Cable சங்கர்

17-Sharmi The pain of my father’s loss was strangely intertwined with a sense of release from the crushing weight of our problems. It felt wrong to admit it, even to myself, but I couldn’t deny the truth. When I returned home from the party, my father’s body lay in the central hall. My mother was spent crying, her voice hoarse and broken. A large crowd had gathered outside the house. The old man who had come for his daughter’s wedding was among them. I overheard snippets of conversation: “It was hard enough when he was alive; now that he’s gone, how will we ever get our money back? We’ll all be ruined.” The sight of my father—his face a deep, unnatural red, his tongue slightly protruding—triggered a fresh wave of grief. I couldn’t bear to watch them take his body away. For the first time in my memory, I fainted. The police investigations and other legal formalities continued for a while. Then, the people who had invested money with my father began to appear at our doorstep. Realizing t...

16- Myself I laughed at Senthil when he said, “I’m in love.” A blush crept up his neck. “You mean the English kind of love, right? The kind we do every day?” “No… I mean real love,” he insisted, surprising me. I had always believed love was merely a euphemism for lust. “Who is she? Some extraordinary beauty?” I asked. “You know her. Supraja. From the software company. Remember?” Her face flashed into my memory. I recalled Supraja’s insistence on having two men and her almost desperate edge. The pimp had warned us, “This one’s high-strung. Be careful.” We knew that each woman who came to us was a volatile cocktail of emotions, so we went to the upscale resort on the outskirts of Chennai without much concern. It was a place frequented by the city’s elite, each room a private haven designed for maximum discretion. From the moment we arrived, everything unfolded with an almost preordained precision. Supraja resembled a modern-day Madhavi. The way she greeted us with a hesitant “Come in” an...

கொஞ்சம் காஸ்டிலியான ஹைஃபை கடைகளுக்கு எப்படி காதர் நவாஸ்கான் ரோடு பிரபலமோ அப்படித்தான் சின்னபட்ஜெட் கடைகளுக்கு அண்ணாநகர் சாந்தி காலனி ஏரியா. ஆனால் இப்போது அண்ணாநகர் ஒரு புட் ஸ்டாப்பாகவே மாறிவிட்டது. ஏகப்பட்ட உணவுக்கடைகள் தெருவெங்கும் கடை விரிக்க ஆரம்பித்துவிட்டார்கள். சின்னக் கடையாய், கிஸோக்குகளாய் ஆரம்பித்து இப்போது தனி கடையே போடுமளவுக்கு வளர்ந்தவர்களும் இருக்கிறார்கள். ஓடிப் போனவர்களும் இருக்கிறார்கள். அப்படியான ஒரு பிரியாணிக்கடையாய்தான் இந்த அபு பாய் பிரியாணியை பார்த்தேன். குறிப்பாய் எந்த இன்ப்ளூயன்ஸர்களும் தினமும் அப்படியான பிரியாணி, இப்படியான பிரியாணி, வேற லெலல் என்று எல்லாம் அதிகம் கூவாத காரணத்தால் முதல் முறை சிக்கன் பிரியாணி ஆர்டர் செய்து சாப்பிட்டோம். என்னைப் பொறுத்தவரை பிரியாணியில் மட்டனைத் தவிர எது போட்டாலும் அது புவர் மேன்ஸ் பிரியாணிதான் என்பதால் நன்கு வெந்த பீஸுகளோடு நல்ல அளவோடு இருந்தது. அவர்களின் மசாலா தையல் இலையை விட பெட்டராகவே இருந்தது. சரி.. மட்டன் பிரியாணி என்னைக்கு போடுவீங்க? என்று கேட்டதற்கு வியாழன் என்றார்கள். சரி ஒரு வியாழன் அன்று கிளம்பிப் போனோம். நல்ல கூட்டம். மட...

15. Sharmi After that night, my mother avoided my gaze. But the atmosphere at home shifted, buzzing with a nervous energy. There was a sense that they would somehow get my father out. After two rejected bail applications, my mother’s “adjustments,” as she called them, became more desperate. “If we want to get out of these problems, we have to adjust,” she stated flatly during dinner, her voice devoid of its usual warmth. When I looked up, I saw tears glistening in her eyes. She forced a smile. “Daddy will be back soon,” she said with a brittle confidence. People outside rarely understand the immense psychological and financial strain placed on the families of those imprisoned. To the police, lawyers, court clerks—to everyone involved in the legal machinery—these families are nothing more than cash cows, milked for every rupee. I witnessed this firsthand. Each time my mother went to court, she pawned another piece of jewelry. But this time, she left empty-handed. I understood the true c...

 வட சென்னை ஏரியா தான் அத்தோவுக்கு பெஸ்ட் என்றே நான் சொல்வேன். இண்டீரியர் வட சென்னைக்கு சென்றால் இன்னும் கூட நல்ல அத்தோ கிடைப்பதற்கு வாய்ப்பு இருக்கிறது இந்தக் கடை சென்னை பாரீஸ் கார்னர் பர்மா பஜார் பீச் லைன் ரோட்டில் போஸ்ட் ஆபீஸுக்கு பக்கத்து தெருவில் இருக்கும் ஒரு தெருக்கடைதான் ஞாயிறு தவிர மற்ற நாட்களில் இருப்பார்கள். இவர்களது ஸ்பெஷல் வெஜ் அத்தோ. அட்டகாசமான சுவையில் பைஜோவெல்லாம் போட்டுத்தருவார்கள். இவர்களது வாழத்தண்டு சூப்போடு அத்தோவை சாப்பிட்டால் போதும் வயிறும் மனசும் நிறைந்துவிடும் இவர்களது நான் வெஜ் சிக்கன் ப்ரைட் அத்தோ எனக்கு அத்தனை உவப்பல்ல. பட் அது பிடித்து சாப்பிடுகிறவர்களும் இருக்கிறார்கள். எப்போது போனாலும் ஒரு அத்தோ நான்கு முட்டை என சாப்பிடாமல் வந்ததில்லை. முட்டை எல்லா இடத்தில் இதே சுவை இருப்பதில்லை சரியாக வெந்த முட்டையை நறுக்கி, அதன் இடையில் பொரித்த வெங்காயம் மற்றும் மசாலா எண்ணையை ஊற்றி மேல் கொஞ்சம் கொத்து மல்லி எல்லாம் தூவி தருவார்கள். ஒரு வாயில் அதை லப்பக்க வேண்டும் அப்போதுதான் அந்த ஆயில், வெங்காயம் மற்றும் முட்டையின் சுவையோடு ஜெல் ஆகும். உண்மையாகவே டிவைன் அனுபவம். இப்ப...

14- Myself The sight of the naked man who had accompanied Anjana was jarring. Such an encounter was new, especially with a third party present. It was disconcerting. He, however, didn't even glance at me; his gaze was fixed on Anjana with undisguised desire. He walked over and embraced her, placing a hand possessively on her groin. "Too hot," he grinned crudely. Anjana seemed to respond to his touch, pulling his face down for a deep kiss. Then, to my surprise, he beckoned me to join them. When I hesitated, she broke the kiss and said, "Come on, let’s have a threesome. Darling Gujjoo hasn’t been in the mood for ages.” I realised he was a voyeur, getting his kicks from watching. What followed needs no further description. Threesomes, as I had learned, often involved the women seeking additional stimulation. It allowed for prolonged intimacy and, for them, a more intense climax. While it might have been a euphoric experience for them, I would begin to feel pain in my gr...

 50 ரூபாய்க்கு அன்லிமிடெட் வெஜ் அண்ட் நான் வெஜ் சாப்பாடு என. நண்பருடன் அந்த ஏரியாவுக்கு போன போது  ரொம்பவே சின்னக் கடை தான். ஒரே ஒரு இளைஞர் ஒரு சின்ன இடத்தில் சுற்றிலும், முட்டை தொக்கு, சிக்கன் 65, பெப்பர் சிக்கன், சாதம், சிப்ஸ், சிக்கன், மீன் குழம்பு, சாம்பார், ரசம், காரக்குழம்பு, நெய் சோறு, வெஜ் பிரியாணி, சோறு என சுற்றிலும் ஜலதரங்க வித்வான் போல சுற்றி சுற்றி விளையாடிக் கொண்டிருந்தார்.  முதலில் சாப்பாடு ஆர்டர் செய்தோம். தட்டு நிறைய நல்ல சாப்பாடு, கீரை, சிக்கன் குழம்பு ஊற்றிக் கொடுத்தார்கள். கூடவே தொட்டுக் கொள்ள சிக்கன் 65யும் பெப்பர் சிக்கனும் ஆர்டர் செய்திருந்தோம்.அதிக காரமில்லாத அருமையான குழம்பு. அடுத்த ரவுண்டுக்கு மீன் குழம்பு இருக்கிறது என்றார். சரி அதையும் ஒரு டிரை செய்து விடுவோம் என்று குழம்பு ஊற்றச் சொல்ல, சார் சாப்பாடு குறைவா இருக்குனு சொல்லிட்டே இன்னும் கொஞ்சம் சோறு வைத்து குழம்பை ஊற்றினார். அதிக காரம் இல்லாத மீன் குழம்பு. வீட்டு முறைப்படி டேஸ்டில் உடன் தொட்டுக்  கொள்ள வைத்த பெப்பர் சிக்கனின் கிரேவியும் சரி, சிக்கனும் சரியாய் வெந்து பெப்பர் மசாலாவுடன் கலந்தி...

13. Sharmi In a way, former Chief Minister Jayalalithaa was also a reason for my life turning upside down. But before that, I must talk about Arjun. No matter how much I tried to push him away, he would somehow find his way to wherever I was. Whenever I felt a prickling sensation on my back, Arjun would be there. In a way, I felt sorry for him. He always seemed to be wandering around with a guilty look, his eyes filled with defeat whenever he looked at me. During Reshma's sister's wedding, I noticed him watching me from a distance, and I called him over. He came hesitantly. I took him to a room upstairs in the wedding hall, closed the door, and held his hands. They were cold. He quickly pulled them away. "What do you want? You just want to touch me, is that it? Go ahead… touch me… touch me properly," I said, pulling his hands back and running them over my face, chest, and hips. He forcefully pulled his hands away and started crying. His crying felt strange to me. I ju...

12. Myself The car, passing MayaJaal and driving along the ECR road, turned towards a streak of light visible after a stretch of darkness and stopped in front of a massive gate. Reshma, still in her car, pressed a button on a key, opening the electronic gates. We slowly drove through the opening, and the gate closed automatically behind us. Only then did I realise how huge the mansion was. The sound of the car seemed loud in the silence. “Come on, get down,” she said, getting out.  A large black dog, as tall as her, placed its paws on her shoulders and licked her face. She giggled, hugged its neck, and kissed it. Then, as if nothing had happened, it casually jumped and sat. She took my hand and led me inside. There was a very spacious hall with many room doors around it. A wide sofa sat in the middle of the hall. “Go shower in that room; we’ll get ready,” she said with a wink.  Reshma and the other person went into a room. While going, she turned back and said, “Hmm… get ready...

11. Sharmi After the shock of Reshma’s birthday party, I couldn't behave normally. Everyone beat Arjun that day. Reshma’s mother kept hitting him, saying, “I thought he was just a young boy.” It was Reshma’s father who pulled him away. My body trembled the entire day. After returning home and going to bed, I didn’t wake up until the next morning. I had a high fever. I didn’t tell anyone what had happened. My mother told me that many of my friends had come to see me because I was unwell, and Arjun was one of them. Even though I felt a little pity for him after he was beaten, my body still trembled when I remembered what he had done. In my feverish dreams, hands spread all over my body, pressing my clitoris and breasts. My mother kept asking, “What happened at the party? What happened?” I didn’t say anything. Reshma’s mother pleaded with me. She couldn’t accept that such an incident had happened at their house. I felt the same way. For the next few years, they decided not to celebrat...