருக்கட்டும் இருக்கட்டும்.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@

கொத்து பரோட்டா -11/08/15

www.yummydrives.com

சாப்பாட்டுக்கடை எழுத ஆரம்பித்ததிலிருந்து நிதம் ஒரு போன் காலாவது கடை பற்றியும், வழி கேட்டும் வரும் விசாரணை வராத நாளில்லை. எவ்வளவு பிஸியாய் இருந்தாலும் நான் வழி சொல்வேன். நண்பர் பதிவர் சுரேஷ்குமார். என்னை குருவாய் ஏற்றுக் கொண்டு அவர் தன் பங்குக்கு சாப்பாட்டுக்கடை விஷயங்களை எழுத , ஒரு நாள் ஏன் நாம் இதை ஒரு ஆங்கில சைட்டாய் கொண்டு வரக் கூடாது என்றார். அப்போது நான் தொட்டால் தொடரும் படப்பிடிப்பில் இருந்த நேரம். அதனால் என்னால் முழுதாய் அதில் ஏதும் ஈடுபட முடியவில்லை. ஆனால் மனுஷன் அஞ்சாமல் தனியே வேலை பார்த்து டெக்னிக்கல் சைட் எல்லா வேலையும் முடித்து வைத்துவிட்டு, எப்படி இருக்குன்னு கேட்டார்.. நான் வழக்கம் போல அது நொள்ளை இது நொட்டை என்று விமர்சனம் செய்து அதில் சில மாறுதல்கள் எல்லாம் சொல்லி, ஏன் இதை ஒரு ஆண்ட்ராய்ட் ஆப்பாகவும் கொண்டு வரக்கூடாது என்று கேட்டேன். அதும் ரெடியாயிட்டிருக்கு சார் என்றார். இப்போது வருகிற வெள்ளியன்று அதாவது 14 தேதி, நான், சுரேஷ்குமார், கோவை நேரம் ஜீவா ஆகியோரின் முனைப்பில் yummydrives.com தளமும், ஆஃப்பும் லாஞ்ச் செய்கிறோம்.  இதில் வசதி என்னவென்றால் ஆஃப் மூலமாய் நீங்க விரும்பும் ஹோட்டல் பற்றிய தகவல்கள், அதற்கான விமர்சனங்கள், மற்றும், படங்கள், வீடியோக்கள் இருந்தால் அதுவும் லிங்காய் கொடுக்கப்பட்டிருக்கும். அது தவிர நீங்களும் இதில் பங்கு பெறலாம். நீங்க சாப்பிட்ட உணவகங்களைப் பற்றிய கருத்துக்கள், அல்லது விமர்சனங்களை போஸ்ட் செய்யலாம். ஸோ.. அனைவரும் வரும் வெள்ளிக்கிழமை 14ஆம் தேதி மாலை 6 மணிக்கு, நம்ம டிஸ்கவரி புக் பேலஸுக்கு வந்திருங்க.. நடிகர் தமன்குமார் சிறப்பு அழைப்பாளராய் வருகிறார். மேலும் சில பிரபல புள்ளிகள் வரவிருக்கிறார்கள்.  லாஞ்ச் அன்று ஆஃப்பை டவுன்லோட் செய்பவர்களுக்கு 10 சதவிகித கழிவுக் கூப்பன் ஒர் பிரபல உணவகத்திலிருந்து தரவிருக்கிறார்கள். வாருங்கள் www.yummydrives.com எங்களால் ஆன உங்களுக்கான சைட். உங்க ஆதரவை நோக்கி. 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

கோணங்கள் -19 -

குறும்படக் கொத்து! இது சுப்புராஜின் கெத்து!

• 

செங்கல்பட்டில் சினிமா எடுக்க ஆசைப்படும் ராஜ்கிரண்கள் ஒருபுறமிருக்க, இன்னொரு பக்கம் ஊருக்கு ஊர் குறும்படங்கள் மூலமாய் சினிமாவின் கதவை நெட்டித் திறக்கலாம் என்கிற நம்பிக்கையில் வேலையை விட்டு, குறும்படம் எடுத்துத்தள்ளும் கூட்டம் பெருகிவிட்டது. முன்பு கவிதைத் தொகுப்புகளை வெளியிடுவதைப் போல, தற்போது குறும்பட வெளியீடு நடந்து கொண்டிருக்கிறது.

ஊரும் உறவும் நண்பர்களும் கூடி, குறும்பட வெளியீட்டுவிழாவுக்குப் பெருந்தொகை செலவழித்தபின், அதை யூடியூபில் போட்டு நண்பர்கள் வட்டம் மூலமாய் பகிர்ந்து ஒரு பத்தாயிரம் ஹிட்ஸ் தேத்திவிட்டால், அடுத்தக் குறும்பட முயற்சிக்கு போக வேண்டியதுதான். இப்படித்தான் போய்க் கொண்டிருக்கிறது குறும்பட உலகம். ஆனால் செலவழித்த தொகையையாவது திரும்ப எடுக்க முயற்சிக்க வேண்டும் என்று யாரும் நினைப்பதே இல்லை.

இவர்களது அடுத்த இலக்கு சினிமாவாக இருப்பதும் ஒரு பிரச்சினைதான். உலகமெங்கும் குறும்படம் மற்றும் ஆவணப் படங்களுக்கான சந்தை என்பது தனியாகவே இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. குறும்படங்கள் மூலமாய் வருமானம் ஈட்டுவதும் புகழ் பெறுவதும், வெகுஜன சினிமா இல்லாமலேயே சாத்தியமான ஒன்று. ஆனால் இங்கே அதற்கான வழி முறைகளோ, அல்லது முனைப்போ இருப்பதில்லை.

ஆங்கிலத்தில் நான்கைந்து குறும்படங்களைத் தொகுத்து ஒரு முழு நீள திரைப்படம் போல வெளியிட்டிருக்கிறார்கள். அருகில் உள்ள மலையாளத்தில் ‘கேரளா கஃபே’ எனும் ஒரு திரைப்படம் பிரபல இயக்குனர் ரஞ்சித்தின் தயாரிப்பில் ஷாஜி கைலாஷ், ரேவதி, அஞ்சலி மேனன், உன்னிகிருஷ்ணன் உள்ளிட்ட பத்து இயக்குநர்கள் இயக்கிய குறும்படங்களைத் தொகுத்து ஒரு திரைப்படமாய் வெளிவந்து வெற்றி பெற்றது.

'மும்பை காலிங்' என்ற பெயரில் மும்பையை மையமாய் வைத்து அனுராக் காஷ்யப், ரேவதி, சுரப் சுக்லா போன்ற பதினோரு இயக்குநர்களின் பதினோரு குறும்படங்களை ஒரே திரைப்படமாய்த் தொகுத்து, அதைப் பட விழாக்களில் கலந்துகொள்ளச் செய்து வெற்றி பெற்றார்கள்.

பின்பு 2007-ல் சஞ்சய் தத்தின் தயாரிப்பில், சஞ்சய் குப்தா, அபூர்வ லக்கியா, குல்ஜாரின் மகள் உள்ளிட்ட ஆறு இயக்குநர்கள் இயக்கிய பத்து குறும்படங்கள் கொண்ட ’தஸ் கஹானியான்’ படத்தை திரையரங்குகளில் வெளியிட்டு வெற்றியும் பெற்றார்கள். பிறகு 2013ல் மீண்டும் அனுராக் காஷ்யப், கரண் ஜோஹர், திபங்கர், ஜோயா அக்தர் இயக்கத்தில் நான்கு குறும்படங்களை ’பாம்பே டாக்கீஸ்’ என்கிற பெயரில் திரைப்படமாய் வெளியிட்டார்கள்.

இப்படி இந்திய அளவில் குறும்படங்களைத் தொகுத்து ஒரு கொத்தாக முழுத் திரைப்படத்துக்குரிய கால அளவில் வெளியிடும்முறை புதிதல்ல. ஆனால் தமிழில் இதுபோன்ற முன்முயற்சிகள் இல்லை என்ற குறை இருந்தது. இந்தநேரத்தில் குறும்படங்கள் மூலம் அறிமுகமாகி, வெற்றிகரமான இயக்குநராகியிருக்கும் கார்த்திக் சுப்புராஜ் தமிழில் முதன்முறையாக அதேபோன்றதொரு முயற்சியைத் துணிச்சலாகக் கையிலெடுத்திருக்கிறார்.

‘ஸ்டோன் பெஞ்ச்’ எனும் தன் நிறுவனத்தின் மூலமாய்ப் பெஞ்ச் டாக்கீஸ் என்கிற பெயரில் ஆறு குறும்படங்களைத் தொகுத்து, அதை ஒரு முழு நீள திரைப்படமாக ஆக்கி, தணிக்கை செய்து, திரையரங்குகளில் வெளியிடத் தயாராகியிருக்கிறார்.

ஆறு படங்களில் ஒரு படம் அவர் இயக்கியது. இப்படத்திற்குத் திரையரங்கில் கிடைக்கும் ஆதரவை பொறுத்து மேலும் பல குறும்படங்களைத் திரைப்படங்களாய் தொகுத்து பெஞ்ச் டாக்கீஸ் 2, 3 என அடுத்தடுத்த பாகங்களாக வழங்கவிருப்பதாகச் சொல்கிறார். நிச்சயம் இது மிகச் சீரிய முயற்சி.

இதற்காக ஆகும் செலவுகள் என்று பார்த்தால் ஒரு சராசரி திரைப்படத்தை வெளியிட ஆகும் அதே செலவுகள்தான். எந்த ஒரு புதிய முயற்சிக்கும், வணிக வெற்றி என்பது மிக முக்கியம். அதுதான் கிரியா ஊக்கியாகச் செயல்பட்டு மேலும் இம்மாதிரியான புதிய முயற்சிகளை முன்னெடுக்க, ஆர்வத்தையும், சந்தையையும் விரிவுபடுத்திக் கொடுக்கும். பல பெரிய இயக்குநர்கள், நடிகர்கள் இணைந்து செயல்பட்டு வித்தியாசமான படங்களைக் கொடுக்க இந்த முயற்சி வாய்ப்பளிக்கலாம்.

இதைப் பற்றி நண்பரொருவரிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தபோது வழக்கமாகப் பல தமிழ் சினிமாக்களில் முதல் பாதி ஒரு கதையும், இரண்டாம் பாதி ஒரு கதையுமாகத்தானே இருக்கும்? இரண்டையும் இணைப்பது நாயகன், நாயகி, வில்லன் என்பதைத் தவிர வேறு என்ன தொடர்பு இருக்கிறது என்றார். என்னால் சிரிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.

பூதம் - குறும்படம்

புதிய குறும்பட இயக்குனர்கள் அவர்களுடய படங்களைப் பார்த்து கருத்து சொல்ல, யூடியூபில் தரவேற்றிய தங்களது குறும்படங்களின் சுட்டிகளை(இணைய இணைப்பு) அனுப்பி விடுவார்கள். அப்படிச் சமீபத்தில் நான் பார்த்த படம்தான் இந்த பூதம். நாளைய இயக்குநர் இறுதிப் போட்டியில் இடம் பெற்ற குறும்படம். பூதம் ஒன்று கனவில் வந்து அவனது மச்சான் கல்யாணத்தன்று இறந்து விடுவான் என்று சொல்லிவிட்டு மறைந்து விடுகிறது.

அவனது வாழ்வில் ஏற்கனவே இந்த பூதம் சொல்லி, அவனது அம்மா, காதலி ஆகியோர் இறந்திருக்க, தன் தங்கையின் வாழ்க்கையைக் காப்பாற்ற நினைத்து திருமணத்தைத் தடுக்க நினைக்கிறான். முடியாமல்போக அதன் பிறகு நடக்கும் சுவாரசிய நிகழ்வுகள்தான் இக்குறும்படம். படத்தின் எதிர்பாரத இறுதிக்காட்சி, படமாக்கிய விதம், நடித்த நடிகர்களின் நடிப்பு என எல்லாமே சிறப்பாகவே வந்திருக்கின்றன. இயக்கிய மார்டினுக்கு வாழ்த்துகள்.

கொத்து பரோட்டா - 27/07/15

சுஜய் கோஷின் அகல்யா நிறைய பேரின் கண்களை, வியாபாரத்தை திறக்கும் விஷயமாகியிருக்கிறது. நெடு நாளாய் நான் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் டிஜிட்டல் மீடியாவைப் பற்றிய ப்ராஜெக்டுகள் அதெல்லாம் நடக்குமா என்று கேட்டுக் கொண்டிருந்தவர்கள் எல்லாரும் அட.. ஆமாமில்லை என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அது தவிர ராமாயண அகலிகை கதையை மிக சுவாரஸ்யமான திரில்லராய் மாற்றியதோடல்லாமல், ராதிகா ஆப்தேவின் கண்களையும், உடலையும், மிக அழகாய் பயன்படுத்தியிருக்கிறார் இயக்குனர். முடிவை என்னால் முதலிலேயே உணர முடிந்தாலும், அதை சொன்ன விதத்தில் மேக்கிங்கில் அட்டகாஷ். பல புதிய கதவுகள் திறக்கப் பட இருக்கின்றன.

Dejavu -7

PART 7

It had been raining incessantly all day. It was Meera’s birthday. We had already made plans for a movie and dinner. It was midnight and it was pouring. By the time I dropped Shraddha at her apartment, we were soaked to the bones. That was the first time she’d ever asked me to come home.

It was a tastefully done up two-bedroomed apartment. She quickly changed into pyjamas and a casual T-shirt. The few droplets of water that still remained in her hair gleamed as they caught the lights in the room. She disappeared into one of the rooms and came back with a towel and some clothes. “Go, change. They are my brother’s clothes. He stays here when he comes to India.” I kept looking at her without moving. As if to stop me from saying anything more, she pressed the clothes into my hands and nudged me into a room nearby, “C’mon, go,” she said. By the time I changed and got back, the living-room was filled with the most pleasant aroma of coffee. The coffee was comforting in the heavy rain, which just didn’t seem to stop.

“Alright. I’ll get going then,” I announced.

“Now? In this pouring rain?”

“What do I do? Doesn’t look like it has any intentions of stopping.”

“Why don’t you stay over?”

There was a burst of excitement at the suggestion but I acted cool, “That’s okay. I wouldn’t want to trouble you.”

“Not a problem at all. You can sleep here in the living room. And me inside. You can watch some TV if you like.” And she got up to leave. I suggested we watch TV together for a while. She sat down next to me and turned the TV on. She impatiently flipped the channels, not even pausing to see what was actually playing. “Damn, so many channels and not one good show to watch,” she cursed under her breath. I told her to try some channel that might be playing good Tamil film music at this hour. She grunted and settled down with a movie on HBO—just as she was wont to do!

The way we sat close to each other sent my senses reeling. I’m sure she felt that way too. The TV was on but neither of us watched it. We were busy looking into each other’s eyes. She took my arm and put it snugly around her shoulder. We shifted closer together. Surprisingly, I realised, her mint fragrance which I should have got accustomed to by then, continued to tease me mercilessly.

While I was contemplating if I should make the first move, she came really close and gently bit my lower lip. Though a little shocked initially, I felt my body flush with warmth all of a sudden. We had kissed before but this felt completely new. The pouring rain, our being locked up so close to each other in this room must have encouraged Shraddha, who as such a bold person, to make this move.

With her taking this wonderful first step, I couldn’t control myself anymore. I pulled her really close to me and started kissing her passionately. I don’t remember everything clearly but I do remember nibbling her ear...her neck...And when I was trying to tug her T-shirt off in a hurry, like a bolt from the blue, she pushed me, no...kicked me away like a raging bull. In a flash, I found myself stupidly on the floor.

In what felt like a blur, I heard myself asking, “Hey! What’s with you?”

“Nothing. Please leave.”

“But darling, it’s pouring outside!”

“That’s alright.”

“I’ll fall sick if I go out now.” Assuming she was playing on, I pouted, "Why don’t you come here and see for yourself? Looks like I’m already running a temperature.”

“Listen. This temperature is different. It might be contagious. So Shankar, please leave.” She firmly pointed her head towards the door.

I was fuming inside! This was so unfair. Does she have to decide every damn thing right from the TV channel to this, especially having made the first move herself? What did she think? Start and stop as she pleased?

While I was grappling with my bruised ego, she quickly stood up, straightened her clothes and looked at me as if she was waiting for me to leave. This made me more furious.

“Hey! It was you who started it all and now...alright, I can sleep in the other room, if it makes you feel better,” I offered.

“Can you please leave?” she repeated, now glaring at me.

“Babes, do you realise how unfair this is? Fine, you don’t want to do anything now, its okay. But do you really have to suddenly act all coy and ask me to go out in this lashing rain?”

I had barely said this and she gushed out her fieriest temper that I’d ever seen. “Oh my God! What a jerk you are! What did you just say? ‘...acting coy’? So, what really have you been thinking of me? Just because I grew up in the West, you thought I’d be easy to get?”

“Hey Shraddha! Relax okay? Don’t take it to heart.”

“Ha! How can I not? Do you even realise what you just said? Don’t I have any self-respect? I’ve been in love with you. That’s the only reason I kissed you. It just felt good sitting in this room, just the two of us...and that made me kiss you. I did it just out of love and I had nothing else in mind. I didn’t think you’d get so perverse. I guess you were just waiting for the ‘opportunity’. Now that it hasn’t happened, your frustration has brought out your true self. Just get lost okay? I don’t want to have anything to do with you ever again,” she screamed.

I was dumbstruck. Did the word ‘coy’ connote so much? I never expected her to get so offended. Having been led-on this way and to be kicked out high and dry...how’s one supposed to react? If she kissed me out of love, what about me? My reason was love too. Isn’t lust the progressively logical thing to feel? How unpredictable women can get! They kiss, it’s out of love. We kiss, and it’s lust. What the hell?

With nothing to say, I left immediately. Within no time, I was soaked again in the rain. I started my bike. From the corner of my eye, I could see her watching me from her window. I moved a couple of blocks away and lit myself a cigarette. I blew out a huge puff of smoke with all my might. Doing something that she disliked, gave me immense pleasure at that moment.

We didn’t speak to each other for the next two days.  I don’t know how she managed to keep away but I found it extremely difficult. Initially I thought she should call me first. But I couldn’t hold back my resolve for too long. I started missing her. At the same time, I couldn’t gather the courage to talk to her in person or even over phone. The tug-of-war in my head tore me apart. When I thought of that night from her point of view, it all made sense to me. Any girl would have done that to protect herself. I convinced myself that she wouldn’t have wanted to complicate things. Perhaps I was wrong in reacting the way I did.

Or was I over-thinking all of this? Did she think of me at all? Unable to hold the reins to my racing thoughts, I called Meera.

கொத்து பரோட்டா - 20/07/15

என் ட்வீட்டிலிருந்து

ஏசுவே உண்மையான தேவன். அடப்பாவிகளா அவரையும் தேவராக்கிட்டாங்களே..‪#‎கார்பின்புறவாசகம்‬

mmm... ம்ம்ம்ம்ம்... மா.....ம்ம்ம்ம்ம்மா..

உழைப்பால் உயர்ந்த உத்தமரேன்னு பாட்டு பாடிச்சி ரோடெல்லாம். யாருடா அதுன்னு பார்த்தேன் காமராஜர் பர்த்டே. அப்ப சரியாத்தான் பாடியிருக்காங்க

துரோகங்கள் நமக்கு வலிமையலிக்க வந்த தந்திருஷ்ட்டி லேகியம்

பிதற்றல் உலகில் முட்டாளின் தீர்க்க தரிசனம்

எல்லோரும் நலம் வாழ நலம் வாழ்த்துக்கள் 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

சாப்பாட்டுக்கடை - Bawarchi

ஒவ்வொரு முறை ஹைதராபாத் போகும் போதும் அங்குள்ள பிரபல பிரியாணிகளை ஒரு கை பார்க்காமல் வந்ததில்லை. முதல் முறை செகந்தராபாத் பாரடைஸில். பின்பு ஒரு முறை ஜூப்லி ஹில்ஸ் பகுதியில் உள்ள பாரடைஸில். அப்போதெல்லாம் நிறைய பேர் சொல்வார்கள் பாவர்சியில் இதைவிட அட்டகாசமாய் இருக்குமென. சென்ற வருடம் சென்ற போது கூட ஹலீமும், பிரியாணியும் பாரடைஸிலேயே முடிவடைந்தது. எனவே இம்முறை பாவர்சியில் சாப்பிட்டே ஆக வேண்டுமென்ற முடிவில் பேலியோ விடுமுறை விட்டேன்.

கொத்து பரோட்டா - 13/07/16

பாகுபலி
ராஜமெளலி தெலுங்கு  பட உலகின் சூப்பர் ஸ்டார் இயக்குனர். நான் ஈ மூலம் தமிழ் நாட்டிலும் தன் கால் பதித்தவர். இன்று இந்தியாவெங்கும், ஏன் உலகமெங்கும் தன் தடத்தை பதித்திருக்கிறார் என்றே சொல்ல வேண்டும். சரித்திர பின்னணி கொண்ட பேண்டஸி கதை. அதற்கு ஏற்றார்ப் போல பார்த்து பழகிய இளவரசன், நல்ல அரசன், வஞ்சகர்கள், துரோகம், கொலை, பழிவாங்கல் என்ற அரைத்தமாவுதான் ராணா, சத்யராஜ், நாசர், ரம்யா கிருஷ்ணன், அனுஷ்கா பின்பு பிரபாஸ் என வரிசைக்கிரமப்படி நடித்து தள்ளியிருக்கிறார்கள். முதல் பாதியில் எல்லா கேரக்டர்களையும் அறிமுகப்படுத்தி, அவர்களது உறவு முறைகளை சொல்லி, கொஞ்சம் நேரம் காதல், பாட்டெல்லாம் போட்டு, எல்லாம் செட்டில் ஆனப் பிற்பாடு, இரண்டாம் பாதியில் வரும் போர்க் காட்சிகள் படத்தை பட்டாசாக்குகிறது. அனுஷ்காவை இளமையாய் பார்க்க காத்திருந்தவர்கள் எண்ணங்களில் மண்ணை வாரிப் போட்டாலும், அடுத்த பாகத்தில் கலக்குவார் என்று புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. ராஜமெளலியின் படத்தின் கதைகள் ஏதும் ஆவுட் ஆப் த பாக்ஸாய் இருந்ததில்லை. அதை சிறப்பான வெகுஜன ப்ரசண்டேஷனில் கொடுத்து அசத்திவிடுவார். இதிலும் அதையே பின்பற்றியிருப்பதும், ஒரிஜினல் கதையின் இடைவேளை பாயிண்டைத்தான் இப்படத்தின் முடிவாய் கொடுத்திருப்பதும்,  நிறைய பேருக்கு அதிருப்தியை கொடுத்திருக்கிறது. But I Enjoyed The Movie.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Déjà vu - Part 6

Déjà vu - Part 6

Translated By Priya Arun

 from the Original Tamil Novella, Meendum Oru Kaadhal Kadhai by Cable Sankar

PART 6

I couldn’t get a wink of sleep all that night. I kept touching my cheek all the time. Something told me she might be in love with me too. But I wasn’t sure. She comes from a country where even a kiss on the lips is no big deal. What’s a little peck on the cheek? Who knows if she were to tell me the next day that I reminded her of her brother! I was very confused.

கொத்து பரோட்டா -06/07/15

பாபநாசம்

த்ரிஷ்யம் படம் பார்த்துவிட்டு மிரண்டு போய் அதன் பிறகு தெலுங்கு, கன்னடம் திரிஷ்யங்களையும் பார்த்தாயிற்று. எல்லாமே அந்தந்த ஊர்களில் ஹிட். தமிழில் கமல்ஹாசன் என்றதும் அவ்வளவுதான் கமல் படத்த காலி பண்ணிடுவாரு. நடிச்சி, தலையிட்டு கெடுத்துருவாரு என்றெல்லாம் ஒரு பக்கம் பேச்சிருந்தது. அதற்கேற்ப ஒட்டு மீசையுடன் வந்த ட்ரைலரைப் பார்த்ததும், இன்னும் பேச்சு அதிகமானது. நெகட்டிவ் பேச்சுக்கள் அத்தனையும் ஒரு சேர சுழட்டி அடித்திருக்கிறது கமல்ஹாசனின் பாபநாசம். பத்திரிக்கையாள நண்பர் ஒருவர்.. தின்னவேலி பாஷை புரியாது. கமல் படத்துக்கு இப்பல்லாம் ஓப்பனிங் இல்லை. கிறிஸ்டியன் பேமிலியை வேணும்னே இந்துவா மாத்தியிருக்காரு கமலு. எல்லாத்துலேயும் தலையிட்டு கெடுத்திருக்காராம் என்று படம் பார்ப்பதற்கு முன்பே சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். இப்படியான எல்லாவிதமான எதிர்புகளையும், எதிர்பார்ப்புகளையும், கமலும், ஜீத்து ஜோசப்பும் உடைத்தெறிந்திருக்கிறார்கள். மோகன்லால் நல்ல நடிகரா? கமல் சொதப்பிட்டாரா? என்றெல்லாம் பேசுகிறவர்கள் மோகன்லாலின் எத்தனை மொக்கை படங்களை பார்த்திருக்கிறார்கள் என்று கேட்டால் அது தெரியாது. இருவரும் அவரவர் திறமைகளில் சிறந்தவர்கள். அதை கமல் தான் சிறந்தவரென அவர் டர்ன் வரும் போது நிருபித்திருக்கிறார். முக்கியமாய் க்ளைமேக்ஸ் காட்சியில் கமல் கொடுக்கும் ரியாக்‌ஷன்களில் டபுள் சிக்ஸர் அடித்திருக்கிறார்.  திருஷ்யம் படத்தில் மிகவும் பிடித்த ஒரு விஷயம் இதில் மிஸ்ஸிங் . அது என்னவென்றால் மீனா, மோகன்லாலின் ரொமான்ஸ்..அது மட்டுமே. பாபநாசம். அட்டகாசம்.

டிஸ்கி: ஆல்ரெடி. இப்படத்தின் பட்ஜெட்டுக்கு சாட்டிலைட், எப்.எம்.எஸ். கடந்த மூன்று நாள் கலெக்‌ஷனெல்லாம் கூட்டிக் கழித்துப் பார்த்தால் சர்பிளஸ்ஸில் தான் இருக்கிறது. 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Terminater Genysis
என்ன சொல்வது. இம்மாதிரியான ப்ரான்சீஸ் படங்களின் மேலிருக்கும் ஆர்வம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் குறைந்து கொண்டே வருகிறது. இதில் கொஞ்சம் டைம் மிஷின், முன்னோக்கி, பின்னோக்கி, நடுவாந்திரத்தை நோக்கி என்று பயணப்பட்டிருக்கிறார்கள். அம்மாவும் பையனும் சந்திப்பது, போன்ற சில சுவாரஸ்யங்களைத் தவிர, நிறைய கொட்டாவிகள் நிறைந்த படமாய் அமைந்துவிட்டது. I am old but not obsulute என்று அடிக்கடி ஆர்னால்ட் சொல்லும் பஞ்ச் டையலாக். அதுவே படத்துக்கும் 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

கேட்டதில் பிடித்தது.
கேட்ட மாத்திரத்தில் பிடிக்க ஆரம்பித்து இது வரை பல முறை கேட்டுவிட்டேன். முக்கியமாய் பாடலின் ஆரம்பத்திலும், பிஜியெம்மிலும் வரும் கிட்டத்தட்ட நாதஸ்வர பீல் இசை. வாவ்.. தமிழில் விரைவில் வந்திரும்.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

பேபி

பேய்ப்பட சீசனில் வந்திருக்கும் இன்னொரு பேய்ப்படமாக இருக்குமோ என்று யோசித்திருந்தேன். கொஞ்சமே கொஞ்சம் விதயாசமான பேய் படம்தான். இறந்து போன தாய் தன் குழந்தையைத் தேடி வரும் கதை. கதை படத்தின் மிகப் பெரிய பலம் ஒளிப்பதிவு. வித்யாசமான ஆங்கிள்களில் ஷாட்கள் அமைத்ததும், அதற்கேற்றார்ப் போல பின்னணியிசையும் கச்சிதம். பேயினால் பாதிக்கப்படும் இரண்டு குழந்தைகளின் நடிப்பும் நன்று. ஆனால் கதை சொன்னதில் தான் ப்ரச்சனை. தன் குழந்தையை அன்பாய் வளர்த்துக் கொண்டிருக்கும் தம்பதிகளிடம் ஏன் பேய் பிரச்சனை செய்ய வேண்டும். தன் குழந்தைக்காக குடும்பமே பிரிந்து இருக்க, ஏன் அம்மா பேய் தன் குழந்தையுடன் சேர அலைய வேண்டும்? என்பது போன்ற கேள்விகளால் எமோஷன் குறைவான படமாய் போனது பேபி. அதனால் தான் க்ளைமேக்ஸ் பாதிக்கவேயில்லை. பட வழக்கமான கோர, காமெடி, பேய்களை விட வித்யாசமாய் யோசித்தற்காக வாழ்த்துக்கள்.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Sleepless Night -தூங்காவனம்

தமிழில் இப்படத்தின் ரைட்ஸை வாங்கி கமல் படம் பண்ணிக் கொண்டிருக்கிறார். ஒரு போதை மருந்து கும்பலுக்கும், அந்த டீமிலிருந்து போதை மருந்தை பிடித்த போலீஸ்காரர்கள். அதை தங்களுடயதாக்கிக் கொள்ள, அதனால் போதை மருந்து டீம் தலைவன் ஹீரோவின் பையனை கடத்திக் கொண்டு போகிறான். தன் பையனை மீட்பதற்காக வேறு வழியில்லாமல் மருந்தை ஒப்படைக்க அவன் நடத்தும் ப்ப்பில் சந்திக்கிறான். அவனை பாலோ செய்யும் இன்னொரு போலீஸ் டீம் அந்த மருந்தை அபேஸ் செய்ய, இல்லாத மருந்தை கொண்டு பையனை மீட்க முயற்சிக்கிறான் நாயகன். அதன் பின்னணியில் வில்லன் அவனிடமிருந்து சரக்கு வாங்கும் கும்பல், நேர்மையான பெண் போலீஸ் அதிகாரி, அவளுடய தில்லாலங்கடி மேலதிகாரி, உடன் துரோகம் செய்யும் நண்பன் என களேபரக்கூட்டாய் அதிரிபுதிரி திரைக்கதைக்கான கேரக்டர்கள். முழுக்க முழுக்க ஒரு பப்பில் நடைபெறும் காட்சிகள். மிகச் சிறந்த ஒளிப்பதிவு. அற்புதமாய் அமைக்கப்பட்ட ஆக்‌ஷன் காட்சிகள் என பரபரக்கிறது படம். நிச்சயம் தமிழில் ஒர் பரபர ஆக்‌ஷன் திரில்லரை கமல் மூலம் எதிர்பார்க்கலாம்.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
மெட்ரோ ரயில் ஆரம்பித்து ரெண்டாவது நாள் இரவு அரும்பாக்கத்திலிருந்து ஆலந்தூர். ஆலந்தூர் டு அரும்பாக்கம்.  கொஞ்சம் காலியாகவே இருந்தது ஸ்டேஷன். சுத்தமாய் இருந்தது. பெங்களூர் மெட்ரோவில் போட்டோ எடுக்க அனுமதிக்கவில்லை. இங்கே எடுக்கக்கூடாதுன்னுதான் சொன்னாங்க.. எத்தனை பேரை சொல்லி நிறுத்த முடியுமென்று அங்கலாயித்தார் காவலர். மஞ்சள் கோட்டுக்கு பின் நிற்கச் சொல்லி விசிலடித்துக் கொண்டேயிருந்தார்கள். சில ஒழுக்கங்கள் தொடர்ந்து செயல்படுத்த, படுத்தத்தான் வரும். வரணும். சுத்தமாய் இருந்தது ஸ்டேஷன்கள். ஆலந்தூர் கொஞ்சம் பெருசாய். ரோகிணி, ஜோதி, உதயமிற்கு போகணுமென்றால் வாசலிலேயே போய் நிற்கலாம். ஆங்காங்கே வழி சொல்ல ஆள் வைத்திருந்தார்கள். பார்த்ததில் மோசமாய் இருந்தது கழிவறைகள் தான். மிக சின்னதாய், தண்ணீர் தேங்கி, ஆலந்தூரில் இருந்த மாதிரியில்லாமல் அரும்பாக்கத்தில் கொஞ்சம் தேட வேண்டியிருந்தது. டிக்கெட் விலை கொஞ்சம் அதிகம் தான்.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
என் ட்வீட்டிலிருந்து
எவனோ ஒருத்தன்/ர்/ அனுப்புன ஸ்பேமினால என்னால மூணு நாளைக்கு ஆரோடும் லைக் போட்டு புழங்க முடியாதுன்னு எப்.பி ஓனர் சொல்லிட்டாரு. நியாயமாரே.. இத கேட்க ஆருமில்லையா?

வாட்ஸப்பில் வரும் ஹெல்மெட் தேவையில்லை என்ற முதல்வர் அறிவிப்பை நாம் நம்புவது கூட ஓகே நேற்று ஒரு பத்திரிக்கையாளர் நம்பி சொன்னாரு.

வாவ்... நோ.. கம்பேரிசன். க்ளைமேக்ஸ் காட்சி ஒன்று போதும் அட்டகாசம் ‪#‎பாபநாசம்‬

முன் முடிவோடு பேசுகிறவர்கள். ஒத்துக் கொள்ள விழைகிறவர்கள், மறுக்கிறவர்களை காயப்படுத்த முயற்சிக்கிறார்கள்.அது முடியாது என்று புரியாமலேயே

எம்.ஆர்.பில எல்மெட் விக்கலைன்னா புகார் தர நம்பர் தந்திருக்காங்கலாம். இவங்க கடைடாஸ்மாக்லேயே எம்.ஆர்.பில கொடுக்குற்தில்லை.போனை எடுத்திட்டாலும்

இந்த வருஷம் ஹெல்மெட் வேண்டியிருக்கும்னு போன வருஷமே யோசிச்சு, விலையில்லா ஹெல்மெட்டை எனக்கு அன்பளித்தற்கும், அநியாய புது ஹெல்மெட் கொள்ளையிலிருந்து தப்ப வைத்ததற்கும் அண்ணன் Venkat Subha விற்கு என் அன்பும் நன்றியும். :))

நல்ல பெயரெடுத்தால் காசு வருவதில்லை. காசு வந்தால் நல்ல பெயரெடுக்க முடியவில்லை

தீபாவளி பட்டாசு போல குவியலாய் போடப்பட்டிருக்கிறது ஹெல்மெட்டுகள். பக்கத்திலேயே போலீஸ் செக் போஸ்ட் வேறு யாருக்கும் பில் இல்லை. கேட்க ஆளில்லை
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

அடல்ட் கார்னர்
Whats 72? 
69 with three people watching. 

கேபிள் சங்கர்

Déjà vu -5

Déjà vu

Translated By Priya Arun

 from the Original Tamil Novella, Meendum Oru Kaadhal Kadhai by Cable Sankar

Part 5

The name displayed on my phone was enough to wipe away the slightest hint of sleep in my eyes. I grabbed the phone, sat up in a hurry but answered the phone with a pretense of coolness, “Yes Shraddha!”

“Are you in love with me?”

Now, that was something I hadn’t expected from her. I didn’t know what to say. Before I could realise, I had blurted out a ‘yes’. Woah! That was quite fast. There wasn’t any response. I kept calling out, there was complete silence. I knew she hadn’t hung up. I then heard a crackly voice, “Let’s meet tomorrow evening at Nungambakkam... Coffee  Day,” she said before hanging up.

I was thrilled to bits. My heart was in my mouth. Tomorrow evening...that was a good fifteen-plus hours away. What would I do until then? I couldn’t go back to sleep after the phone call.

I did go to work but couldn’t really get much done. Her name was booming in my head with complete stereophonic effects. Her lovely curls, her over-sized earrings made dreamy appearances in my mind. I couldn’t wait till the evening. I landed there way before the fixed time.

Found a nice corner table and looked around. The place was packed with young people—large groups and couples. Cuss words flowed around the boys as easily as coffee. Did I hear someone say “Oh fuck”, really loud?  The girls laughed louder, yet there was a finesse in the way these people ate and drank. Some of them went out for a smoke. There was an uninhibited, public display of camaraderie and affection between the boys and the girls—warm hugs and back-slaps. That was the first time I’d been to that place and I was transported into a whole new world. I browsed through the menu. Man! 50 bucks for a cup of coffee? I discreetly checked my wallet. I had 300 bucks with me.

My cellphone beeped with a text.”Are you in CD?”. I replied in the affirmative. Within minutes she appeared there, looking gorgeous as ever, in figure-hugging jeans and a loose fitting tee. The giant loops had given way to tiny ear-studs this time. In a seeming victory against the wild curls, she had managed to bunch them all up. (Wonder how she really does that.) With a snarky sounding ‘Hi!’ she came towards me and filled my space mercilessly with her mint fragrance, as she sat down in front of me.

She pored over the menu as if it were a research paper on coffee, while at it, I caught her snatching a glance of me now and then. I didn’t know what to say. I have never been so tongue-tied. I asked “What shall we have?”

“Cappuccino?” she replied. “I think you should get one for yourself too. It’s really good here.” She didn’t wait for my response and placed an order for two cups of cappuccino. Aha! She was bossy! But I didn’t seem to mind much. I rather seemed to like the attitude...it conveyed a sense of belonging, perhaps? She started drinking the coffee as soon as it arrived. “Have you ever had cappuccino before?” she asked. I kept looking into the cup. The froth on the mug had a lovely heart-shaped pattern. I didn’t want to stir the coffee up and upset the pattern. She peeped into my cup and sniggered, “Getting all mushy-feely is it?”

She continued, “I know these things. Only those who claim to be in love feel sentimental about these silly things. Are you in love with me? Oh yes, you already said you did. But tell me, how did you manage to do that so soon? Especially after our first meeting ended the way it did? If we were characters in a movie, yes, we’d both be madly in love by now. But you know what...Indian men only want to get physical with girls.  And especially if a decent-looking girl like me is a little friendly, all that the men think of is taking it to the next level. They think love is all about getting intimate. As if just one night together would solve the great mystery of love once and forever,” she said with a sarcastic giggle.

“Umm..look, I really like you. But I don’t think it’s romantic at all. I don’t want to avoid you just because you are in love with me. The moment I have the same feelings of love towards you, we will be a couple. But until then, let’s just be friends. Okay?”

I looked at her in disbelief. What the hell was she saying? One night stands, is that what men thought of? “Look Shraddha. Your beliefs might hold good for the people in your USA. But such things don’t happen here. There are men who wait for their woman all their lives. They will do anything for that woman. You might not understand these feelings now. You can’t even imagine the power of true love. I don’t need a lifetime. Even a day is sufficient to prove how much I love you. I don’t know about you but I’m very sure about my feelings for you. Fine, for now, let’s be friends like you suggested. But then I will continue to be in love with you. You can’t stop me.”

“Great! Sounds like a deal! Yes, if I end up feeling even the slightest tinge of romance, you will be the first to know about it. Until then, friends,” she said and quickly asked, “Will you please drop me in Annanagar?”

So, we went. She casually held on to my shoulders. It felt good but I ensured a decent amount of distance between us. She started talking about herself during the ride. She said she’d lost her mother at a young age, that she grew up with her father and her older brother, that they own a pharmaceutical firm in the US and that she lived alone in Chennai. She also spoke at great length about her love for cinema, Kamal Hassan, Manirathnam and went on with a long list of her likes! It felt nice to see her that excited about so many things. And a couple of times, In her excitement, I found her coming really close to me and speaking into my ear! It felt magical to feel her that close to me, her lovely curls brushing against my cheek. I don’t remember me being so quiet ever.

As we reached the round-about, she asked me to stop and pointed towards an apartment. “F-4, that’s where I live,” she said, hopping off the bike. “Fine, let’s catch up tomorrow.” Without warning, she pulled me close and planted a quick, tight kiss on my cheek and rushed into the apartment building. She turned back, flashed a huge smile and waved me goodbye. That little imp!

---

சாப்பாட்டுக்கடை - Haleem@Charminar

வருடா வருடம் ஹலீம் சாப்பிடுவது என்பது ஒர் வழக்கமாய் போய்விட்டது. சென்ற வருடம் லொக்கேஷன் பார்ப்பதற்காக ஹைதராபாத் போன போது பாரடைஸில் ஹலீம் சாப்பிட்டோம். இந்த வருடம் வழக்கம் போல சார்மினாரில்.  ஆனால் அவர்கள் வழக்கம் போல அவர்களுடய ரெஸ்டாரண்ட் வாசலில் இம்முறை போடாமல் உள்ளேயே வைத்திருந்தார்கள். 

Déjà vu -4

Déjà vu

Translated By Priya Arun

 from the Original Tamil Novella, Meendum Oru Kaadhal Kadhai by Cable Sankar

PART 4

Why was I falling in love with her? Was it the beauty? If it was just looks, I should have been in love with Meera instead. Was it her mesmerizing curls? Or was it her boyish gait? Until today, I don’t know what it was about her that drove me crazy. Try as I might, I couldn’t take my mind off her. Her thoughts didn't leave me in my sleep too. Funnily, I'd been dreaming of her prancing around like a gaudily dressed Telugu film actress!

No one had ever bothered me so much until that time. "Dude, she isn't the regular type. Theirs is not just a loaded but a reputed family. You'd better watch out," warned Meera the next day. I didn't make a big deal out of these new feelings even at that point. But then, I couldn't get even one item off my ‘To Do List’ for that day. I was distracted out of my wits. All I wanted to do was to just meet her. I chided myself out of such thoughts and decided not to meet her for the next two days at least and try to get busy with my own work. Well, I found myself at her office in the next half an hour. So much for my self-control!

I found them both in the cafeteria. She looked way more attractive than she did yesterday. Meera cast a knowing look and chuckled softly. “Hi! Want to eat something? You look hungry.” said Shraddha as she placed a box of sandwiches in front of me. “Here, have some.” I looked at her sharply.

She is made just for me. These words kept ringing in my ears. I kept looking at the sandwiches that she had placed in front of me. “Are you still mad at me? Look, I’ve already accepted my mistake and have even apologized. Why are you still harping on it? Now we’re friends. Right? So please eat,” she said, venturing into a zone of familiarity.

I was floored. All I wanted to do was to watch her talk. “Hey! Come on now, eat. Stop ogling at her. Will you?” whispered Meera. I collected myself and starting nibbling at the sandwich. “Now, that’s my boy!” said Shraddha, tousling my hair. It sent happy shivers down my spine. And that urged me to caress her cheek affectionately. Just as I extended my arm to reach out to her cheek, she lunged back. My finger got stuck in her gold loops. The earring perhaps had a sharp edge somewhere that scratched my finger. I pulled my finger back in reflex and realised it had started bleeding. While Meera went looking for something to stop the bleeding, on an impulse, Shraddha grabbed my finger and put it to her mouth to arrest the blood flow. While she was doing this, I kept gazing at her in awe. As the warmth from her mouth slowly comforted me... I tried to call out her name but I wasn’t sure if even I could hear it.

Or perhaps she heard me. She looked into my eyes and gestured a “What?” my finger still firmly clutched in her mouth. I cleared my throat again and muttered, “That will do Shraddha.” Meera had been observing all this with a snigger. Shraddha realised this and quickly removed my finger from her mouth. She gave me a sheepish grin. I didn’t say anything. I gobbled my sandwich and got up to leave. All I could say was, “Shraddha, I really like you.” She smiled. “Thanks....friend,” she said and waved me goodbye. Just as we were about to leave, I mustered the courage to suggest going out for dinner the next day. Meera was the first to respond, “Dinner? No way. I can’t make it.” I ignored her and waited for Shraddha’s response. Shraddha hesitated to answer. “Umm…it’s...getting late...got to go. Why don’t you give me your number?” I took her cell phone and dialled my number from it and gave it back to her. “Call me.” I ordered and walked away, not waiting for her response.

I felt completely thrilled. I was almost sure she’d call me back. Oh God! She has to call me. Yes, she will. I left the place whistling a favorite tune, as my heart brimmed with hope. I didn’t sleep all night. I kept staring at the phone, as if by doing that, I could hypnotize her into calling me! I don’t remember when exactly I had drifted off to sleep but my incessantly ringing phone jolted me awake. It was Shraddha.

---

Déjà vu - Part 3

Déjà vu - Part 3

Translated By Priya Arun

 from the Original Tamil Novella, Meendum Oru Kaadhal Kadhai by Cable Sankar

pic courtesy: Alan Cleaver/https://www.flickr.com/photos/alancleaver/

PART 3

I walked over to my bike and started it, this time using the electric starter though. I parked the bike, headed straight to the elevator and reached the seventh floor. I told the lady at the reception desk, “I’d like to meet Shraddha Reddy please.”

The receptionist looked at me and punched a few numbers on the intercom. I was restless and impatient. I flipped out my phone and called Meera.

“Hey, wassup?” she asked, sounding a little irritated.

“Can you please step out with Shraddha for a while?”

“Hey! Now what? Listen. Don’t mess up things further, okay?”

“Don’t worry. There won’t be any trouble. I just need to tell her something and I will leave once I’m done. I swear.”

As we were talking, the lady at the reception informed me that Shraddha’s extension was busy and asked me to wait. I nodded at her and continued talking to Meera.

“Just give me a minute,” said Meera and hung up.

I took a deep breath and waited. There was still a slight stinging sensation on the finger that I’d just then burnt. My eyes were glued to the door. I mentally rehearsed what I would say. I told myself, “Just like that! No hesitation. Just look into her eyes and say it. Just like that!” My thoughts were cut short by the duo.

Shraddha’s face looked deadpan. Meera suggested that we go to the cafeteria. I followed them. Stuck to one corner each in the elevator, only glances were exchanged but not a word was spoken till we got to the basement. As soon as we reached the cafeteria Shraddha walked up straight to the machine and got us a coffee each.  She placed it on the table and plonked herself on a chair next to me. Awkward silence ensued.

Just when I decided to break the ice, she broke in, “I’m sorry. I guess it’s my mistake. I shouldn’t have spoken to you that way, especially in our first meeting. No one’s ever raised their voice at me before. I’ve always had my way in everything. I was quite shaken when you yelled at me. I later realised that throwing the sandwich at you was worse than what you did. Hey…I’m sorry. I’m not just saying it because you are here. I would have apologized anyway. I would’ve gone crazy if I didn’t…Phew! I feel a lot better now.”

I kept looking at Shraddha’s face the entire time she was talking. Such a sweet thing she was! I kicked myself for having behaved so badly with her.

“Seriously, I came here to apologize too. There’s no point in pondering over the same thing. Why don’t we talk of something else?” I paused for a few seconds and continued. “Umm…Well, I want to say something. But you must promise me that you will not get annoyed.” Shraddha and Meera glanced at each other. Meera looked away, rolling her eyes, half-expecting fresh trouble.

“You know what, I think you are really pretty... and the way your earrings dance when you speak, I find that super cute,” I said. Shraddha looked surprised. She quickly looked away, almost blushing. “C’mon!” she said.

Meera looked relieved.

Shraddha got up to leave. “Thank God! It’s sorted out. I was in fact upset about the way things turned out. Anyway, I’m glad now. Listen, we really must get going.”

I extended my hand to Shraddha. “Friends?” I asked. She looked at me sharply and shook my hand. Her long hand-shake sent across a wonderful feeling of warmth to me. She said a quick ‘Bye’ and left. I just didn’t have the heart to let go of her hand. I’ve had my share of girl friends too. I’ve even had some cozy moments too. But then, this was a feeling that I never had before. I could hear the loud thumping of my heart. Just as Meera started following Shraddha, I tugged at her hand. “Meera...I think I’m in love with her,” I said, looking at Shraddha who was walking away. Meera kept looking at me.