சாப்பாட்டுக்கடை - Haleem@Charminar

வருடா வருடம் ஹலீம் சாப்பிடுவது என்பது ஒர் வழக்கமாய் போய்விட்டது. சென்ற வருடம் லொக்கேஷன் பார்ப்பதற்காக ஹைதராபாத் போன போது பாரடைஸில் ஹலீம் சாப்பிட்டோம். இந்த வருடம் வழக்கம் போல சார்மினாரில்.  ஆனால் அவர்கள் வழக்கம் போல அவர்களுடய ரெஸ்டாரண்ட் வாசலில் இம்முறை போடாமல் உள்ளேயே வைத்திருந்தார்கள். 

Déjà vu -4

Déjà vu

Translated By Priya Arun

 from the Original Tamil Novella, Meendum Oru Kaadhal Kadhai by Cable Sankar

PART 4

Why was I falling in love with her? Was it the beauty? If it was just looks, I should have been in love with Meera instead. Was it her mesmerizing curls? Or was it her boyish gait? Until today, I don’t know what it was about her that drove me crazy. Try as I might, I couldn’t take my mind off her. Her thoughts didn't leave me in my sleep too. Funnily, I'd been dreaming of her prancing around like a gaudily dressed Telugu film actress!

No one had ever bothered me so much until that time. "Dude, she isn't the regular type. Theirs is not just a loaded but a reputed family. You'd better watch out," warned Meera the next day. I didn't make a big deal out of these new feelings even at that point. But then, I couldn't get even one item off my ‘To Do List’ for that day. I was distracted out of my wits. All I wanted to do was to just meet her. I chided myself out of such thoughts and decided not to meet her for the next two days at least and try to get busy with my own work. Well, I found myself at her office in the next half an hour. So much for my self-control!

I found them both in the cafeteria. She looked way more attractive than she did yesterday. Meera cast a knowing look and chuckled softly. “Hi! Want to eat something? You look hungry.” said Shraddha as she placed a box of sandwiches in front of me. “Here, have some.” I looked at her sharply.

She is made just for me. These words kept ringing in my ears. I kept looking at the sandwiches that she had placed in front of me. “Are you still mad at me? Look, I’ve already accepted my mistake and have even apologized. Why are you still harping on it? Now we’re friends. Right? So please eat,” she said, venturing into a zone of familiarity.

I was floored. All I wanted to do was to watch her talk. “Hey! Come on now, eat. Stop ogling at her. Will you?” whispered Meera. I collected myself and starting nibbling at the sandwich. “Now, that’s my boy!” said Shraddha, tousling my hair. It sent happy shivers down my spine. And that urged me to caress her cheek affectionately. Just as I extended my arm to reach out to her cheek, she lunged back. My finger got stuck in her gold loops. The earring perhaps had a sharp edge somewhere that scratched my finger. I pulled my finger back in reflex and realised it had started bleeding. While Meera went looking for something to stop the bleeding, on an impulse, Shraddha grabbed my finger and put it to her mouth to arrest the blood flow. While she was doing this, I kept gazing at her in awe. As the warmth from her mouth slowly comforted me... I tried to call out her name but I wasn’t sure if even I could hear it.

Or perhaps she heard me. She looked into my eyes and gestured a “What?” my finger still firmly clutched in her mouth. I cleared my throat again and muttered, “That will do Shraddha.” Meera had been observing all this with a snigger. Shraddha realised this and quickly removed my finger from her mouth. She gave me a sheepish grin. I didn’t say anything. I gobbled my sandwich and got up to leave. All I could say was, “Shraddha, I really like you.” She smiled. “Thanks....friend,” she said and waved me goodbye. Just as we were about to leave, I mustered the courage to suggest going out for dinner the next day. Meera was the first to respond, “Dinner? No way. I can’t make it.” I ignored her and waited for Shraddha’s response. Shraddha hesitated to answer. “Umm…it’s...getting late...got to go. Why don’t you give me your number?” I took her cell phone and dialled my number from it and gave it back to her. “Call me.” I ordered and walked away, not waiting for her response.

I felt completely thrilled. I was almost sure she’d call me back. Oh God! She has to call me. Yes, she will. I left the place whistling a favorite tune, as my heart brimmed with hope. I didn’t sleep all night. I kept staring at the phone, as if by doing that, I could hypnotize her into calling me! I don’t remember when exactly I had drifted off to sleep but my incessantly ringing phone jolted me awake. It was Shraddha.

---

Déjà vu - Part 3

Déjà vu - Part 3

Translated By Priya Arun

 from the Original Tamil Novella, Meendum Oru Kaadhal Kadhai by Cable Sankar

pic courtesy: Alan Cleaver/https://www.flickr.com/photos/alancleaver/

PART 3

I walked over to my bike and started it, this time using the electric starter though. I parked the bike, headed straight to the elevator and reached the seventh floor. I told the lady at the reception desk, “I’d like to meet Shraddha Reddy please.”

The receptionist looked at me and punched a few numbers on the intercom. I was restless and impatient. I flipped out my phone and called Meera.

“Hey, wassup?” she asked, sounding a little irritated.

“Can you please step out with Shraddha for a while?”

“Hey! Now what? Listen. Don’t mess up things further, okay?”

“Don’t worry. There won’t be any trouble. I just need to tell her something and I will leave once I’m done. I swear.”

As we were talking, the lady at the reception informed me that Shraddha’s extension was busy and asked me to wait. I nodded at her and continued talking to Meera.

“Just give me a minute,” said Meera and hung up.

I took a deep breath and waited. There was still a slight stinging sensation on the finger that I’d just then burnt. My eyes were glued to the door. I mentally rehearsed what I would say. I told myself, “Just like that! No hesitation. Just look into her eyes and say it. Just like that!” My thoughts were cut short by the duo.

Shraddha’s face looked deadpan. Meera suggested that we go to the cafeteria. I followed them. Stuck to one corner each in the elevator, only glances were exchanged but not a word was spoken till we got to the basement. As soon as we reached the cafeteria Shraddha walked up straight to the machine and got us a coffee each.  She placed it on the table and plonked herself on a chair next to me. Awkward silence ensued.

Just when I decided to break the ice, she broke in, “I’m sorry. I guess it’s my mistake. I shouldn’t have spoken to you that way, especially in our first meeting. No one’s ever raised their voice at me before. I’ve always had my way in everything. I was quite shaken when you yelled at me. I later realised that throwing the sandwich at you was worse than what you did. Hey…I’m sorry. I’m not just saying it because you are here. I would have apologized anyway. I would’ve gone crazy if I didn’t…Phew! I feel a lot better now.”

I kept looking at Shraddha’s face the entire time she was talking. Such a sweet thing she was! I kicked myself for having behaved so badly with her.

“Seriously, I came here to apologize too. There’s no point in pondering over the same thing. Why don’t we talk of something else?” I paused for a few seconds and continued. “Umm…Well, I want to say something. But you must promise me that you will not get annoyed.” Shraddha and Meera glanced at each other. Meera looked away, rolling her eyes, half-expecting fresh trouble.

“You know what, I think you are really pretty... and the way your earrings dance when you speak, I find that super cute,” I said. Shraddha looked surprised. She quickly looked away, almost blushing. “C’mon!” she said.

Meera looked relieved.

Shraddha got up to leave. “Thank God! It’s sorted out. I was in fact upset about the way things turned out. Anyway, I’m glad now. Listen, we really must get going.”

I extended my hand to Shraddha. “Friends?” I asked. She looked at me sharply and shook my hand. Her long hand-shake sent across a wonderful feeling of warmth to me. She said a quick ‘Bye’ and left. I just didn’t have the heart to let go of her hand. I’ve had my share of girl friends too. I’ve even had some cozy moments too. But then, this was a feeling that I never had before. I could hear the loud thumping of my heart. Just as Meera started following Shraddha, I tugged at her hand. “Meera...I think I’m in love with her,” I said, looking at Shraddha who was walking away. Meera kept looking at me.

கொத்து பரோட்டா -15/06/15

பாகுபலி ட்ரைலரை பார்த்துவிட்டு, ரசிகர்கள் எல்லாம் ஆவல் பொங்க, எப்படா வருமென்று காத்திருந்தார்கள் என்றால்.  எனக்கு படம் ஆரம்பித்த காலத்திலிருந்தே என்று கூட சொல்லலாம். அது ஒரு முறை தொட்டால் தொடரும் படத்தின் பாடல் ஒன்றுக்காக மதன் கார்க்கியை சந்தித்தப்போது, பாகுபலிக்கான ப்ரீ ப்ரொடக்‌ஷன் பற்றியும், அவர் தமிழ் வசனங்கள் பற்றி சொன்ன விஷயங்களைக் கேட்டு “லப்டப்” அதிமானது என்றே சொல்ல வேண்டும். தற்போது ட்ரைலர் பார்த்தபின் இன்னும் ஆர்வம் அதிகமாகிக் கொண்டுதானிருக்கிறது. எனக்கு மிகவும் பிடித்த இயக்குனர்களில் ராஜமெளலியும் ஒருவர். அவருடய எல்லா தெலுங்கு படங்களையும் பார்த்திருக்கிறேன். இப்படத்தை ஆரம்பித்ததிலிருந்தே படத்தில் நடிக்கும் நடிகர்களின் பிறந்தநாளன்று அவர்களுக்காக ஸ்பெஷல் டீசரை ஒன்றை வெளியிட்டு, கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் ப்ரஷர் ஏற்றி வைத்திருக்கிறார்.  தமிழ் நாட்டுக்காரனான நமக்கே ஆரவம் ஏற்றிருக்கிற பட்சத்தில் இன்று வரை ரிலீஸ் டேட் அறிவிக்காததால் ரசிகர்கள் ஆர்வ மிகுதியில் டென்ஷனாகி,  பொமரில்லு படத்தின் க்ளைமேக்ஸ் காட்சியை வைத்து ஸ்பூப் செய்திருக்கும் ரிலீஸ் டேட் எப்போ என்ற கேள்வியெழுப்பியிருக்கிறார்கள் ஆந்திர ரசிகர்கள். 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

இணையம் மூலமாய் மட்டுமே அறிந்த அருண்குமார் எனும் நண்பரின் மரணம் வருத்தத்தில் ஆழ்த்தியது. யோகா பயிற்றுவிப்பவர். நல்ல மனிதர், மனிதநேயமுள்ளவர் என பெயர் பெற்றிருந்தவர். ரயிலில் இறங்க வேண்டிய ஸ்டேஷன் வரும் போது தூங்கிவிட்டதினால், கிளம்பியவுடன் எழுந்து பதட்டத்தோடு, ஓடுகிற வண்டியிலிருந்து இறங்கும் போது, கால்கள் ப்ளாட்பாரத்துக்கும், பெட்டிக்குமிடையே மாட்டி, துண்டாய் போய் இறந்திருக்கிறார். கொடுமை என்னவென்றால் அவரை அழைக்க, வந்திருந்த அவரின் தந்தையும் அங்கேயே இருந்திருக்கிறார். அதே போல கிருஷ்ணவிலாசம் ராஜியின் கணவரின் விபத்து.  நாலு கொலை பண்ணி, ஊரை ஏமாத்தி, கொள்ளையடிக்கிறவனெல்லாம் நல்லாயிருக்கிறப்ப, நல்லவங்க இவங்களோட மரணம் மட்டும் ஏன் இப்படி கொடுரமாய், அகாலமாய் இருக்கணும்?. என்ற கேள்வி எழுந்து கொண்டேயிருக்கிறது. பதில் கிடைக்கவில்லை.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

சினிமா மீது தமிழ் நாட்டில் உள்ள 95 சதவிகிதம் பேருக்கு ஆர்வமிருக்கத்தான் செய்கிறது. ஆனால் அதில் எத்தனை பேர் செயல்பட முயற்சிக்கிறாரக்ள் என்பதுதான் கேள்வியாய் இருக்கும் தருணத்தில், சிங்கப்பூரிலிருக்கும் நண்பர் அரவிந்தன் தன் ஆர்வத்தை, செயல்படுத்த ஆரம்பித்தார். இவரது முதல் குறும்படமான 12AM நிறைய விருதுகளை பெற்ற படமாய் அமைந்து, ரீமேக் ரைட்ஸ் எல்லாம் பெற்று, தெலுங்கில் குறும்படமாக்கப்பட்ட படம் என்ற பெருமையை அடைந்தவர். தற்போது புதிய குறும்படம் ஒன்றை இயக்கியிருக்கிறார். கிட்டத்தட்ட ஜீரோ பட்ஜெட் படம்.  2 கொஞ்சம் சைக்கலாஜிக்கலான கதை.  அஜாக்கிரதையாய் வண்டியோட்டி, தன் குழந்தையையும், இன்னொரு குழந்தையையும், கொன்ற குற்ற உணர்ச்சியினால் மனநிலை பாதிக்கப்பட்டவரின் கதை. பட்ஜெட். முழுக்க முழுக்க, ப்ரொபஷனல் டெக்னீஷியன்ங்கள் இல்லாமல், சுயமாய் எடுக்கப்பட்ட படம். அந்த வகையில் நல்ல முயற்சி. வழக்கமாய் குறும்படங்கள் சினிமாவின் நீட்சியாய் இருப்பது போலில்லாமல் கொஞ்சம் சீரியஸான, காம்ப்ளெக்ஸான கதை எடுத்துக் கொண்டது பாராட்டுக்குறிய விஷயம். அதே நேரத்தில் படத்தின் நீளம், பாடல் ஒரே ஆளை ரெட்டை வேடங்களில் நடிக்க வைத்தது, மனதினுள் உருவகப்படுத்திய கேரக்டர் என்பதை விவரிக்காத ஷாட்கள், எடிட்டிங்  என நிறைய விஷயங்கள் கவனமெடுத்திருந்தால்  இன்னும் சுவாரஸ்யப்பட்டிருக்கும் என்று தோன்றுகிறது. எனிவே வழக்கத்திலிருந்து விலகி எடுத்த முயற்சிக்கு பாராட்டுகள் அரவிந்த்.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

இனிமே இப்படித்தான்

கதையெல்லாம் புதுசாய் ஏதுமில்லை. வழக்கமான ரெண்டு பெண்களிடையே மாட்டிக் கொண்டு அலையும் கதைதான். அதை வழக்கமான சந்தானத்தின் பஞ்ச் டயலாக்குகளுடன், காமெடி நடிகாராய் இல்லாமல், நான்கைந்து பாட்டு, ஒரு குட்டி பைட்டோடு, ஹீரோவாகி செய்திருக்கிறார் சந்தானம். போன முறை மாதிரி இம்முறை அவர் தோற்கவில்லை. ஓரளவுக்கு ஓகே வாகியிருக்கிறார் என்றே சொல்ல வேண்டும். முக்கியமாய் விடிவி கணேஷ், தம்பி ராமையா, நரேன், என கலந்து கட்டி காமெடியில் ஜெயித்திருக்கிறார்கள். அதிலும் தம்பி ராமையின் வாயில் அலகு குத்தும் காட்சி அட்டகாசம்.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ஜுராசிக் வேர்ல்ட்

வழக்கமாய் இம்மாதிரியான கிரியேட்சர்கள் படங்களை பார்ப்பதில்லை. அதில் விதி விலக்கு டைனோசர். அதிலும் ஸ்பீல்பெர்க் பெயர் இருந்தால் பார்த்தே தீருவேன். முன்பை விட பெட்டர் சிஜி, நம்மூர்  இர்பான் கான், அருவியின் முகப்பில் குதிக்கும் சிறுவர்களை கவ்வ திறந்த வாயுடன் நம்மை 3டியில் டைனோசர் கவ்வ வரும் காட்சி இவைகளைத் தவிர ஸ்பெசலாய் வேறேதும் இல்லை. இதில் டைனோசர்களை நாய்களாக்கி பழக்கும் விதம் அவைகளை ஏவி, பெரிய டைனோசர்களை கவிழ்க்க பயன்படுத்து விதம் என கொஞ்சூண்டு யோசித்திருக்கிறார்கள். நம்மூர்காரர்கள் பேயை விட்டுவிடும்படி கேட்டுக் கொண்டதைப் போல ஸ்பீல்பெர்க் கூட்டத்திற்கு டைனோசரை விட்டுவிடும்படி கேட்டுக் கொள்கிறேன். மிடியலை.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ரோமியோ ஜூலியட்
ஏட்டிக்குப் போட்டி காதல் படம். கொஞ்சம் வித்யாசமான களன். க்ளீஷேவான முடிவு. ஜெயம் ரவி வழக்கம் போல ஸ்மார்ட்டாய், மெச்சூர்டாய் இருக்கிறார். ஹன்சிகாதான் படம் முழுக்க. உடன் வரும் தோழிகள் அழகு. டண்டணக்கா செம்ம குத்து. ஓப்பனிங் டைட்டில் சீனில் வரும் சினிமா காதல் காட்சிகள் அட்டகாசம். பழிவாங்கும் காட்சிகள் எல்லாம் தியேட்டரில் அதகளமாய் ரசிக்கிறார்கள். க்ளைமேக்ஸ் மட்டும் உட்டாலக்கடியாய் முடித்திருந்தால் இன்னும் நல்லாயிருந்திருக்கும்.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
என் ட்வீட்டிலிருந்து
Feel good film @actor_jayamravi all the best
போதும் அந்த டைனோசரை விட்டுருங்க.. ‪#‎Thejuraasicworld‬
Though lethargic and slow paced.. Dil Dhadakne do has got some good moments. ‪#‎DilDhadakaneDo‬
pandaga sesko ‪#‎avgentertainer‬
@@@@@@@@@@@@@@@@@
Pandaga Chesko
பக்கா குடும்பத்தை ஒன்று சேர்க்கும் தெலுங்கு பார்முலா டெம்ப்ளேட் கதை. வளரும் நடிகர்கள் அத்துனை பேரும் இம்மாதிரியான ஃபீல் குட் படங்களில் நடிப்பது என்பது தெலுங்கு பட உலகின் வழக்கம். அதே வழக்கத்தை ராம் தொடந்திருக்கிறார். வழக்கமாய் கே.விஸ்வநாத், பிரகாஷ் ராஜுக்கு பதிலாய்  இதில் இதில் நம்ம சம்பத்ராஜ். அழகாய் ரெண்டு குல்கந்து ஹீரோயின்கள். டெம்ப்ளேட்டாய் நாலு தகரம் கிழிந்து போன  சிந்தசைஸ் வாய்ஸில் தமனின் பாடல்கள். ரெண்டொரு பைட். பாசம், செண்டிமெண்ட், கூடவே அசட்டு பிசட்டு காமெடி காட்சிகள். உடன் பிரம்மானந்தம். வேறென்ன வேண்டும். பண்டக ஸேஸ்கோண்டி
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Dil Dhadakane Do
குடும்ப உறவுகளைப் பற்றிய உணர்ச்சிகரமான படம். பெரும் கோடீஸ்வரரான அனில் கபூரின் 30வது திருமண நாளை ஸ்டார் க்ரூயிஸில் கொண்டாட நெருக்கமான நண்பர்கள், உறவினர்களை அழைக்கிறார்.  கணவன் மனைவியிடையே நெருக்கமில்லாத உறவு. அவரது பெண்ணான பிரியங்காவின், விக்ரமுக்குமிடையே ஆன அந்யோன்யமில்லாத, விவாகரத்து கேட்கலாமா எனும் அளவிற்கான உறவு. அனில்கபூரின் பையன் ரன்வீர் சிங்குக்கு அப்பாவின் தொழில் மேல் இல்லாத அக்கரை. அதனால் அந்த காலத்துல நான் எப்படி தெரியுமா? எனும் வழக்கமான பணக்கார அப்பாவின் புலம்பல்கள். அனிலிடம் மேனேஜராய் இருப்பவரின் பையனான ஃபர்ஹான். அவருக்கும் ப்ரியங்காவுக்குமிடையே ஆன காதல். ரன்வீருக்கும், க்ரூயிஸில் நடனமாடும் அனுஷ்கா ஷர்மா. அவருக்கும் ரன்வீருக்குமான காதல். பணத்திற்காகவும், தொழில் விருத்திக்காகவும் தன் மகனுக்கும் வேறொரு தொழிலதிபரின் பெண்ணுக்குமிடையே உறவை வளர்க்க இந்த பயணத்தை பயன்படுத்தும், அனில் என உறவுகளிடையே ஆன முரண்களைப் பற்றிய படம். பெரும் பணக்கார குடும்பத்தைப் பற்றிய படமாய் தோன்றினாலும், ஆழமான, அழுத்தமான மனித உறவுகளின் பிரச்சனையைப் பற்றி கொஞ்சம் டீடெயிலாய் பேசியிருக்கிறார் ஜோயா அக்தர். வாய்ஸோவரில் நாய் ப்ளூட்டோவின் பாயிண்ட்டாப் வியுவில் கதை சொல்ல ஆரம்பித்தது, அதற்கு அமீரின் வாய்ஸை பயன்படுத்தியது. அருமையான ஒளிப்பதிவு. ஆங்காங்கே துறுத்தாத ஷங்கர் இஷான், லாயின் பாடல்கள். நேர்த்தியான நடிப்பு என்று எல்லாமிருந்தும், மிகவும் மெதுவாய் கப்பல் போலவே படம் பயணிப்பதும், க்ளைமேக்கில் இவ்வளவு அழகிய நுண்ணுணர்வுகளைப் பற்றி பேசிய படம் ஒரு அமெரிக்க ஃபீல் குட் காமெடி படங்களுக்கு இணையான க்ளைமேக்ஸ் காமெடி காட்சிகளால் அழுத்தமில்லாமல் போய்விட்டது.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
அடல்ட் கார்னர்
How can you tell which is the head nurse? 
She's the one with the dirty knees. 

கேபிள் சங்கர்

சாப்பாட்டுக்கடை - சார்மினார் - ARMY Chicken - Prawn Fry - Thalava Ghost Mutton

சார்மினார் பிரியாணியைப் பற்றி, அவர்களது தாம்பரம் கிளை மதிய சப்பாட்டைப் பற்றி ஏற்கனவே எழுதியாகிவிட்டது. அது மட்டுமில்லாமல் சென்னையின் தரமான ஹைதராபாதி பிரியாணி என்ற பட்டமும் வாங்கியிருக்கிறது. இங்கே மீண்டும் எழுத வந்ததற்கான காரணம் அதுவல்ல.

பிரியாணியைத் தாண்டி அவர்கள் வழங்கும், சில அயிட்டங்களைப் சாப்பிட்டதன் காரணமாய் அதை பகிரவே.

Déjà vu -2

Déjà vu

Translated By Priya Arun

 from the Original Tamil Novella, Meendum Oru Kaadhal Kadhai by Cable Sankar

PART 2

 “Don’t you touch my hair!” I yelled out, rather angrily. With their mirthful peals of laughter abruptly cut short, they stared at me looking shocked.

I enjoyed the look on Shraddha’s face for a few moments before bursting into a hearty Ha Ha Ha. They saw my laughter and joined in, nervously. “Come on, what’s a man to do?” I said, mildly.  

That was it.

She threw the half-eaten sandwich on my face and erupted like a volcano, “Idiot! Can’t you take a joke? Is this the way you scream at people? Don’t you know how to behave with women? I wonder who hired you for a Marketing job! Nee ellam enna kizhikke poraai?” With a quick “sorry” muttered at Meera, she left in a huff.

I watched her storm out. Man, such spite! This was the first time a woman had spoken to me so harshly, the first time my own “yelling” tactic had backfired so badly. Whenever I knew someone was pulling my leg, I loved to flare up dramatically like this without warning, only to burst into laughter at the shocked expressions a moment later. This was one quirk of mine that even Meera hadn’t seen. No wonder she seemed annoyed as well. Before leaving, she merely said, “Sorry. Couldn’t say anything in your favour… Bye.” Out of nowhere, this strange new feeling of guilt started creeping into me.

I didn’t know what to do with this new feeling. I stomped out of the office, kick-started and revved up my bike with all my might. I stopped at a nearby shop and bought myself a fag. My mind was racing with thoughts with every puff. Shraddha’s outrage and the things she said kept ringing in my ears, as if on a loop. Who was she after all? How could she be so nasty to me? She poked fun at me and I gave it back in the same coin. Fair and square. What the heck does she care what I do with my life? Bloody hell! Lady, you just wait and watch if I screw up or not! I dragged a long, angry puff at my cigarette and burnt my finger. I threw the cigarette down in reflex and winced.

Shraddha’s anger, Meera’s indifference, now this stupid cigarette burn...all of this together made me really furious. I hopped on my bike, kicked it into life with just one stroke and zipped away.

As my mind and the bike wandered aimlessly, I found myself stuck in the horrible Anna Salai traffic. This enraged me further, making me pick up a totally uncalled for squabble with someone at the signal. As soon as the signal turned green, I flew past the traffic only to stop at the Marina. As I got there, I watched the slowly gathering evening crowds. I sat down near the Gandhi statue. My eyes were clouded by hazy visions of Shraddha, Meera, the cigarette, my burnt fingers...Soon, the haze gave way to a clearer vision, the only images that were repeatedly playing were Shraddha’s face and the cigarette burn. As I sat there grappling with my thoughts, I felt a cool, soft touch against my cheek. Nudged out of my reverie, I turned around to find a cute baby smiling innocently at me. Just a few paces behind this baby was, an older child - the baby’s mother, who came running towards us shouting out half-smilingly, “Deepu, hey, come on here,” and to me, in a softer tone, “I am sorry!”. She scooped the baby in her arms and walked away. As I sat there suddenly feeling a little lighthearted, the baby kept turning back to smile at me.

I walked over to my bike and started it, this time using the electric starter though. I parked the bike, headed straight to the elevator and reached the seventh floor. I told the lady at the reception desk, “I’d like to meet Shraddha Reddy please.”

---

கொத்து பரோட்டா -08/06/15

மேகி நூடூல்ஸ் ப்ரச்சனை ஆரம்பித்து ஒருவிதத்தில் நல்லதே. மக்களிடம் விற்கும் பொருட்களின் குவாலிட்டி குறித்த கவனம் அதிகமாகும். ஆனால் அதே நேரத்தில் இத்தனை வருடமாய் இதை செய்ய வேண்டிய அரசு என்ன செய்து கொண்டிருந்தது? இதற்கு தரச் சான்றிதழ் கொடுத்த அரசு  அதிகாரிகளின் மேல் என்ன நடவடிக்கை? என்று கேட்டீர்களானால் அதற்கு பதிலில்லை.

காக்கா முட்டை

இயக்குனர் மணிகண்டனை ஒளிப்பதிவாளராய் கேள்விப்பட்டிருந்தேன். முதல் முறையாக நான்கைந்து வருடங்களுக்கு முன் இயக்குனர் அருண் வைத்யநாதன், கார்த்திக் சுப்பாராஜுடன், மணிகண்டனின் அலுவலகமான கோடம்பாக்கத்தில் மூன்றாவது மாடி அறையில்  சந்தித்ததாய் நியாபகம்.. கார்த்திக் சுப்புராஜின் பல குறும்படங்களுக்கு அவர் தான் ஒளிப்பதிவாளர். அப்போது அவர் விண்ட் என்ற ஒரு குறும்படத்தை எடுத்திருந்தார்.

கோணங்கள் -31

கோணங்கள் 31: வீச்சை உணரவைத்த நீச்சல்!

சினிமா மீதான எனது ஈர்ப்பு பால்யத்திலேயே தொடங்கிவிட்டது. அதற்குக் காரணமானவர் என் அப்பா பாலசுப்ரமணியன். அவர் நாடக ஆசிரியர், இயக்குநர், நடிகர், நாடக சபா நடத்தியவர். அன்றைய முன்னணி நடிகர் மோகனை வைத்து ஒரு திரைப்படத்தைத் தயாரித்து இயக்க ஆரம்பித்தார். ஆனால் அதைத் தொடர முடியாமல் தன் அரசுப் பணிக்குத் திரும்பினார்.

அவரின் தோல்வி காரணமாக எங்கள் குடும்பத்திலிருந்து யாரும் சினிமா பக்கம் ஒதுங்க மாட்டார்கள் என்றே எண்ணியிருந்தார்கள். ஆனால் சினிமா என்பது விடாது கறுப்பு. ஒரு முறை தெரிந்தோ, தெரியாமலோ காலை வைத்தால் அது உங்களை இழுத்து ஒரு ஆட்டு ஆட்டாமல் விடாது. சிறு வயது முதலே சினிமாவைப் பற்றி அப்பாவுடன் விவாதித்தே வளர்ந்தவன் நான். அவர் விதைத்த விதை என்னுள் மரமாய் வளர்ந்திருந்தது.

The Source -2011 - La Source des femmes

90 லட்சம் ஹிட்ஸுகளை  அளித்து, தொடர்ந்து ஆதரவு கொடுத்து கொண்டிருக்கும் வாசகர்கள், நண்பர்களுக்கு என் நன்றிகள்- கேபிள் சங்கர்

ரொம்ப நாளாக பார்க்க வேண்டுமென்று டவுன்லோட் செய்து பார்க்காமல் இருந்த படம். நேற்றிரவு பார்க்க ஆரம்பித்து, தூக்கமே வரவில்லை. அவ்வளவு அழுத்தமான படம். கதையென்று பார்த்தால் மிக சிம்பிளான கதைதான். வட ஆப்பிரிக்காவில் உள்ள ஒர் குக்கிராமத்தில் 15 வருடங்களாய் வறட்சி. நெடும்தூரம் நடந்து சென்று அங்கிருந்து தண்ணீர் கொண்டு வருவது பெண்களின் வேலை. ஆண்கள் வேலைக்கு போகாமல் ஊர் எல்லையில் டீ கடை பெஞ்சில் உட்கார்ந்து கொண்டு பஞ்சாயத்து செய்து கொண்டிருப்பவர்கள். ஊருக்கு தண்ணீர் வர வழைப்பதற்காக ஊரில் உள்ள பெண்கள் அனைவரும் செக்ஸ் ஸ்ட்ரைக்கில் ஈடுபடுகிறார்கள். அதாவது தம்தம் கணவர்களுடன் உறவில் ஈடுபடாமல் ஸ்ட்ரைக் செய்கிறார்கள். நடந்தது என்ன என்பது தான் கதை.

Premam

இம்மாதிரியான காதல் பட டைட்டில் படங்களை எல்லாம் சட்டென பார்த்துவிட முடியாதபடி பல படங்களை கடந்து வந்திருந்தாலும், அல்போன்ஸ் புத்ரன், நிவீன் பாலி என்பதால் டிக்கெட் புக் செய்தாயிற்று. ரொம்பவே சிம்பிளான கதை. +2 படிக்கும் போது ஆரம்பிக்கும் ஜார்ஜின் காதல் தான் கதை. 

கொத்து பரோட்டா - 01/06/15

90 லட்சம் ஹிட்ஸுகளை  அளித்து, தொடர்ந்து ஆதரவு கொடுத்து கொண்டிருக்கும் வாசகர்கள், நண்பர்களுக்கு என் நன்றிகள்- கேபிள் சங்கர்

என் மூத்த மகனின் பத்தாம் வகுப்பு ரிசல்ட்டுக்காக தொட்டால் தொடரும் ரிலீஸின் போது கூட அடையாத டென்ஷனையும், திரில்லையும் அனுபவித்தேன்.