3 திருநங்கைகளும், 1 வடக்கனும் 100 போலீசும்

 3 திருநங்கைகளும், 1 வடக்கனும் 100 போலீசும்

மணி வடைகடையில் வடை எப்போதுமே சூடாய் போடப் போட காலியாகிக் கொண்டேயிருக்கும். நானும் எனது நண்பர்களும் எப்போதும் அங்கே மாலை வேளையில் வடை சாப்பிட போய்விடுவோம். அப்படியான ஒரு மாலை வேளையில் வடை சாப்பிட்டுவிட்டு கிளம்பிய போது இரண்டு சிறுவர்கள் அல்லது பையன்கள் என்று கூட சொல்லலாம். கிட்டத்தட்ட ஆவிச்சி ஸ்கூல் திருப்பத்திலிருந்து ஓடி வந்தார்கள்.  எங்களைப் பார்த்ததும் என்ன தோன்றியதோ இரண்டு பையன்களும் நின்றுவிட்டு, அதில் சிகப்பாய் சேட்டுப் பையன் போல இருந்தவன் “சார்.. இவருக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ணுறீங்களா?”  என்று பக்கத்திலிருந்த டிபிக்கல் பிகாரி லுக்கில் இருந்த பையனை காட்டி நல்ல தமிழில் பேச ஆரம்பித்தான்.

“என்ன தம்பி என்ன பிரச்சனை?”

“சார். ஆவீச்சி பஸ் ஸ்டாண்டுல இறங்குனேன் அப்ப இவரை சுத்தி ரெண்டு மூணு அரவாணிங்க நின்னுட்டு இருந்தாங்க. பேசிட்டி இருக்கும் போதே அவரோட பர்ஸுலேர்ந்து பத்தாயிரம் ரூபா எடுத்துட்டாங்க. நான் அதைப் பார்த்ததும் என்னான்னு கேக்கப் போனப்ப என்னோட செல்ல புடுங்க வந்தாங்க. இவரோட செல்லையும் புடுங்க பின்னாடி துறத்துனாங்க. அதான் ஓடி வந்துட்டோம். கொஞ்சம் போலீஸுல கம்ப்ளெயிண்ட் பண்ணுறீங்களா?” என்று மூச்சிரைக்காமல் பேசினான்.

பக்கத்திலிருந்த வடக்கன் பையன் முகத்தில் ஏகப்பட்ட களேபரம். நண்பர் உன் போன்லேர்ந்து 100க்கு போடு என்று சொல்ல அவன் போனிலிருந்து நம்பர் போகவில்லை. ஆளாளுக்கு அவரவர் நம்பரிலிருந்து போன் போட எல்லோருக்குமே உடனே கிடைக்கவில்லை. என் போனிலும் அதே ப்ரச்சனைதான். பின்பு ஒரு வழியாய் கனெக்ட் ஆனது.

“கண்ட்ரோல் ரும் என்ன விஷயம் சொல்லுங்க”

“சார் என் பேரு சங்கர் நாராயணன். இங்கே ரெண்டு பசங்க ரெண்டு பேரும் வட இந்திய பசங்க… “

“சார்.. நான் திருவண்ணாமலை பையன் சார். “ என்றான் சேட்டுப் பையன் போல இருந்தவன் குறுக்கிட்டு.

“சாரி சார். .ரெண்டு பேரு ஒருத்தர் வட இந்திய பையன். அவங்க ஆவிச்சி ஸ்கூல்ல இருந்த போது அங்கே நின்னுட்டிருந்த திருநங்கைங்க மூணு பேரு இந்திக்கார பையன் கிட்ட பர்ச புடுங்கி 10 ஆயிரம் ரூபாய் எடுத்துட்டு, துறத்திவிட்டாங்க. கூட ஹ்லெப் பண்ணப் போன திருவண்ணாமலை பையன் போனையும் புடுங்க வந்திருக்காங்க. நாங்க இங்க பாஸர் பை. சின்னப் பசங்களா இருக்குறதுனால ஹெல்ப் பண்ணுறோம். இதான் என் நம்பர்.” என்றேன்.

“ஆவிச்சி ஸ்கூல்னா.. அது எங்க இருக்கு?”

“சார். ஆவிச்சி ஸ்கூல் சார்.. வடபழனி தாண்டி..”

“அதாங்க சார்.. வடபழனின்னா.. அது எங்க..?

“சென்னை சார்..”

“சென்னையா அதை சொல்லுங்க. இது கால் ரூட் ஆகி சேலம் கண்ட்ரோல் ரூமுக்கு வந்திருக்கு. உங்க பக்கத்துல இருக்குற ஸ்டேஷன் எந்த ஏரியானு சொல்லுங்க. அங்கேயிருந்த் பீட்டை வரச் சொல்லுறோம்” என்றார்.

”சார். பக்கத்துல ஆவிச்சி ஸ்கூல்னா விருகம்பாக்கம் ஸ்டேஷன் தான் வரும்.”

“வடபழனின்னு சொன்னீங்க.. ?”

“இல்ல சார். சென்னையில வடபழனி ஒரு முக்கியமான இடம் அதன் பக்கத்துல இந்த ஆவிச்சி ஸ்கூல் இருக்கு அதான் ஒரு லேண்ட் மார்க்குக்காக சொன்னேன்’

“சரிங்க உங்க நம்பருக்கே கூப்பிடச் சொல்லுறேன்.’ என்று போனை கட் செய்தார்கள். உடனிருந்த் நண்பர்களூக்கு ஏற்கனவே ஒரு வேலையோடுதான் வந்திருந்தார்கள். எனவே அவர்களை கிளம்பச் சொல்லிவிட்டு, திருவண்ணாமலை பையனை பார்த்தேன். அவன் பார்த்த மாத்திரத்தில் ‘சார்.. நான் கேஸெல்லாம் கொடுக்கலை. இவருக்கு உதவி செய்யலாம்னுதான் இருந்தேன். நான் +2 ஸ்டூடண்ட் தான். தேங்க்ஸ் சார்” என்று கிளம்பினான். “ரொம்ப நல்ல வேலை செய்த தம்பி. இப்படி உதவ தைரியம் வேணும். கீப் டூயிங்” என்று சொல்லி பாராட்டினேன். முகம் சிவந்து சிரித்தபடி, ஹிந்திக்கார பையனிடம் அவனுக்கு புரிந்தாலும் புரியாவிட்டாலும் என்ன என்பது போல “நான் வர்ரேன்’ என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்பினான். அவனும் மையமாய் தலையாட்டினான்.

நானும் அந்த வடக்கன் பையனும் மட்டுமே ரோட்டில் நின்றிருந்தோம். எனக்கு ஹிந்தி படம் பார்த்தால் சப்டைட்டில் இல்லாமல் புரியும் அளவிற்கு இந்தி ஆத்தா ஹை என்பதால் “துமாரா நாம் க்யா ஹை” என்றேன்.

“சோனாட்டி’

“க்யா.. ?”

“சோனாட்டி” என்று அழுத்தமாய் சொன்னான்.

“கஹா சே ஆதா ஹூ?”

“ஒரிஸ்ஸா”

ஒரிஸ்ஸாவிலிருந்தும் வடக்கன்கள் பிஹாரிகளாய் கருதப்படுகிற ஒரு பொது புத்தியை உணர்ந்தேன்.

“நாம வெயிட் செய்வோம் என்று சொல்லி காத்திருக்க ஆரம்பித்தோம். அதற்கு ஒரு நடை அந்த திருநங்கைகள் இருந்த இடத்திற்கு போகலாம் என்று அவனைக் கூட்டிக் கொண்டு சென்றேன். மணி கிட்டத்தட்ட ஆறு ஆனதால் லேசாய் இருண்டிருந்தது. அவன் சொன்னார்ப் போல மூன்று திருநங்கைகள் இருந்தார்கள். ஒரு பெரிய திருட்டை செய்துவிட்டு கொஞ்சம் கூட பயமில்லாம்ல இருப்பதைப் பார்த்தாலே அவர்கள் எதையும் டீல் செய்ய தயாராக இருப்பவர்கள் என்று புரிந்தது. நாம் நேரில் சென்று பேசினாலும் ப்ரசனையை வேறு விதமாய் மாற்றக்கூடியவர்கள் என்று புரிந்ததால் காத்திருக்க ஆரம்பித்தோம். சுமார் அரை மணி நேரம் கழித்து ஒரு கால் வந்தது.

“சார்.. போலீஸ்லேர்ந்து பேசுறோம் 100 கால் பண்ணியிருந்தீங்களா?”

“ஆமா சார்”

“என்ன ப்ராப்ளம் சொல்லுங்க?’

“சார். ப்ராப்ளம் எனக்கில்லை. என்று ஆர்ம்பித்து சோனாட்டிக்கு ஏற்பட்ட பிரசனையயும் திருவண்ணாமலை பையன் சொல்லி நான் புரிந்து கொண்டதை விளக்கினேன்.

“அந்த பையன் அங்க பிடிச்சி வ்ச்சிருக்கீங்களா?’

“சார் அவன் சின்னப் பையன் இந்த அளவுக்கு உதவ வந்தவனை நான் ஏன் பிடிச்சி வச்சிக்கனும். பாதிக்கபட்ட பையன் இங்க இருக்கான். பணம் புடுங்கின திருநங்கைகள் இங்க பஸ்ஸ்டாண்டுல இன்னும் ஜாலியா இருக்காங்க. வந்தா பிடிச்சி பணத்தை வாங்கிரலம சார்’

“நீங்க யாரு?”

“சார். அதான் சொன்னேனே பாஸர் பைனு. என் பேரு போன் நம்பர் எல்லாம் கொடுத்திருக்கேன்’

“எந்த ஏரியான்னு சொன்னீங்க?”

“சார் விருகம்பாக்கம் ஆவிச்சி ஸ்கூல் பஸ்ஸ்டாபுல”

“அப்ப ஏன் சார் வடபழனி போலீஸை கூப்பிட்டீங்க?” என்று கோபமாய் கேட்டார்.

“நான் எங்க சார் கூப்பிட்டேன். 100க்கு அடிச்சா அது சேலம் கண்ட்ரோல் ரூமுக்கு போச்சுன்னு அவங்க கிட்ட சொல்லும் போதே வளசரவாக்கம் ஸ்டேஷனுக்கு டைவர்ட் பண்ணுங்கன்னு சொல்லித்தானே வச்சேன் ‘ என்றேன்.

‘என்னா சார்.. கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணுங்க. நான் வளசரவாக்க ஸ்டேஷனுக்கு சொல்லி வரச் சொல்லுறேன். அது வரைக்கும் அந்த க்ரூப் என்ன பண்ணுறாங்கன்னு பார்த்துக்கங்க’ என்றார்.

“சார்.. நான் எப்படி சார்?” என்று என் குரல் கேட்பதற்கு முன்னாலேயே போன் கட் செயப்பட்டது.

சோனாட்டி ஏதும் புரியாமல் அப்பாவியாய் என்னை பார்த்தான்.

“போலீஸ் வருவாங்க”

“ஓ தானா ஆயேகா?”

தானா எப்படி வருவாங்க? நாம போன் பண்ணதுனாலத்தானே வருவாங்க என்று நினைக்கும் போதே ஓ போலீஸுக்கு ஹிந்தியில் தாணா என்று புரிந்து.. ஆயேகா ஆயேகா என்றேன்.

பத்திருபது நிமிடங்கள் போனது. மீண்டும் இப்போது போன்.

”சார். வணக்கம் நாங்க வளசரவாக்கம் பேட்ரோல். 100க்கு கால் பண்ணியிருக்கீங்க? என்ன ப்ராப்ளம்?”

அஹா மொதல்லேர்ந்தா? என்று யோசித்தபடி எல்லாவற்றையும் மீண்டும் ஒப்பித்தேன்.

‘அப்ப விக்டிம் நீங்க இல்லை?”

“ஆமா சார்’

“ஹிந்திக்கார பையன்கிட்ட பத்தாயிரம் எடுத்துட்டாங்க”

“ஆமா சார்.”

”சம்பவம் எங்க நடந்திச்சு?”

ஆவிச்சி ஸ்கூல் பஸ்ஸ்டாப்”

“அது எங்க ஏரியா வராதே சார்?”

“அதுக்கு நான் என்ன சார் பண்ணுறது?”

“நீங்க சரியான ஸ்டேஷனுகுக் போன் பண்ணியிருக்கணும் சார்”

“சார். நான் கால் பண்ணுனது 100க்கு”

“அவங்க கிட்ட நீங்கதான் சரியான ஸ்டேஷனை சொல்லணும் சார். இல்லாட்டி எப்படி குற்றவாளியை பிடிக்ககிறது?. அங்கே அவளுங்க இருக்காளூங்களா?

“இல்லை சார். இருட்டுல தெரியலை”

“நீஙக் என்ன பண்ணுறீங்கன்னா அதே எடத்துல நில்லுங்க. இது கே.கே.நகர் ஸ்டேஷன் ஏரியாவுல வரும் அவங்களை வரச் சொல்லுறேன்” என்று போனை வைத்துவிட்டார்.

என்ன இழவுடா இன்னைக்கு இப்படி என்று யோசித்துக் கொண்டே சோனாட்டியை பார்த்தேன். அவன் கண்ணீர் மல்க என்னைப் பார்த்தான். வேறு வழியில்லை ஏதாவது ஒரு போலீஸ் டீமிடம் விட்டுவிட்டுத்தான் போக வேண்டும் என்று முடிவு செய்து காத்திருந்தேன். மீண்டும் ஒரு அரை மணி நேர ஆனதே தவிர எந்த தாணா காரணும் வரவில்லை கூப்பிடவும் இல்லை. ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் காத்திருக்க டைம் இல்லாமல் அலுவலகத்தில் நண்பர் ஒருவர் வேறு காத்திருந்ததால் சோனாட்டியிடம் “நீ இங்கே இரு. நான் ஆபீஸுக்கு போய்ட்டு வர்றேன். உன் நம்பரை போலீஸுக்கு கொடுத்திருக்கேன் அதையும் மீறி என்னை கால் பண்ணா வர்றேன். எனக்கு அப்டேட் பண்ணு என்று சொல்லிவிட்டு என் அலுவல்கத்துக்கு கிளம்பினேன். நண்பரைப் பார்த்துவிட்டு அவரை அனுப்பி வைக்க வெளியே வரும் போதும் கால் வந்தது.

“சார்.. நாங்க கே.கே.நகர் பேட்ரோல். என்ன விஷயம்?”

நான் மீண்டும் பாஸ்ட் கட்டில் காட்சிகளை சொல்லிமுடித்த போது “நாங்க ஸ்பாட்டுலதான் இருக்கோம். பையன் அங்க இருக்கானா?”

“ஆமா சார் பையன் அங்கதான் இருக்கான். அவன் நம்பர் கூட 100ல கொடுத்திருந்தேனே?”

“அதெல்லாம் எங்க கிட்ட இல்லை. நம்பர் சொல்லுங்க” என்று கேட்டவர் பக்கத்திலிருந்தவரிடம் “நம்பர் நோட் பண்ணி கால் பண்ணுய்யா” என்று பணித்தார். நான் நம்பர் சொல்ல சொல்ல, இவர் சத்தமாய் வாய் விட்டு சொல்ல பகக்தில் இருந்தவர் நம்பரை அவரது போனில் பீட் செய்யும் பீக் சத்தம் கூட கேட்டது. சிறிது நேர அமைத்திக்கு பிறகு கால் கனெக்ட் ஆகி. “ஹலோ சோனாட்டி.? நாங்க கே.கே நகர் போலீஸ்” என்று இவர் தமிழில் பேச, எதிர் முனையில் சோனாட்டி ஹிந்தியில் கடகடவென பேசியிப்பான் போல.. போன் பேசியவர் குரலில் பதட்டத்துடன் “ இருடா. இருடா.. நீ பாட்டு ஹிந்தியில பேசுற” என்று பக்கத்திலிருந்த அதிகாரியிடம் “சார்.. ஹிந்திக்காரன் சார்” என்று கண்டுபிடித்தார்ப் போல சொன்னார்.

“சார். நான் தான் முதல்லேந்து சொல்லிட்டிருக்கேனே?”

“சரி சார் நாங்க பார்த்துக்குறோம். உங்களுக்கு இந்த பையனுக்கு என்ன தொடர்பு?”

என்னாது முதல்லேர்ந்தா?

அதான் சொல்லியிருக்கேனே சார். அந்த சார் கிட்ட.. அவர் கிட்ட கேட்டுக்கங்க. .பாவம் பையன் பணத்த தொலைச்சிட்டு இருக்கான்’

என்றதும் என் போனை கட் செய்துவிட்டார்கள்.

மீண்டுமொரு அரை மணி நேரத்திற்கு பின்னால் சோனாட்டி அவன் நம்பரிலிருந்து கூப்பிட்டான். “என்ன பையா சொல்லு?”

“இங்க தமிழ் தானாகாரர் கிட்ட நடந்ததை தமிழ்ல சொல்லுங்க’ என்றான்.

இது ஸ்டேஷன் போல பின்னணீயில் நான்கைந்து பேர் பேச்சு. நடு நடுவே ஓ கெட்ட வார்த்தையில் வேறொரு அக்யூஸ்டை திட்டியபடி “சொல்லுங்க சார்.. என்ன நடந்துச்சு”

ரொம்பவே ஆயாசமாய் இருந்தது. இருந்தாலும் விரிவாக இவரின் போனுக்கு முன்னால் நடந்தவரை எல்லாவற்றையும் சொன்னேன். “இதுக்கு என்ன நடவடிக்கை எடுக்கப் போறீங்க. இத்தனை ஸ்டேஷன் தாண்டி நீங்க வர்றதுக்குள்ளே குற்றவாளி போயே போயிட்டான். 100க்குபோன் அடிச்சா உடனே வருவாங்கன்னு மக்கள் நினைச்சிட்டிருக்காங்க” என்று கடுப்பாகவே சொன்னேன்.

“சார்.. நாங்க பாத்துக்குறோம்” என்று போனை கட் செய்தார் அந்த அதிகாரி.

நடு ராத்திரி மீண்டும் சோனாட்டியிடமிருந்து போன். “என்ன தம்பி? என்ன ஆச்சு?” என்று வினவினேன்.

“சாப்.. அந்த தாணாக்காரங்க திரும்பவும் அதே பஸ்ஸ்டாண்டுக்கு கூட்டிட்டு போய் அங்கேருந்த சிசிடிவி புட்டேஜை பார்த்து பையன் சொன்னதை உறுதிப் படுத்தியிருக்கிறார்கள். அவர்களை பிடித்ததும் கூப்பிடுகிறேன் என்று சொல்லி அனுப்பி வைத்திருக்கிறார்கள். அடுத்த நாள் கூப்பிட்ட போது அதில் ஒருவரை கோவையில் வைத்து பிடித்துவிட்டதாய் சொல்லியிருக்கிறார்கள். பின்பு எந்த செய்தியும் இல்லை. இது நடந்து ஒரு வாரத்துக்கு மேல் ஆகிவிட்ட படியால் சோனாட்டியை அழைத்தேன்.

“ஒண்ணியும் ஆகலை சாப். எங்க ஆபீஸுல சொல்லிட்டாங்க காசு எல்லாம் வராதுன்னு. கேஸும் இருக்கா இல்லையான்னு தெரியலை” என்றான். தமிழ்ல பேசினாலே வேலைக்காகாது இதுல இந்திக்காரன் வேறு.  சரி பார்த்துக்க ஏதாச்சும் உதவின்னா கால் பண்ணு என்று சொல்லிவிட்டு காரை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினேன். நுங்கம்பாக்கம் அருகில் இருந்த ஒரு பஸ்ஸ்டாண்டில் அன்று பார்த்த அதே முன்று திருநங்கைகள், ஒரு இளைஞனை சுற்றி நின்றிருந்தார்கள். 100க்கு போன் பண்ணலாமா? வேண்டாமா?

கேபிள் சங்கர். 

சாப்பாட்டுக்கடை - மெட்ராஸ் பாயா ஹவுஸ்.

இந்த பேரை நண்பர் குசும்பன் போய் சாப்பிட்டு எழுதிய போதுதான் தெரிந்தது. கடை ஆரம்பித்து ரெண்டாவது நாளில் எழுதியிருந்தார். வழக்கமாய் பாயா சாப்பிட வேண்டுமென்றால் ஒரிரு இடங்களில் இருக்கிறது. பெரும்பாலும் அது மலையாளிகளின் ஓட்டல்களாய் இருக்கும். சரி ஒரு நடை போய்விட்டு வருவோம் என்று கிளம்பிப் போனோம். மெட்ராஸ் பாயா என்றதும் ஏதோ பெரிய கடை என்று எண்ணியது தவறு. அது மிகச் சிறிய பாஸ்ட் புட் அவுட்புட் போலத்தான் இருந்தது. 

இட்லி, இடியாப்பம் காம்போக்கள் நிறைய இருந்தது. இடியாப்பம் பாயா ஆர்டர் செய்தோ. பாயா சூடாய் இருந்தது. வழக்கமான பாயாவின் டேஸ்டை விட கொஞ்சம் வித்யாசமாய் இருந்தது. காரம் கொஞ்சம் குறைவாகவே இருந்தது. நன்கு வெந்த கால்களின் மஜ்ஜையோடு பெயரைக் காப்பாற்றும் விதமாகவே இருந்தது. இருந்தாலும் ஏதோ ஒன்று குறைகிறது என்று குறித்துக் கொண்டேன். அடுத்ததாய் மட்டன் சுக்கா, இட்லி. மட்டன் சுக்கா பீஸ்கள் நன்கு வெந்து அட்டகாசமாய் இருந்தது. கூடவே கொஞ்சம் மீன் குழம்பும், சிக்கன் குழம்பும் ஊற்றி சாப்பிட்டு விட்டு வந்தோம். மீன் குழம்பு டிவைன். சிக்கன் குழம்பில் சின்ன கருத்தை சொல்லிவிட்டு வந்தோம். 

நான் வழக்கமாய் ஒரு கடையில் சாப்பிட்டால் உடனே வேற லெவல் கடை என்றெல்லாம் எழுத மாட்டேன். குறைந்த பட்சம் மூன்று மாதங்களில் நான்கைந்து முறையாவது போய்விட்டுத்தான் எழுதுவேன். அப்படி போகத் தூண்டிய கடைகள் மிகக் குறைவு. ஆனால் ஏனோ இந்த மெட்ராஸ் பாயா ஹவுஸுக்கு இரவு நேரங்களில் கொஞ்சம் தூரம் என்றாலும் போய் விட்டு வரலாம் எனும் எண்ணம் அவர்கள் கொடுத்த உணவின் ருசி மூளையிலிருந்து கிளப்பியது தான் காரணம். இன்னொரு முக்கிய காரணம் பர்ஸுக்கு பழுதில்லாத விலை. 

இம்முறை தோசை கல் எல்லாம் போட்டிருந்தார்கள். வழக்கம் போல இடியாப்பம் பாயா, தோசை சிக்கன் ஃப்ரை, கொஞ்சம் மீன் குழம்பு, சிக்கன் சுக்காவோடு அன்றைய உணவு முடிந்தது. தோசைக்கும் சிக்கன் சுக்காவுக்கும் செம்ம காம்பினேஷன். குடல் ஆர்டர் செய்திருந்தோம். டேஸ்டுக்கு கொஞ்சம் கொடுங்க என்று வாங்கி சாப்பிட்டுவிட்டுத்தான் ஆர்டர் செய்தோம். பெருமாலான இடங்களில் சரியாய் சுத்தம் செய்யாத குடல் தான் கிடைக்கும். இங்கே நன்கு வெந்த குடல், சரியான அளவு மசாலா. அளவான காரத்தோடு மிக அருமையாய் இருந்தது. இரவு நேரங்களில் குழம்பு மீன் சாப்பிட எனக்கு அவ்வளவாய் பிடிக்காது எனவே குழம்பு மட்டுமே மீண்டும் பாயா ஹவுசில் மீன் குழம்பும், மட்டன் சுக்காவும், பாயா என வரிசைக்கிரமாய் லிஸ்டில் டாப் 3யில் வந்து நின்றது. 

இதற்கு இவர்களின் கடையின் புதிய ப்ராஞ்ச் மற்றும் மதிய உணவை ஆரம்பித்திருந்தார்கள் அதுவும் நல்ல காம்பினேஷனோடு. மட்டன், சிக்கன், மீன் சைட்டிஷ்ஷுகளுடன் நெய் சோறு. அல்லது சாதம் எல்லாமே 200 ரூபாய்க்குள். நெய் சோறு சீரக சம்பா அரிசியில் நெய்யும், சீரக சம்பா அரிசியின் மணத்துடன், சிம்பிளான மசாலா மிக்ஸிங்குடன் மட்டன் குழம்புடன் அட்டகாசமாய் இருந்தது. குறிப்பாய் மட்டன் பீஸ் நன்கு வெந்து திக்கான கிரேவியுடன் இருக்க, கொஞ்சம் சாதத்துடன் கலந்து சாப்பிட்ட போது நிஜமாகவே வேற வெலவில் இருந்தது. அதே தரத்துடன் சிக்கன் குழம்பும் இவர்களின் மாலை நேரத்து குழம்பை விட மிக அருமையாய் இருந்தது. மீன்குழம்பு வழக்கம் போல அட்டகாசம்.கோலா உருண்டை ஆர்டர் செய்திருந்தோம். சூடாய் சாப்பிட்டு இருந்தால் இத்தனை நுணுக்கமாய் கவனித்து இருக்க முடியுமா? என்று தெரியவில்லை. டெலிவரியில் வாங்கி சாப்பிட்டதால் கிடைத்த ஃபீட் பேக் கொஞ்சம் மாவு அதிகமாய் இருப்பதாய் பட்டது. ஆனால் அதே நேரத்தில் உள்ளே அரைத்த பீஸுகள் இல்லாமல் இல்லை. சிக்கன் 65 போன்லெஸ் இன்னொரு தரமான சைட். கொஞ்சம் ஆறினாலும் வேலையைக் காட்டிவிடும் சிக்கன் 65 நன்கு மேரினேட் செய்யப்பட்டிருந்த காரணத்தினால் டெலிவரியிலும் சிறப்பாய் இருந்தது. 

இவர்களின் வெஜ் காம்போவைப் பற்றி சொல்லியே ஆக வேண்டும். நாப் வெஜ் கடைகளிiல் வெஜ் சிறப்பாய் இருந்ததாய் அத்தனை சிலாக்கியமான அனுபவம் எனக்கு இருந்ததில்லை. குறிப்பாய் நெய் சோறுடன் தரும் வெஜ் குருமா. மாலை வேளையில் இவர்களின் வெஜ் ஸ்டூவுடன் இடியாப்பம் சாப்பிட்டிருக்கிறேன். அதையே கொஞ்ச கெட்டியாக கொடுத்திருப்பார்கள் என்று நினைத்திருந்தேன். பட். இல்லை. அட்டகாசமான தேங்காய் அரைத்துப் போட்ட குருமா. அதிக காரமில்லாத அதே நேரத்தில் அதிக மசாலா இல்லாமல் காய்கறிகளுடனான குருமா. செம்மையாய் இருந்தது. அடுத்த சாதத்துடன் சாப்பிட, சாம்பார், ஒரு பொரியல், ரசம், வத்தக்குழம்பு காம்பினேஷன் வாங்கியிருந்தோம். சாம்பார் அத்தனை சிலாக்கியமாய் இல்லை. ஆனால் அந்த வத்தகுழம்பிருக்கே வத்தக்குழம்பு.. வாவ்.. வாவ். சரியான காரம், மற்றும் புளீப்புடனான காம்பினேஷன் அடிபொலி. அதே போல ரசமும். வழக்கமாய் இம்மாதிரியான வெஜ் காம்பினேஷனில் தரும் பீட்ரூட். அல்லது கோவைக்காய் பொரியல் இல்லாமல் பீன்ஸு பொரியல் அனுப்பியிருந்தார்கள். மிகச் சிறப்பு.

இன்னும் கொஞ்சம் இம்ப்ரூவ் செய்ய வேண்டிய அயிட்டங்களாய் சிக்கன் குருமா, சாம்பார், மட்டன் கோலா உருண்டை போன்றவைகள் சில லிஸ்டில் இருக்கிறது. வழக்கமாய் சாப்பிட்டு ரிவ்யூ சொல்லிவிட்டு வந்தால் சரி பண்ணிடலாம் என்று வாய் வார்த்தையாய் சொல்லி பார்த்திருக்கிறேன். இவர்கள் அதை ஜெனியூனாக எடுத்துக் கொண்டு சரி செய்ய முயல்கிறார்கள். 

 இப்போது இவர்கள் இரண்டு இடங்களில் கடை நடத்துகிறார்கள். விரைவில் திநகரிலும் ஆரம்பிக்கப் போவதாய் சொல்லியிருக்கிறார்கள். நீங்களும் ஒரு முறை சுவைத்துப் பார்த்து சொல்லுங்கள். வயிற்றுக்கும் பர்சுக்கும் இதமான உணவகம்.

Mandaveli Branch 62/76, Bharathi Nagar South Canal Bank Rd Guindy Branch 40 Sardar Patel Road

கேபிள் சங்கர்.

29-07-2024

ஒளியை காவு வாங்கப் போகும் ஒலி

 சினிமாவைப் பற்றி மாய்ந்து மாய்ந்து எழுதும், பார்க்கும் இளைஞ/ஞிகள் ஒரு பக்கம் இருந்தாலும், இன்னொரு பக்கம் டேஞ்சரான ஒரு ஜெனரேஷன் சினிமாவை அணுகிக் கொண்டிருக்கிறது. அது சினிமாவை கேட்கும் இளைஞ/ஞிகள் கூட்டம். அதிலும் குறிப்பாய் பெண்கள். இவர்கள் படமே பார்ப்பதில்லை. ஆனாலும் பல ஆங்கில/உலக படக்கதைகளைப் பற்றி அவர்களுடன் பேசினால் அய்ய அது போர். இது ஓகே என்று எல்லாம் விமர்சனங்கள் கிடைக்கும். எப்ப பார்த்தே என்று கேட்டால்? யாரு பார்த்தாங்க கேட்டேன் என்கிறார்கள். எங்கேனு கேட்டதற்கான பதில் யூடியூபில் எந்த படமாக இருந்தாலும் அதன் டிரைலரை வைத்தோ? அல்லது அந்த படத்தின் புட்டேஜை வைத்தோ லைன் பை லைன் கதை சொல்கிறார்கள். மேக்சிமம் அரை மணி நேரத்தில் கதை சொல்லி விடுகிறார்கள். விடாமல தொடர்ந்து மூச்சு விடாமல் சொல்கிறார்கள். இதை கேட்டா நீ விமர்சனம் பண்ணுறே? என்று கேட்டதற்கு இந்த படத்துக்கு எல்லாம் இதுவே போதும் என்கிற விமர்சனமும் கிடைத்தது. இவர்களுக்கு பல படங்களின் பெயர்கள் நியாபகத்தில் இல்லவே இல்லை. குறிப்பாய் வெளிநாட்டுப் படங்கள். கதை சொல்லிகளின் சேனல்கள் எனக்கு தெரிந்து இருபதாவது லீடிங்கில் இருக்கிறது. சரி இப்படி கதை கேட்ட படத்தை எப்போதாவது டிவியில், அல்லது ஓடிடியில் படமாய் பார்க்க விழைந்திருக்கிறீர்களா? என்று கேட்டால் வேற வேலையில்லை. ஒரே படத்தை எத்தனை வாட்டி கேக்குறதாம் என்கிறார்கள்.

டிவி சீரியல் பாக்கும் பல பெண்கள் பெரும்பாலும் வேலைகளுக்கு நடுவே கேட்டுக் கொண்டிருப்பதைதான் பார்ப்பதாய் சொல்லுவதை நாம் ஏற்கனவே பார்த்திருக்கிறோம். எனவே பெண்கள் இம்மாதிரியான சேனல்களில் கேட்பதை பார்ப்பதாய் சொல்வது ஒன்றும் புதிதில்லை. ஆனால் இந்த லிஸ்டில் ஆண்களும் சேர்வது கொஞ்சம் பயமாய்த்தான் இருக்கிறது. பலர் வழக்கமாய் கேட்கும் ஸ்பீடில் இல்லாமல் 2xல் எல்லாம் வைத்து கேட்கிறார்கள். அதை முதல் முறை ஃபாலோ செய்வது நமக்கெல்லாம் ஆகாத காரியம். என் இளைய மகன் அவனது சி.ஏ. கிளாசையே 2xல் தான் கேட்டுப் படிக்கிறான். உனக்கு புரியுதா என்று கேட்ட போது. நிறுத்தி நிதானமாய் அதை திரும்பச் சொன்னான். மகளொருத்தி ஆடியோ கதைகளை மட்டுமே கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறாள். எந்த படத்தின் கதை கேட்டாலும் இதை கேட்டுட்டேன் என்பாள்.என் நண்பர் ஒருவர் வீடியோவில் ஸ்ட்ரீமிங் ஸ்பீடை அதிகப்படுத்தி ஒன்னரை மணி நேர படத்தை ஒரு மணி நேரத்தில் பார்த்துவிடுவார்.

இப்படியான நிலையில்தான் ஆடியோவாய் பல புத்தங்களை எழுத்தாளர்கள் அனுமதியில்லாமலேயே வெளியிட்டு சம்பாரித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். கேட்டால் இதை கேட்டுவிட்டு எதிர்காலத்தில் அந்த எழுத்தாளரின் புத்தகத்தை விலை கொடுத்து வாங்கி அவரை வாழ வைப்பார்கள் என்று முட்டு வேறு கொடுப்பார்கள்.

20+ இளைஞர்கள் பெரும்பாலும் சிறு முதலீட்டு படங்களைப் பார்ப்பதேயில்லை. அதற்கான உதாரணம் என்னைச் சுற்றியுள்ள சினிமா சம்பந்தப்படாத இளைஞர்கள். இவர்கள் பெரிதாய் விளம்பரப்படுத்தப்பட்ட பெரிய பட்ஜெட் படங்கள். ஸ்டார் படங்களை மட்டுமே முதல் வாரத்தில் பார்க்கிறார்கள். இல்லையென்றால் பெரிய அளவில் விமர்சனங்கள் தேவையாய் இருக்கிறது. சமீபத்திய இந்தியன் 2 வை எனது மகன்கள் உட்பட, அவர்கள் நண்பர்கள் வட்டாரத்தில் ஒருவர்கூட பார்க்கவில்லை என்கிறார்கள். காரணம் ரிவ்யூஸ் சரியில்லை என்பதுதான். சரி டீன்ஸையாவது பார்த்தார்களா என்று கேட்டால் அதற்கும் அதே பதில் தான். சிறு முதலீட்டு படங்களின் விமர்சனங்கள் இவர்களிடம் ரீச் ஆகும் நேரத்தில் படம் இருக்க வேண்டும். அப்படி இல்லையென்றால் இப்படியான ஆடியோ சேனல்கள். அல்லது டபுள் ஸ்பீடில் படம் பார்க்கிறார்கள். இவர்கள் சமீப காலங்களில் மிகவும் அடிக்ட் ஆக இருப்பது அனிமே சேனல்களில் தான். அதனால் தான் எல்லா ஓடிடி தளங்களும் அனிமேவுக்கு மிகவும் முக்யத்துவம் கொடுக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. ஒரு சிரீஸை பார்க்க ஆரம்பித்தால் நிச்சயம் தொடர்ந்து பார்க்க ஆரம்பித்துவிடுவீர்கள். அப்படியான வேகமான, பேண்டஸியான கதை சொல்லல் அதில் இருக்கிறது.

இவ்வருட ஹிட்டான அரண்மணை 4, கருடன், மஹாராஜா ஆகிய படங்களில் அதிகமான மக்கள் திரையரங்களில் போய் பார்த்த படம் அரண்மனை 4 தான். மற்ற இரண்டு படங்களும் ஹிட் தான் என்றாலும் திரையரங்களில் பெருவாரியான மக்கள் பார்க்கவில்லை. பெரும்பாலும் அப்படங்களைப் பார்த்தவர்கள். 30+ வயதுடையவர்கள்தான். அதனால் தான் இவ்வளவு பெரிய விமர்சனங்களைப் பெற்ற படங்களுக்கு வசூல் 30-40 கோடிக்குள். ஆனால் அதே அரண்மனை4 பற்றிய விமர்சனங்கள் பெரிதாய் இல்லாவிட்டாலும் குடும்பம் குட்டிகளுடன் இளைஞர்களும் போய் பார்த்ததினால் தான் 60-70 கிராஸ். திரையரங்கில் போய் பார்க்கும் படங்களில் ஒரு கொண்டாட்ட மனநிலை உள்ள படங்கள் தான் கூட்டம் வருகிறது. அப்படி இல்லாத படங்கள் ஓ.டி.டிதான். சரி ஓடி.டியில் வந்தவுடன் என்ன ரிசல்ட் என்று யோசிக்கும் போது அதற்கு ஆப்பு வைக்கும் இடத்தில் தான் இந்த ஆடியோ கதை சொல்லிகள். ஓடிடியில் வந்ததும் படத்தின் புட்டேஜை சின்னச் சின்னதாய் எடுத்து கதை சொல்லும் இடங்களுக்கு பின்னணியில் அதை வீடியோவாக ப்ளே செய்து, படம் பார்க்கும் இந்த கூட்டத்திற்கு ஆப்பு வைக்கிறார்கள். ரெண்டு நாள் முன் தான் Omli Music Sathya Moorthy உடன் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது இன்னும் சில வருடங்களில் ஆடியோ தான் உலகை ஆளப் போகிறது என்று விசில் லாஞ்ச் சமயத்தில் அட்டெண்ட் செய்த செமினாரில் பேசியதைப் பற்றி பேசிக் கொண்டிருதோம். இதையும் யாராவது படித்து ஆடியோவாக விட்டால் 2எக்ஸில் கேட்டாவது ரீச்சாகுமா? என்று பார்க்க வேண்டும்.

கேபிள் சங்கர்

கறி தோசையும் நானும்

 கறி தோசையும் நானும்

எனக்கு கறி தோசை என்றால் மிகவும் பிடிக்கும். முதன் முதலில் நான் கறி தோசை சாப்பிட்டது மதுரை கோனார் மெஸ்ஸில். அதுவும் பழைய கடையில். ஒரு பள்ளமான இடத்தில் நின்றபடி மாஸ்டர் தன் இடுப்பளவுக்கு மேலான தோசைக்கல்லில் தோசை மாவை தூக்கி வீசிய லாவகத்தில் வட்டவட்டமாய் ஊற்றும் ஸ்டைலாகட்டும், முட்டையை உடைத்து அப்படியே ஒவ்வொரு தோசையின் மேல் கரெக்டாய் விழுந்த லாவகத்தை வாய்பிளந்து பார்த்தபடி ரெண்டு கறி தோசை ஆர்டர் செய்தோம்.

என்னைப் பொறுத்தவரை கறி தோசை என்பது அவ்வளவாய் புளிக்காத தோசை மாவில் கெட்டியாகவும் இல்லாமல், தளதளவெனவும் இல்லாமல் ஒரு மாதிரி தளுக்கான பதத்தோடு, முட்டையை எடுத்து ஊற்றி, அதில் நன்கு வெந்த கறித்துண்டுகளை மாவு கீழ் பக்கம் வெந்து கொண்டிருக்கும் போதே மேலே மாசாலாவோடு வைத்து அழுத்தி, நன்றாக எண்ணெய் விட்டு, கீழ் பக்கம் கருகாத பதத்தில் எடுத்தி அப்படியே ஒரு திருப்பு திருப்பி, இன்னும் நன்றாக எண்ணெய் விட்டு, கறி, விறகு அடுப்பு என்றால் சிறப்பு. அன் ஈவனான வெப்பத்தில் திருப்பிப் போட்ட தோசையில் உள்ள கறி மெல்ல வேக ஆரம்பித்து கிரிஸ்பியாய் மாறும் போது எடுத்து ஒரு திருப்பி திருப்பி, சுடச்சுட சால்னாவோடு சர்வ் செய்தால் அன்றைய நாள் இனிய நாளே.

அந்த தோசையை சாப்பிடுவது என்பது அதை விட சிறப்பானது. தோசை சூட்டோடு இருக்க, மேலே ஊற்றப்பட்ட சால்னாவோடு ஒரு சின்ன விள்ளல் எடுத்து அந்தப்பக்கமும் இந்தப்பக்கமும் ஒரு புரட்டு புரட்டி, சின்ன பீஸ் மட்டன் துண்டு ஒன்றோடு வாயில் வைத்தால் கிரிஸ்பியான காரம் சேர்ந்த மட்டன் வாயில் கரைய வேண்டும். அன்றைக்கு கோனார் கடையில் சாப்பிட்ட அந்த தோசையின் மட்டன் அப்படி கரைந்தது. அன்றிலிருந்து கறி தோசைக்காக பெரும் தேடல் என்னுள் எழ ஆரம்பித்தது.  எப்போது மதுரை போனாலும் அங்கே கறிதோசை சாப்பிட்டு விட்டுத்தான் வருவேன்.

அதே போன்ற கறி தோசையை நானும் எங்கு போனாலும் தேடுவேன். கறி தோசை என்று ஒரு முறை ஆர்டர் செய்த போது பெரிய சாதா தோசைக்கு நடுவில் மட்டன் மசாலாவை வைத்து மாசாலா தோசை போல தந்தார்கள். இது கறி தோசைக்கு செய்யும் துரோகம். இது தெரியாமல் அதை ஆர்டர் செய்து சாப்பிடும் ஆட்களைப் பார்த்தால் பாவமாய் இருக்கும். இன்னும் சில இடங்களில் புளிக்காத தோசை மாவில் கெட்டியாகவும் இல்லாமல் தண்ணீராகவும் இல்லாத ஒரு தோசை மாவில் கடமைக்கு என்று ஒரு முட்டையை ஊற்றி அதில் ஸ்பெர்ட் செய்து தடவி, அதன் மேல் மசாலா மட்டுமே அதிகமாய் இருக்கும் மட்டன் மசாலாவை தடவி ரெண்டு தடவை திருப்பிப் போட்டு இந்தாடா என்று தருவார்கள். அந்த தோசையை பிய்த்து பார்க்கும் போதே தெரிந்து விடும் அது வேலைக்காகாத தோசை என்று. இன்னும் சில இடங்களில் மாவெல்லாம் சரியாகத்தான் இருக்கும். கிரிஸ்பினான மட்டன் கறி தோசை என்று காட்டுவதற்காக வெங்காயத்தை அதிகம் போட்டு மட்டனே நாவில் இடறாத வண்ணம் கிரிஸ்பியான வெங்காயம் அதிகமாய் இடற, ஆனியம் ஊத்தப்பம் சாப்பிட்ட மனநிலைக்கு கொண்டு வந்துவிடுவார்கள்.

சில வருடங்களுக்கு முன் மதுரைக்கு போன போது அதே கோனார் கடையில் தோசை சாப்பிட்ட ஆர்வமாய் உட்கார்ந்தேன். பெரும் ஏமாற்றம் தான் மிஞ்சியது. எங்கிருந்து கறி தோசையை விரும்ப ஆரம்பித்தேனோ அந்தக்கடையிலேயே கறி தோசை மகா கேவலமாய் இருந்ததை என்னால் தாங்கிக் கொள்ள முடியவில்லை. அவர்கள் சென்னையில் ஒரு ப்ராஞ்ச் ஆரம்பித்திருந்தார்கள். ஆல்பர்ட் தியேட்டர் எதிரில் அங்கே கருகிப் போன பிட்சா ரேஞ்சுக்கு ஒன்றை தந்தார்கள்.

பின்பு ஒரு முறை கறி தோசையும் கல் தோசையும் என்றொரு கடை கோடம்பாக்கம் ரஜினி கல்யாண மண்டபத்திற்கு எதிரே ஆரம்பித்தார்கள். கடையின் செஃப் எனக்கு முன்னமே தெரிந்தவர். என் ரசனையும் தெரிந்தவர். போன் செய்து “சார் உங்களுக்கு பிடிச்சா மாதிரி ஒரு க்றி தோசைக் கட” என்று வரச் சொன்னார். அட்டகாசமாய் இருக்கு என்று சொல்ல முடியாவிட்டாலும், கிட்டத்தட்ட எல்லா குணங்களையும் கொண்ட ஒரு தோசையை நான் சென்னையில் கண்டெடுத்துவிட்டேன் என்று சந்தோஷப்பட்டேன். அந்த சந்தோஷத்தில் மண் விழுந்தது. கடை ஆரம்பித்து ரெண்டு மூன்று மாதங்களில் ஏதோ பிரச்சனையில் கடையை முடிவிட்டார்கள்.  எப்போதெல்லாம் எனக்கு கறி தோசை சாப்பிட வேண்டுமோ அப்போதெல்லாம் சென்னையில் என்னை எல்லா விதத்திலும் திருப்தி படுத்தும் ஒரு கடை இருக்கிறது. அது தான் தஞ்சாவூர் கட்டையன் மெஸ்.

கட்டையன் மெஸ்ஸின் கறி தோசைக்கு அவர்கள் கொடுக்கும் ரெண்டு கிரேவிக்கள். ஒன்றில் காரம் நன்கு தூக்கலாய் இருக்கும். இன்னொன்று முந்திரி அரைத்துவிட்ட கிரேவி. அதுவும் அட்டகாசமாய் இருக்கும். விறகடுப்பு. அதில் ஊற்றும் போதே கல்லில் பச்சக் என்று ஒட்டிக் கொள்ளும் பதத்தில் இருக்கும் மாவில் சின்னதாய் ஸ்பெர்ட் செய்து அதில் முட்டை மசாலாவை எல்லாம் ஊற்றி நன்கு எண்ணெய் விட்டு, இரண்டு பக்கமும் நன்கு வேக வைத்து தையல் இலையில் வைத்து கொடுப்பார்கள். மட்டன் நன்கு தென்படும் தோசை. நல்ல மசாலாவோடு பதமாய் வெந்த கறி தோசை. வாயில் போட்டால் கிட்டத்தட்ட மெல்ட் ஆகிவிடும் டிவைன் தோசை அது கட்டையன் மெஸ் கறி தோசைதான்.

சென்னையின் சிறப்பான கறி தோசைக் கடையை கண்டெடுத்தும் என் கறி தோசை தேடல் நிற்கவில்லை. ஏனென்றால் கட்டயன் மெஸ்ஸுக்கு போக வேண்டும் என்றால் இரவில் தான் வசதி. தங்கசாலையில் இருக்கும் ஸ்டீல் கம்பெனிகளின் டிராபிக்கு மீறி அங்கே கார் எடுத்துக் கொண்டு போவது சாத்தியமில்லாத ஒன்று. புட் ஆஃபில் வாங்கலாம் ஆனால் ஆறிப் போன கறி தோசையை சாப்பிடுவது என்பது கறி தோசைக்கு செய்யும் துரோகம் எனவே அதை நான் விரும்ப மாட்டேன்.  அதனால் நான் கறி தோசையை தேடிக் கொண்டேயிருந்தேன். சிக்கன் கறி தோசையைப் பற்றி ஏதும் சொல்லவில்லையே என்று கேட்பவர்களுக்கு ஒன்று சொல்லிக் கொள்கிறேன். கறி என்றால் அது மட்டன் தான் மீதி எல்லாம் அதன் பக்கத்தில் சேர்த்துக் கொள்வதேயில்லை.

தாம்பரம் தாண்டி ஒரு இடத்தில் நல்ல கறி தோசை கிடைக்கிறது என்றார்கள் என் ஏரியாவிலிருந்து கிட்டத்தட்ட 26 கி.மீட்டர்கள். பரவாயில்லை என்று டிராவல் செய்து போனேன். ஒரு சின்னக்கடை. அதில் கறி தோசையோடு கறி சோறும் போட்டிருந்தார்கள். கறி தோசை நான் விரும்பிய எல்லா மனம் குணங்களோடு அட்டகாசமாய் இருந்தது. அப்பாடா ஒரு வழியாய் சென்னையில் ஒரு கடையை கண்டுபிடித்துவிட்டேன் என்று சந்தோஷப்பட்டேன். கூடவே அவர்களது வடை சட்டி கறி சோறு வேற லெவலில் இருந்தது. அந்த சந்தோஷம் கொஞ்சம் நாள் கூட இல்லை. சிறிது காலத்திலேயே கடையை மூடிவிட்டார்கள். நல்ல உணவு கொடுப்பது ஒரு கலை என்றால் அதை அதை சரியாய மார்கெட் செய்து சஸ்டெயின் செய்து இன்னொரு கலை.

இப்படியான என் கறி தோசை தேடல் இன்றைக்கும் இருக்கத்தான் செய்கிறது. எங்கே சாப்பிட்டாலும் உடனடியாய் அடுத்தொரு நாட்களில் கட்டையன்மெஸ்ஸில் போய் ஒரு தோசை சாப்பிடும்படியான கட்டாயத்தோடு என்னை துறத்துகிறது கறி தோசை. கடை மூடும் முன்பு போன் செய்து வர்றேன் என்று நமக்காக ஊற்றப்பட்ட கறி தோசையை ஒரு விள்ளல் எடுத்து வாயில் போட்ட மாத்திரத்தில் உணரும் டிவைன் அனுபவத்திற்கு ஈடு இணை ஏதுவுமே இல்லை.

கேபிள் சங்கர்

Life Goes On

 இரண்டு நாள் முன்பு மாலை வேலை செம்ம டிராபிக். என் காரை நான் கிட்டத்தட்ட உருட்டிக் கொண்டு வந்தேன். பின்னால் இருந்து ஒரு பைக்காரன் ஹாரன் அடித்துக் கொண்டே வந்தான். ரியர் வியூ மிரரில் பார்த்தால் என்னை ஓவர் டேக் செய்யும் எண்ணத்துடன் ஒரு சைக்கிள் மட்டுமே போகக்கூடிய கேப்பில் பைக்கை வைத்து முன்னேற முயன்று கொண்டிருந்தான். நான் சைட் மிரர் வழியாய் பார்ப்பதை அவன் பார்த்துவிட்டு, ஏதோ கத்தினான். காரின் கண்ணாடி ஏற்றியிருந்த படியால் அவன் பேசியது கேட்கவில்லை. ஒரு கட்டத்தில் அவன் கத்திக் கொண்டே என் வண்டியை அத்தனை கிடிக்கிப்பிடி டிராப்பிக்கில் இடது புறம் ஓவர் டேக் செய்து, ஜன்னல் பக்கம் நின்று “ஒத்தா.. வழிவிட மாட்டியா? கொன்றுவேன்” என்றான். முகம் முழுவதும் வியர்வை வழிந்து கொண்டிருந்தது. வெய்யில் வேறு மனிதன் கோபமாய் ஆவதற்கு ஏற்றார்ப் போல இருக்க, பதில் சொல்லாமல் அவனைப் பார்த்தேன். “ஒத்தா நிறுத்துடா.. வண்டிய.. நிறுத்துடான்னா” என்று கத்தினான். நான் பொறுமையாய் இரு வர்றேன் என்பத் போல வலது புறம் இருந்த பெட்ரோல் பங்கின் வாசலில் வண்டியை நிறுத்திவிட்டு, காரை விட்டு இறங்கினேன். எங்கே அவன் என்று அவனைப் பார்த்தால் பக்கத்து லேனிலிருந்து நான் இறங்குவேன் என்று எதிர்பார்க்காமல் இருந்தவன் இறங்கி பொறுமையாய் அவனைப் பார்த்து வா என்று கையசைத்ததைப் பார்த்து வண்டியை ராங் ரூட்டில் விட்டு திரும்பிப் பார்த்தபடி “ஒத்தா காலிபண்ணிருவேன்’ என்று இன்னும் ரெண்டு வண்டியை இடித்துவிட்டு ஓடினான். சில மனிதர்கள் இருக்கிறார்கள். நடந்து போகிறவன் எப்படி சைக்கிள் வைத்திருப்பவனைப் பார்த்து திட்டுவானோ அப்படி. உளவியல் பிரச்சனைதான். ஆனால் இப்படி திட்டுகிறவர்களை பெரும்பாலானோர் இறங்கி என்ன பாவம் என்று எதிர் கொள்வதில் பலபிரச்சனைகள் இருக்கிறது. அதற்கு பயத்து அவன் திட்டினாலும் கண்டு கொள்ளாமல் போய்விடுவார்கள். எனக்கு இவர்களை மிகவும் பிடிக்கும். அதனால் பெரும்பாலும் அவர்களை எதிர் கொள்ள எப்போதும் தயாராய் இருப்பேன். இதை இவர்கள் எதிர்பார்ப்பதில்லை. என்னை அவாய்ட் செய்து வண்டியிலேயே ராங் ரூட்டில் ஓடியவனைப் பார்த்து ஒரு டிவிஎஸ் ஃபிப்டி காரன் “த்த.. சாவுகிராக்கி “ என்று திட்டினான். #lifegoeson

All 

Feminist -Review

 பெமினிஸ்ட் வெப் சீரியஸின் ஒரு எபிசோட் திரையிடப்பட்டது.. மிக சிறப்பாக இருந்தது.. இயக்குனராகவும் கேபிள் சங்கர் சார் மிகப்பெரிய உயரம் தொடுவார்.. Ra Venkat

சாப்பாட்டுக்கடை - டி.கே. மாப்பிள்ளை மெஸ். -77km

ஒரு காலத்தில் ட்ராவல் செய்யப் போகிறோம் என்றாலே வீட்டிலிருந்து தூக்குசட்டியில் உணவு எடுத்துப் போன காலம் உண்டு. கடந்த இருபது வருடங்களில் ஹைவே உணவங்கள் மிக பிரபலமாக, பல உணவகங்கல் நல்ல தரத்துடன் இருக்க, பயணங்களில் உணவு ஒரு பெரிய பிரச்சனையாகவே இல்லாமல் போனது. பயணங்களில் வெஜ் உணவுதான் சேஃப் என்ற ஒரு எண்ணத்தை ஒரு சில உணவங்கள் மாற்ற ஆரம்பித்தது. அப்படியான ஒரு உணவகம் தான் இந்த டி.கே மாப்பிள்ளை மெஸ். இனி நாம் நல்ல நல்ல நான் -வெஜ் உணவுக்காக 99-100 கி.மிட்டர் எல்லாம் பயணப்பட தேவையில்லை. சென்னையிலிருந்து திருச்சி ரோட்டில் சரியாய் 77வது கி.மீட்டரில் இந்த உணவகம் அமைந்திருக்கிறது. 

நல்ல இண்டீரியருடன் ஏசி உணவகம். உள்ளே நுழைந்ததும் அவர்கள் போட்டிருந்த அறிவுப்பு போர்ட்டே ஆர்வத்தை ஏற்படுத்தியது.அஜினோமோட்டோ என்கிற சேர்க்கையே அவர்களின் உணவுகளில் கிடையாது என்றிருந்தார்கள். அதே போல பார்ப்பிக்யூ உணவுகளை சமைப்பதற்கு சல்பர் சார்க்கோல் உபயோகிக்காமல் சமைக்கிறோம். எல்லா உணவுகளை அவர்கள் செக்கில் ஆட்டிய எண்ணையில் தான் சமைக்கிறார்கள் என்று அறிவித்திருந்தார்கள். சாப்பிட வருகிறவர்களின் ஆரோக்கியத்துக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்திருப்பதைப் பார்த்ததும் யாராச்சும் டாக்டர் இந்த ஹோட்டல் ஓனரா என்று கேட்ட போது ஆமாம் என்றார்கள். 

நண்பர்களுடன் சென்றிருந்தால் அவர்களின் மெனு கார்டை பார்த்து ஆளூக்கொரு அயிட்டம் ஆர்டர் செய்து ருசி பார்ப்போம் என்று ஆர்டர் செய்ய ஆரம்பித்தோம். மட்டன் சாப்ஸ் ஒரு நல்ல பெரிய பீஸோடு க்ரேவியால் மினுமினுத்தது. நல்ல சதைப்பிடிப்போடு அதிக காரம் இல்லாமல் அட்டகாசமாக இருந்தது. அடுத்ததாய் நாங்கள் சாப்பிட்டது நாட்டுக்கோழி சாப்ஸ் அதிக மசாலா இல்லாமல் நாட்டுக்கோழியின் டிபிக்கல் சுவையோடு, ஜூஸியாய் இருந்தது. மட்டன் சுக்கா நல்ல சின்னத் சின்ன துண்டுகளோடு நல்ல காரப் பிரட்டலோடு நன்கு வெந்த ஃபீஸ்களோடு அதன் கிரேவியை சாதத்தோடு சாப்பிட செம்ம டேஸ்டாய் இருந்தது. பள்ளிப்பாளையம் சிக்கன் டேஸ்ட்டும் அப்படியே தான். டிபிக்கலாய் கோவை ஸ்டைல் பள்ளிப்பாளையமாய் இல்லை. தேங்காய் இல்லாத பள்ளிப்பாளையம் போல இருந்தது. சிக்கன் 65 நல்ல க்ரிஸ்பியாய் இருந்தது.  

ஒரு சிக்கன், மட்டன் பிரியாணி, மற்றும் ஒரு சாப்பாடு ஆர்டர் செய்திருந்தோம். பிரியாணி பாஸ்மதிதான். எனக்கு எப்போதும் பிரியாணி என்றால் மட்டன் தான் என்பதால் மட்டன் பிரியாணி தான் எடுத்துக் கொண்டேன். ஓவர் மசாலா இல்லாத ப்ளெண்ட் பிரியாணி. நன்கு வெந்த ப்ஸுகளுடன். அடுத்த சாப்பாட்டுடன் சாப்பிட கொடுத்திருந்த மட்டன் கிரேவி, சிக்கன் கிரேவி மற்றும் மீன் குழம்பு வரிசை கட்டி இருக்க, முதலில் மட்டன் கிரேவியை ஊற்றிக் கொண்டேன். நல்ல கெட்டியான குழம்பு. வழக்கமாக மட்டன் குழம்பு பெரும்பாலும் மட்டன் வாசனையே இல்லாமல் இருக்கும் இவர்களின் குழம்பில் நல்ல மட்டன் வாசம். பெப்பரும் காரமும் நன்றாக இருந்தது. அடுத்ததாய் சாப்பிட்ட சிக்கன் குழம்பு குட். எல்லாவற்றுக்கும் மேலாய் சாப்பிட்ட மீன் குழம்பு. அட அட அட செம்ம.. செம்ம மட்டுமல்ல டிவைன் லிஸ்டில் சேர்த்துவிடலாம். அளவான காரம். அளவான புளீப்பு. நல்ல மீன் துண்டோடு கொடுத்திருந்தார்கள். எல்லா அயிட்டங்களை எடுத்து வைத்துவிட்டு வெறும் மீன் குழம்பை மட்டுமே மூன்று ரவுண்ட் அடித்தேன் என்றால் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள். 

கிரில் சிக்கன், தந்தூரி, போன்றவகைகளும் இருக்கிறது. அதில் எனக்கு மிகவும் பிடித்தது கிரில் சிக்கன். நல்ல ஜூஸியாய் திகட்டாத மசாலாவில்  இருந்தது. முக்கியமாய் இவர்களின் பிரியாணியோடு கொடுக்கும் ப்ரெட் அல்வாவின் டேஸ்ட் செம்ம

அஜினோமோட்டோ போன்ற வஸ்துக்கள் இல்லாத நல்ல தரமான செக்கு எண்ணெய்யில் சமைத்த இந்த உணவுகள் வயிற்றுக்கோ செரிமானத்துக்கோ எந்தவிதமான தொந்திரவும் செய்யவில்லை என்பதை சொல்லவும் வேண்டுமா?. இவர்கள் காலை உணவை மிகவும் சிலாகித்து சொல்கிறார்கள். நிச்சயம் ஒரு முறை ட்ரை செய்ய வேண்டும். அதே போல இரவு உணவு. இனி நம் பசிக்கும் ருசிக்கும் 77 ஆவது கிலோமீட்டரிலேயே விருந்து தயாராக இருக்கிறது. டிவைன் மீன் குழம்பை மதிய சாப்பாட்டில் மிஸ் செய்யாதீர்கள். 

D.K. Mappillai Mess
460/1b1, Grand Southern Trunk Rd, 

next to Indian oil bunk, 

maduranthagam, 

Karunguzhi, 

Tamil Nadu 603303

9003111302

9444373193

டெலிவரி ஆஃபுகள் வரமா? சாபமா?

 டெலிவரி ஆஃபுகள் வரமா? சாபமா?

சமீபத்தில் கும்பகோணத்திற்கு போயிருந்த போது சுவிக்கி டி சர்ட் போட்ட இளைஞர்களை ஆங்காங்கே பார்க்க முடிந்தது. அட இங்கேயும் வந்துட்டிங்களா மஹாப்பிரபு?  என்று ஆச்சர்யப்பட ஏதுமில்லை. காரணம் லாஜிஸ்டிக் பிஸினெஸ் போல லாபம் வரும் தொழில் இல்லையென்றே சொல்ல வேண்டும். ஆனால் அதற்கு சரியான எக்ஸிக்யூஷனும், செயல் திறன் கொண்ட பின்னணியும் அமைய பெற்றிருக்க வேண்டும்.

ஆன்லைன் உணவு டெலிவரி வியாபாரம் 2022 ஆம் ஆண்டின் கணக்குபடி 581.86 பில்லியன் ரூபாய்கள் என்றும் வருகிற 2028க்குள் 3059.25 பில்லியன் வரை போகும் என்கிறார்கள். இதில் உணவு டெலிவரி ஆப்களின் தொழில் வகைகளில் இரண்டு வகை உண்டு. ஒன்று எல்லா உணவகங்களையும் ஒன்றினைத்து அதன் மூலம் ஆர்டர்களை அந்தந்த நிறுவனங்களுக்கு அனுப்பி அவர்களைக் கொண்டே டெலிவரி செய்வது. இன்னொன்று ஆர்டர்களை தங்களது நிறுவன ஆட்கள் மூலம் பெற்று டெலிவரி செய்வது. இதில் இரண்டாவது வகைத்தான் இன்றைய பெரும் பிஸினெஸ்.

உணவு டெலிவரி ஒரு காலத்தில் பிட்சா கடைக்காரர்கள் தான் செய்து கொண்டிருந்தார்கள். பேப்பர்களில் விளம்பரம் போட்டு, ஆஃபர்களை அள்ளிவிட்டு, மெக்ஸிக்கன் ரொட்டியை அட்டகாசமான வீடியோ விளம்பரங்கள் மூலம் மக்களிடையே டிவிக்கள் மூலம் ரீச்சாகி, அது ரிச்சான, பணக்காரத்தனமான உணவு என்பதை தாண்டி அதை உண்ணுவதை கலாச்சாரமாய் மாற்றினார்கள். குடும்பமாய் சாப்பிட டைனிங் வராதவர்கள் தான் இவர்கள் டார்கெட். பணமிருக்கும் இளைஞர்களுக்கு ஈஸியாய் சென்று சேர்க்க வேண்டும் என முடிவெடுத்து உலகம் முழுவதுமே நேரிடையாய் சூடா டெலிவரி செய்யும் விதத்திலேயே இங்கேயும் டெலிவரி செய்தும், 40 நிமிடத்திற்குள் டெலிவரி ஆகவில்லையென்றால் மொத்த பிட்சாவும் இலவசம் என்று எல்லாம் அறிவித்த பழக்கிவிட, மெல்ல இன்று பிட்சா சாப்பிடாத கூட்டம் இல்லையென்றே சொல்லலாம்.

டெலிவரி பிஸினெஸ் மெல்ல டிபார்ட்மெண்ட் ஸ்டோர்களின வர ஆரம்பிக்க, அவர்கள் பொருட்களை ஆர்டர் கொடுத்துவிட்டால் போதும் வீடு தேடி வரும் என்று ஆரம்பிக்க, மெல்ல அண்ணாச்சிகளும் அதை பின்பற்ற ஆரம்பித்தார்கள். கிட்டத்தட்ட பதினைந்து வருடங்களுக்கு முன்னால் என்னுடய கேபிள் டிவி கஸ்டமர்களிடம் அம்மாத மளிகை பொருட்களின் லிஸ்டை பெற்று அதை ஒரிரு நாளுக்குள் அவர்கள் வீடு தேடி தரும் வியாபாரத்தை ஆரம்பித்து கிட்டத்தட்ட ஒரு வருடத்திற்கு மேல் நடத்தினோம். மளிகை வியாபாரத்தின் நுணுக்கங்களையும், லாப நஷ்டங்களையும் முக்கியமாய் நேரத்திற்கு கொடுக்கும் லாஜிஸ்டிக் பிரச்சனைகளால் லாபம் இருக்கும் தொழில் என்று தெரிந்தும் நடத்த முடியாமல் போனது. எங்களது திறமையின்மை என்றே சொல்ல வேண்டும்.

சரவணபவன் போன்ற பெரிய ஓட்டல்கள் உணவுப் பொருட்களை டெலிவரி செய்யும் ஆப்கள் வரும் வரை அவர்களே ஆட்களை வைத்து டெலிவரி செய்து கொண்டிருந்தார்கள். என் நினைவுக்கு தெரிந்து ஃபுட் பாண்டா எனும் நிறுவனம் தான் 2012 ஆம் ஆண்டில் கொஞ்சம் கமர்ஷியலாய் புட் டெலிவரி பிஸினெஸுக்குள் இந்தியாவில் பெரிய அளவில் காலூன்றிய நிறுவனம் என்று நினைக்கிறேன்.  அதை பின்னாளில் ஓலா 2017 ஆம் ஆண்டு வாக்கில் வாங்கியது. அப்படியானாலும் சுவிக்கி, ஜோமேட்டோ தான் இன்றைய உணவு டெலிவரி உலகின் ராஜா என்றே சொல்லலாம்.

ஆரம்ப நாட்களில் அவர்கள் வியாபாரத்தைப் பிடிக்க, வெறும் ரெண்டு சதவிகிதம் கொடுத்தால் போதும் என்றுதான் ஆரம்பித்தார்கள். இன்னும் சில பெரிய நிறுவன உணவகங்களை எந்தவிதமான டிரான்ஸாக்‌ஷன் ஃபீஸுமில்லாமல் தான் ஆரம்பித்தார்கள். ஆனால் இன்றைய நிலை அப்படியல்ல. சென்னை போன்ற நகரங்களில் இவர்களை நம்பியிராத உணவகங்களே கிடையாது என்று ஆகிவிட்டது. ஏன் பல பிரபல  உணவகங்களில் இவர்களின் டெலிவரிக்காகவே தனிக் கவுண்டர்களே வைத்துவிட்டார்கள் என்றால் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள். இந்த உணவு டெலிவரி எத்தகைய வளர்ச்சியடைந்திருக்கிறது என்று.

அவர்களின் வளர்ச்சியை விடுங்கள் இதனால் கடைக்காரர்களுக்கு என்ன லாபம்? உணவகங்கள் இல்லாமல் வெறும் க்ளவுட் கிச்சன் எனும் முறையில் பல புதிய உணவகங்கள் கொரானா காலத்தில் தமிழ்நாட்டில் முக்கிய நகரங்களை ஆக்கிரமிக்க தொடங்கியது. உணவு டெலிவரியின் மூலமாக மட்டுமே பெற, கொடுக்க முடியும் என்ற சூழலில் வீட்டிலிருந்தே வேலை செய்ய ஆரம்பித்த மக்களின் உணவு தேவைகளுக்கு இவை பெரிதும் உதவியது என்றாலும் மெல்ல தொழில் இவர்களை நம்பி நடத்த வேண்டியாகிவிட்டது என்கிறார்கள் நிறைய உணவகங்கள்.

கொரோனா காலத்தில் உணவகத்தில் சர்வ் செய்ய முடியாததை இம்மாதிரியான டெலிவரி ஆப்புகள் மூலம்  உணவை விற்பனை செய்தது பலரை கொரானாவுக்கு பிறகு தாக்கு பிடிக்க வைத்தது. அதே நேரத்தில் பல பிரபல உணவகங்களின் ப்ராஞ்சுகள் இன்றைக்கு மூடப்பட்டதற்கும் அதுதான் காரணம். க்ளவுட் கிச்சன்களின் வளர்ச்சியும் வழக்கமான உணவகங்களீன் வீழ்ச்சிக்கு இன்னொரு காரணம். இருநூறு ரூபாய் கொடுத்து பிரியாணி சாப்பிட்டவர்கள் எல்லாம் நல்ல ஹோம் மேட் புட் என்று க்ளவுட் கிச்சனில் தயாரிக்கப்படும்  பிரியாணிக்கு 150 ரூபாய் கொடுத்தால் போதும் எனும் போது வியாபாரம் நன்றாகவே நடக்கும்.  ஆனால் மெல்ல இந்த உணவக நிறுவனங்களின் இணைப்பு முன்பு போல சாதாரணமாய் இல்லை. ஆஃப் நிறுவனங்கள் இந்த உணவகங்களை இணைக்க நேரம் எடுத்துக் கொள்ள ஆரம்பித்தது.  

அவர்களுக்கான டிமாண்ட் அதிகமாக, அதிகமாக இணைப்புக்கு ஆகும் நேரமும், அவர்களுடய கமிஷன் சதவிகிதமும் அதிகமாகிக் கொண்டே இருந்தது. ஆரம்பித்த போது வெறும் 2 சதவிகிதத்தில் ஆரம்பித்தவர்கள் மெல்ல 6%, 8% என்று போய் இன்று 27% வாங்குகிறார்கள். ஆரம்பத்தில் அவர்களுடய கடை விலைக்கே கொடுத்துக் கொண்டிருந்த கடைக்காரர்கள் எல்லோரும் கமிஷன் அதிகமாக, அதிகமாக மெல்ல தங்களது விலையை அவர்கள் கொடுக்கும் கமிஷன் தொகையையும் சேர்த்து விற்க ஆரம்பித்தார்கள்.  அதாவது ஒரு பிரியாணி 100 ரூபாய் என்று வைத்துக் கொண்டால் 130 ரூபாய் என்று வைத்து விற்க வைத்தார்கள். அவர்களைப் பொறுத்தவரை நாம் கொடுக்கும் கமிஷன் காசை ஏற்றி வைத்துத்தான் விற்கிறோம் என்று நினைத்து விற்பனை செய்தவர்கள் கட்டங்கடைசியாய் கணக்கு பார்க்கும் போது நஷ்டக்கணக்கு வந்ததுதான் மிச்சம் என்கிறார்கள் ஏற்கனவே க்ளவுட் கிச்சன் நடத்தி மூடியவர்கள். அதெப்படி நஷ்டம் வரும் என்று கேட்டதற்கு கிடைத்த கணக்கு மலைப்பாகவே இருந்தது.

உதாரணமாய் கடலூரில் மல்ட்டி க்யூசைன் உணவகம் நடத்து நண்பர் ஒருவர் டீடெயிலாக கொடுத்த கணக்கு இதான்.  ஒரு சிக்கன் பிரியாணியின் கடை விலை ரூ.150. அதை ஒரு டெலிவரி ஆஃப் கஸ்டமருக்கு விற்கும் பட்சத்தில் அவர்களுக்கு ஆஃப் நிறுவனங்கள் கேட்கும் கமிஷன் 23%. இது கடலூரரூக்கான கமிஷன். சென்னைக்கு 27% வரை போகும். எனவே அதையும் சேர்த்து வாடிக்கையாளருக்கு அவர் உணவக லிஸ்டில் ஒரு சிக்கன் பிரியாணிக்கு காட்டும் தொகை 185 ரூ. இந்த 185 ரூபாயில் 5% ஜி.எஸ்.டியாய் 9.25 பைசா கழித்தால் கிடைக்கும் தொகை 175.75பைசா. இதில் உணவு டெலிவரி நிறுவனங்கள் கமிஷன் தொகை 23% ஆன ரூ.42.55 பைசா, இந்த கமிஷன் தொகைக்கு 18% ஜி.எஸ்,டி தொகையாய் 7ரூபாய் 65 பைசாவைவும், டி.சி.எஸ் மற்றும் டி.டி.எஸ் வகையில் ரூ. 3.70 பைசாவையும் கிடைக்கும் 175.75 பைசாவில் கழித்துக் கொண்டால் கடைக்காரருக்கு 150 ரூபாய் பிரியாணியை உணவு விற்பனை ஆப்பின் கமிஷன் சேர்த்தும் வைத்தும் வருவது. 121.85 பைசா மட்டுமே கிட்டத்தட்ட 35% விற்பனையிலிருந்து குறைகிறது.

சரி ஏன் ஒத்தை ஒத்தையாய் கணக்கு செய்கிறீர்கள். உணவு வியாபாரமே வால்யூம் தானே? அதிகமாய் உணவுப் பொருட்கள் விற்பனை ஆனால் லாபம் வந்திடும் என்று வாய்க்கணக்கு சொல்வார்கள். இவர்கள் பெரும்பாலும் உணவகம் நடத்தாதவர்கள். அப்படி ஒரு நாளைக்கு மொத்த வியாபாரமாய் 30 ஆயிரம் ரூபாய்க்கு உணவு ஆஃப்புகள் மூலம் விற்பனையாகிறது என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள். 5% ஜி.எஸ்.டி ரூ.1500 போக 28500 ரூபாய்தான் கடைக்காரின் வரவு.  உணவு ஆஃப்புகளிலன் 23% கமிஷன் தொகை 30 ஆயிரத்துக்கே கணக்கு. எனவே 6900 ரூபாயும் அந்த கமிஷனுக்கு ஜி.எஸ்.டி தொகைக்கு 18% வீதம் 1242 ரூபாயும், ஏற்கனவே டி.டி.எஸ். டி.சி.எஸ் வகையில் ஒரு 600 ரூபா எல்லாம் கழித்து அவர்களுக்கு வரும் தொகை வெறு 19 ஆயிரத்து 758 ரூபாய் மட்டுமே. கிட்டத்தட்ட அதே 36%. பின்பு எப்படி ஒரு க்ளவுட் கிச்சன் லாபகரமாய் நடக்கும்.  ஆரம்பக்காலங்களில் வால்யூமும், ஸ்டார் ரேட்டிங்கும், ரெவ்யூஸும், வர வர உற்சாகமாய் இருக்கும். போகப் போக தொகை வர ஆரம்பிக்கும் போதுதான் தெரியும் நாம் நஷ்டத்தில் வியாபாரம் செய்து கொண்டிருக்கிறோம் என்று.

சரி இது மட்டுமா பிரச்சனை என்றால் ஆஃபர்கள் எனும் ஒரு பூதம்  இந்த கடைக்காரர்களை எப்படி? எப்போது? தாக்கும் என்று அவர்களுக்கே தெரியாதாம். இவர்களுக்கே தெரியாமல் 20 முதல் 50 சதவிகிதம் வரை ஆஃபர் போட்டு விடுவார்களாம். அதை நீங்கள் உங்கள் டேஷ்போர்ட்டை பார்த்துக் கொண்டேயிருந்தால் மட்டுமே அவரவர் ஏரியா பி.எஸ்.ஏவிடம் சொல்லி நிறுத்த முடியும். ஒருவேளை கவனிக்காமல் விட்டுவிட்டால் அவ்வளவுதான் நஷ்டத்திற்குத்தான் விற்பனை செய்ய வேண்டும். அப்படி விற்பனை செய்ய விரும்பவில்லை. ஆர்டர் வந்துவிட்டது. நீங்கள் உங்கள் உணவகத்தில் அதை கேன்சல் செய்துவிட்டீர்கள் என்றால் அதற்கு உணவுப் பொருளின் விலையில் 20% வாராவாரம் அனுப்பும் பணத்தில் பிடித்து கொள்வார்களாம்.

ஆஃபர்கள் கொடுக்கவில்லை. இது தான் என் விலை என்று கடைக்காரர் முடிவெடுத்துவிட்டால் அவர்களுக்கு ஆர்டர் வராது. கடையை தேடி ஆர்டர் போட்டால் கூட அங்கே உங்கள் உணவகத்திற்கான பிக்கப் ஆட்கள் இல்லை என்று வந்துவிடுமாம். வேறு வழியில்லாமல் ஆஃபர் போட்டே ஆக வேண்டிய கட்டாயம் உணவக உரிமையாளர்களுக்கு. ஆஃபர்கள் ஏன் போட்டே ஆக வேண்டிய சூழல் என்று யோசித்தால் இம்மாதிரியான டெலிவரி ஆஃப்களின் கஸ்டமர்களின் வகையை மூன்று வகையாக பிரிக்கலாம் என்கிறார்கள். ஆஃபர்கள் இருந்தால் மட்டுமே வாங்கும் கஸ்டமர்கள். இவர்கள் கிட்டத்தட்ட 60% பேர். அடுத்த வகை கஸ்டமர் ரொம்பவே சூஸி. நல்ல சுவையான, தரமான, டேஸ்டியான உணவுக்காக எந்த ஆபர் இல்லாவிட்டாலும் வாங்குபவர். இவர்கள் வெறும் 10% மட்டுமே. மீதமுள்ள 30% வாடிக்கையாளர்கள் ஆஃபர், குவாலிட்டி ரெண்டுக்கும் சாய்பவர்கள். எனவே தான் ஆஃபகள் அதிகமாய் ஆஃபர் கொடுப்பவர்களை ஆதரிக்கிறது. நிறைய பேருக்கு கொண்டு போய் கொடுத்தால் தான் அவர்களுக்கு பணம்.

இது தவிர வாங்கி சாப்பிடும் வாடிக்கையாளர் அக்கடைக்கான ஸ்டார் ரேட்டிங், கமெண்ட்ஸ் எல்லாம் போட்டு வைத்தால் அக்கடையை சர்ச் இல்லாமல் காட்டுமா? என்று கேட்டால். அதுதான் இல்லை என்கிறார்கள். அவர்களது கடையை முன்னே காட்ட ஒரு தொகை. இல்லை உங்களது பிரியாணியை மட்டுமே முதல் பக்கத்தில் காட்ட ஒரு தொகை. அதாவது ஒரு ஐட்டத்தை க்ளீக் செய்தாலே ரூ.10 வரை கொடுக்க வேண்டும். அதற்கு முன்பணமாய் ஒரு குறிப்பிட்ட தொகையை விளம்பரத்துக்காக எடுத்துக் வைக்க வேண்டும். இல்லாவிட்டால் உங்கள் கடை மக்கள் கண்களுக்கு புலப்படாது. அதிகபட்சமான ஆஃபர் கஸ்டமர்கள்தான் முதல் நிலை என்பதால் விளம்பரம், ஆஃபர் கொடுக்காத கடைகள் மக்கள் கண்களுக்கு கிடைக்காது. அதற்கான செலவு செய்யும் தொகையை சேர்த்தால் வருமானத்தில் கிட்டத்தட்ட 40% போய்விடுகிறது என்கிறார்கள்.

இதைத் தவிர பேக்கிங் மெட்டீரியல்கள். அதற்காக தனியாய் 5 ரூபாய் வரை வாங்கிக் கொண்டு கொடுக்க ஆரம்பித்துவிட்டார்கள். ஜோமேட்டோ, சுவிக்கி போன்ற நிறுவனங்களின் பெயர். போட்ட ஸ்டிக்கர்களுக்கு கடைக்காரர்கள்தான் பணம் கொடுக்க வேண்டுமாம்.  இப்போதெல்லாம் பல பிரியாணிக் கடைகளில் வெங்காய பச்சடி மட்டுமே கொடுக்கிறார்கள். கிரேவியோ, அல்லது கத்திரிக்காய் வேண்டுமென்றால் தனியாய் 30 ரூபாய் கொடுத்துதான் வாங்க வேண்டும் என்று கட்டாயப் படுத்துகிறார்கள். கடையில் போய் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டால் அரை லிட்டர் கிரேவி கூட இலவசம் தான். விலையும் சல்லீசுதான். வீட்டிலிருந்தபடியே சாப்பிட நாம் கொடுக்கும் உணவின் விலையில் மட்டுமே சுமார் 40%. டெலிவரி, மற்றும் டேக்ஸ் வகையராக்களில் கணக்கில் வைத்தால் 150 ரூபாய் உணவுக்கு, சுமார் 100 ரூபாயாவது அதிகமாக செலவு செய்ய வேண்டியிருக்கிறது.

இது மட்டுமில்லாமல் இந்த ஆஃப் நிறுவனங்களே அவர்களுக்கான தனி க்ளவுட் கிச்சனை ஆரம்பித்துக் கொள்கிறது. ஆஃபர்கள் அதிகமாகவும், விளம்பரங்களில் முன்னேயும் காட்டி கஸ்டமர்களை தங்கள் வசம் நேரிடையாய் வாங்க வைக்கிறது. அவர்களுக்கு அது செட்டி நாடு சிக்கன், பட்டர் பன்னீர் மட்டுமே. அதுவும் 200 ரூபாய் உணவு 150க்கு என்று விளம்பரம் தெரிவதால் உடனடி ஆர்டர். எதிர்காலத்தில் இந்த அக்ரகேட்டர் ஆஃபகள் தனியாய் ஒவ்வொரு ஏரியாவிலும் ஒரு க்ளவுட் கிச்சனை அமைத்தாலும் ஆச்சர்யமில்லை. ஏனென்றால் லாபம் அதிகம்.

பிரச்சனைகள் ஒரு பக்கம் என்றாலும் கொரானாவுக்கு பிறகு கடை ஆரம்பித்து இன்று மூன்று ப்ராஞ்சுகள் வரை வளர இந்த ஆஃப்புகள் தான் காரணம் என்கிறார் நண்பர் ப்ரகாஷ். வெறும் குழம்புக்கடையாய் ஒரு ப்ராஞ்சை ஆரம்பித்தவர் இன்று மூன்று ப்ராஞ்சுகளை நடத்துகிறார். தன்னுடய ரெகுலர் ஏரியா வாடிக்கையாளர்கள் தவிர, பெரும்பாலான பிஸினெஸ் ஆஃபுகள் மூலமாய் தான் நடக்கிறது. என்ன 100 ரூபாய் உணவை 150 ரூபாய்க்கு தான் விற்கிறேன். சமயங்களில் உணவு இருப்பு இருந்தால் ஆஃபர்களில் போட்டு விற்றுவிடுவேன். சாப்பாடு சார்.. லாபத்துல நஷ்டம் வேஸ்ட் ஆயிரக்கூடாதில்லை என்கிறார்.

ஒரு சில அயிட்டங்களை என்னால் பார்சலில் சாப்பிட பிடிப்பதேயில்லை. தோசையை எப்படி ஆறிப் போய் சாப்பிடுகிறார்கள்?. மொறு மொறு வடை என்று வரும் விளம்பரத்தை வைத்து பார்த்தபடி ஆறி போன வடைய சாப்பிட எப்படித்தான் மனசு வருகிறது. வீட்டில இருந்த படியே வந்தா எப்படியிருந்தாலும் சாப்பிடுவோம் என்கிற கலாசாரம் வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. அதை நாம் விமர்சனம் செய்ய முடியாது. இன்றைக்கும் நல்ல உணவுகளை தேடியலையும் நல்ல உணவு ரசனையாளர்கள் நேரிடையாய்தான் உணவை தேடி அலைகிறார்கள். டெலிவரி செய்யும் ஆட்களுக்கு கொடுக்கும் சம்பளம். கமிஷன். என பல கந்தாயங்கள் இதனுள் பேச நிறைய இருக்கிறது. இது இந்த வியாபாரத்தின் ஒரு பக்கதான். இன்னொரு பக்கம் உழைப்பு சுரண்டல். அநியாய கமிஷன் என்று ஒரு பக்கம் புரட்சி பேசினாலும் இம்மாதிரி ஆஃபுகளை ஆரம்பித்து, அதற்கான டெக்னிக்கல் பின்புலம். சர்வீஸ். கூகுள் மேப் போன்றவர்களுக்கு கொடுக்கும் பணம். மார்கெட்டிங். சம்பளம் என கணக்கிட்டால் லாபம் எவ்வளவோ அதைப் போலவே செலவும் அதிகம் தான். தொழில் இல்லாமல் தொழிலாளர்கள் இல்லை. லாபம் இல்லாத தொழிலில் முதலீடு இல்லை. மூதலீடு செய்து லாபம் சம்பாரிக்கும் தொழிலில் சுரண்டல்களும், ஏமாற்றுகளும் இருக்கத்தான் செய்யும். ஏனென்றால் இவை எல்லாவற்றுக்கும் மேலான அதிகாரம் அவர்களை சுரண்டுவது நிற்காத வரையில் இது தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கும்.

 கேபிள் சங்கர்.